David Phlypo uit Roeselare runt familiezaak ‘Samyn wonen’ die 100 jaar bestaat

David Phlypo stapte na een carrière van meer dan 20 jaar alsnog in de familiezaak. (foto SB) © Stefaan Beel
Peter Soete

Hij ruilde een prachtjob in om zelfstandige te worden. David Phlypo is de vierde generatie van Samyn Wonen en de uiteindelijke trigger om drie jaar geleden de stap te zetten, kwam door een Normandische Calvadosboer. Hij heeft het zich nog geen ogenblik beklaagd.

Samyn Wonen viert dit jaar de 100ste verjaardag. De 46-jarige David Phlypo is de vierde generatie van de zaak in de Noordlaan en hij maakte drie jaar geleden een ingrijpende carrièreswitch.

Je bent opgegroeid met Samyn Wonen?

David Phlypo: “Ik heb mijn mama Marleen altijd in de winkel geweten, ik heb niets anders gekend. Ik liep school in de stadsjongensschool net om de hoek en kwam ‘s middags naar huis om te eten en ook na school was ik in de winkel. Toen ik mijn rijbewijs haalde, duurde het niet lang of ik hielp mee leveren.”

Toch ben je na je studies niet gestart in de familiezaak?

“Neen, dat heb ik bewust niet gedaan. Ik heb geen broers of zussen maar ik wilde mijn eigen weg zoeken en zelf iets bewijzen op de arbeidsmarkt. Ik wilde zeker niet de makkelijkste weg kiezen.”

En je organiseerde dan maar middeleeuwse banketten in Brugge?

“(lacht) Inderdaad, en ik heb dat gedaan bij Celebrations Entertainment. We waren met drie verantwoordelijken en ik stond in voor het organisatorische aspect. Na een jaar maakte ik de overstap naar Konvert Interim Roeselare waar ik Office Manager werd. Ik heb dat drie jaar gedaan en ging dan aan de slag bij SD Worx, het grootste sociaal secretariaat van België. Ik ben daar gestart in de sales en ben na een carrière van twintig jaar geëindigd als directeur Grote Ondernemingen Oost- en West-Vlaanderen.”

En je laat een schitterende job staan en wordt zelfstandige?

“Ja, maar Samyn Wonen heeft al die tijd een grote rol gespeeld in mijn leven. Ik bleef al die tijd mee helpen leveren, ik ging met mama naar beurzen en beheerde de website van de zaak. Ik kende daardoor ook alle producten die we verkochten en iedere leverancier kende mij ook persoonlijk. De zaak is altijd mijn grootste hobby geweest, mijn leven na mijn professionele job. Maar inderdaad, pas drie jaar geleden heb ik de zaak overgenomen.”

Was daar een speciale reden voor?

“Goh, eigenlijk enkele redenen. Eerst en vooral kon de winkel een opfrisbeurt gebruiken. Er moesten toch aanzienlijke kosten gemaakt worden om de verpakking te doen kloppen met de inhoud. Mama was niet zeker of ze die kosten nog zou maken of ervoor zou kiezen om uit te bollen en de winkel te verkopen. Ik had dat jammer gevonden. Die zaak is een stukje Roeselare en is ook mijn geschiedenis. Ik kon het niet over mijn hart krijgen om dat allemaal op te geven.”

“Als je zelf mag beslissen, ben je een gelukkig mens”

Maar de uiteindelijke trigger kwam er in Normandië?

“We maakten in de paasvakantie een uitstap naar Deauville en mama was ook mee. Ik kocht een fles calvados in een gespecialiseerde winkel in Honfleur en mama zei dat ze rechtstreeks bij een producent een fles wilde kopen. Na een bezoek aan het Amerikaanse soldatenkerkhof van Omaha Beach zagen we een domein waar men calvados en cider verkocht en we reden daar binnen. Ik zag daar een prachtig maar vervallen kasteeltje en de boer kwam uit de schuur die daar vijftig meter vandaan stond. Toen ik hem vroeg waarom hij dat kasteeltje niet restaureerde en er een hotel of B&B van maakte, antwoordde hij dat zijn vrijheid onbetaalbaar was. En ik besefte meteen dat hij gelijk had. Als je zelf mag beslissen wat er gebeurt, wat je doet en wat niet, dan ben je een gelukkig mens. Bij het wegrijden heb ik in de wagen tegen mama opeens gezegd dat ik de zaak zou overnemen.”

Dat was even verschieten voor je echtgenote?

“Neen, ze wist dat ik daar al een tijdje over nadacht. We hadden daar al veel over gepraat en het kwam niet als een complete verrassing uit de lucht vallen voor haar.”

Samyn Wonen is een gevestigde waarde in Roeselare die topkwaliteit nastreeft?

“Ja, onze klanten zijn meestal mensen die hun tweede of derde set meubelen in hun leven kiezen. Ze hebben geen kleine kinderen meer die fruitpap kunnen morsen in de zetel en ze kiezen kwalitatief hoogstaand meubilair dat natuurlijk iets duurder is. Maar dan is dat ook meubilair dat tijdloos is. Zo is er een populaire designzetel van Walter Knoll waarvan het eerste exemplaar dateert uit 1956. Dat is bijna twintig jaar ouder dan ik ben!”

In de lockdown pakte je uit met een mooie actie?

“Ik was de negatieve berichtgeving op sociale media beu en samen met de kinderen hebben we een fotozoektocht door Roeselare in elkaar gestoken. Uiteraard bracht die fietstocht van vijftien kilometers de deelnemers ook langs de winkel in de Noordlaan en onze etalage in I-COR op De Munt (lacht).”

Spreek ik met een gelukkig man?

“Absoluut, zowel op familiaal als op professioneel vlak. En dat mag nog heel lang duren.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier