De eeuwige toeschouwer met zijn twee tableaux vivants

Na een bezoek aan ‘De waanzinnige boomhut' in het Fort Napoleon met mama Stephanie Debeurme botsten Stan en Améline Van Ceulebroeck op de Visserskaai op de eeuwige toeschouwer. Deinzenaars Stan en Améline vonden hun dagje Oostende echt om in te kaderen.(fotoML)© (Foto ML)
Na een bezoek aan ‘De waanzinnige boomhut' in het Fort Napoleon met mama Stephanie Debeurme botsten Stan en Améline Van Ceulebroeck op de Visserskaai op de eeuwige toeschouwer. Deinzenaars Stan en Améline vonden hun dagje Oostende echt om in te kaderen.(fotoML)© (Foto ML)
Redactie KW

Velen (her)ontdekken tegenwoordig het plezier van het wandelen. Zowel in de natuur als in de stad. Wie Oostende doorkruist, passeert ettelijke plaatsen, beelden of objecten met een bijzondere geschiedenis. Marc Loy, stadsgids bij Gidsenkring Lange Nelle, haalt elke week zijn loep boven, op zoek naar opvallende Oostendse verhalen. Vandaag: ‘De eeuwige toeschouwer’ op het Vissersplein.

Wie ooit nog op het tot evenementenplein omgedoopte Vissersplein zal optreden, is zich alvast altijd van één eeuwige toeschouwer verzekerd. Op het grotendeels tot amfitheater gerenoveerde Vissersplein weet een bronzen beeldhouwwerk zich sinds 2000 voor altijd van zijn zitje verzekerd. En als we de titel van dit werk De eeuwige toeschouwer mogen geloven, dan stapt hij ook nog niet direct op.

Jan modaal

Op het één na hoogste niveau van de zittreden presenteert een man van middelbare leeftijd in brons ons twee schilderijlijsten zonder inhoud. Geen nood: door van de drukke passage op de Visserskaai krijgen de ‘kaders’ permanent een wisselende invulling als tableaux vivants : een geschenk voor al wie een opmerkzaam telegeniek oog en een fototoestel of gsm binnen handbereik heeft. De twee lijsten van het kunstwerk vormen een altijd wisselend decor, wat de creatie een hoog Instagramgehalte garandeert. Ook in het werk Altar van Kris Martin op het strand ter hoogte van het Thermae Palace Hotel laat het frame van het Lam Gods van de gebroeders Van Eyck eenzelfde visuele invulling toe.

Met de Eeuwige toeschouwer krijgen ook Jan en Jeanine Modaal hun monument. Sinds de jaren negentig van de vorige eeuw is ook de gewone burger vereeuwigd in brons of arduin, monumentaal aanwezig in de openbare ruimte. Het hoeven niet altijd historische figuren, koningen, staatslieden, oorlogs- of sporthelden te zijn die op pleinen, in parken of op de dijk in steen of metaal en meestal vanop een hoge sokkel belangrijk staan te wezen. De IBIS-jongen, Lucy Loes, De Witte Nonnen, zelfs een hond en een geit kregen in onze stad ook al die status. Net trouwens zoals de streetart ook kiest voor de zichtbaarheid en toegankelijkheid van de publieke ruimte boven een meer elitair en exclusief bestaan in musea en galeries.

Menselijke figuur

Het beeld is bedacht en uitgevoerd door Bernard Vandenberghe (70). Deze beeldende kunstenaar afkomstig uit Gent is regent plastische kunsten, volgde een opleiding beeldhouwkunst aan de Gentse academie en is master in de driedimensionale vormgeving, specialisatie beeldhouwkunst. Hij woont nu in Knokke-Heist en in de winters in Italië. Hij was docent aan het Hoger Pedagogisch Instituut in Gent en later directeur van de Stedelijke Academie voor Beeldende Kunst in Menen. Als beeldhouwer werkt hij vooral figuratief in brons en keramiek. Hij is ook juweeldesigner en maakt ontwerpen en tekeningen. In zijn beeldhouwwerk staat de menselijke figuur in zijn klassieke schoonheid centraal. Naast dit kunstwerk realiseerde hij in Oostende in de schaduw van het Koninklijk Werk IBIS ook het werk ‘IBIS-jongen’, een levensgroot beeld van een leerling van de school en dit naar aanleiding van het 100-jarig bestaan van dit instituut. Ook in de Zeebrugse achterhaven op de site van de Vlaamse Visveiling creëerde Bernard Vandenberghe een hedendaags Vissersmonument. (ML)