In Oostende openen Sonja Devinck en Mon Pieters van The Chapeau zondag een allerlaatste keer en dan stoppen ze ermee. Dertig jaar waren ze trouw op post voor hun vaste klanten en voor toevallige toeristen, die binnenwaaiden in de Sint-Franciscusstraat. Hoedje af, of nog beter: chapeau!
Raymond Pieters (65) is geboren en getogen in de Langestraat, waar zijn ouders La Becasse uitbaatten. Als cafézoon leerde hij van jongs af aan het uitgaansleven kennen. Toch zou hij niet onmiddellijk in de voetsporen van zijn vader stappen. Hij werd kapper en op jonge leeftijd had hij al zijn eigen kapsalon in de Kerkstraat: Coiffeur Lord.
Voetbal en paarden
“Dat deed ik met hart en ziel, had een breed cliënteel en ook veel jonge sportmensen lieten zich kappen bij mij”, vertelt Raymond. “Ik heb zelf bij de jeugd van VGO gespeeld en later had ik mijn eigen voetbalploeg in PERKEZ. De zaken gingen goed en ik was ook actief in de paardensport met mijn eigen paard. In 1982 lag ik, samen met Michel De Souter en Redgy Elegeert, mee aan de basis van het heropstarten van VG Oostende in vierde provinciale. Een tijdje fungeerde ik ook als trainer”, blikt Raymond Pieters terug.
Wij kozen voor een bruin café, waar je kon filosoferen bij een pint aan de toog
Door familiale problemen sloot Mon zijn kapsalon om cafébaas te worden, eerst in The Cotton’s, in het uitgaanskwartier. “Later, in 1989, nadat ik een nieuwe relatie had opgebouwd met Sonja, zijn we gestart in The Chapeau. Het werd van begin van af aan een bruin café, waar je zowel kon filosoferen aan de toog en pinten drinken als kaarten, vogelpikken en ‘bakken’ op de voetbaltafel. In de loop van de jaren hebben we een vast avond- en nachtcliënteel opgebouwd. De jaren zijn voorbijgevlogen, met veel hoogtepunten, muzikale feesten op het Kadzand-Bonenplein en met carnaval de jaarlijkse verbranding van Tjannie Carbon. The Chapeau werd de tweede thuis van de carnavalisten, vooral van de Orde van de Wulloks”, vervolgt Raymond.
De voorbije jaren heeft de horeca veel klappen gekregen. “Je mag niet meer roken en als je een pintje te veel gedronken hebt, loop je overal het risico te moeten blazen. De cafés en de tavernes van weleer hier op het plein zijn verdwenen om plaats te maken voor eethuizen en kleine restaurantjes. Het echte uitgaansleven in deze buurt zit op zijn gat. Ik ben 65 en pensioengerechtigd. Ik ben wel fier en gelukkig dat mijn kinderen in mijn voetsporen getreden zijn. Dochter Nathalie is gerante van damesboetiek Trends in Bredene en zoon David is uitbater van ‘t Pubtje in De Haan, de populairste taverne in De Haan”, vertelt Raymond nog.
Meer bewegen
Voor hem wordt het nu hoog tijd dat hij, samen met Sonja, aan zijn gezondheid denkt. “Ik weeg meer dan honderd kilogram, toch iets te veel volgens mijn dokter. Mijn hart is oké, maar ik moet dringend wat bewegen, meer wandelen. Dat zal gebeuren na 27 oktober. Dan draaien we de sleutel voor de laatste keer om. Eerst gaan we, samen met onze vaste klanten, ervoor zorgen dat alle vaten en flessen leeg zijn. Het einde van The Chapeau is in zicht!”
(FRO)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier