Ongeveer twee jaar lang stonden de klokken op de kerktoren van de Sint-Bavokerk in Merkem stil. Vooral de buurtbewoners ergerden zich daaraan, tot Johny Degrauwe (63) besloot om er verandering in te brengen. Hij kreeg van de kerkfabriek de toestemming om de klok te herstellen.
Johny (63) is geboren en getogen in Merkem en heeft een grote liefde voor zijn dorp. Hij is getrouwd met Josée Deboeuf, is de vader van Tom en Steven en de opa van Siebe, Laura, Yana en Yannaika. Nu is Johny met pensioen, maar daarvoor was hij 42 jaar aan de slag als elektronicus bij een firma in Ieper. Hij is zeer actief in het Merkemse verenigingsleven en is al 30 jaar lid van de Heemkring, 25 jaar lid van Merkem Sport, vele jaren secretaris van de harmonie, 17 jaar bestuurslid van de wielertoeristen en bestuurslid van Okra Merkem.
80 procent zekerheid
De stilstaande klokken waren Johny al lang een doorn in het oog. “Ik vroeg aan de voorzitter van de kerkfabriek, Koen Kesteloot, en een lid van de kerkfabriek, Katrien Depoorter, of ik de klok mocht herstellen”, vertelt hij. “Ik was er ongeveer 80 procent zeker van dat het mij zou lukken. De kerkfabriek ging akkoord en ik kreeg de sleutel van de kerk.”
De trap in de klokkenzaal is gevaarlijk, dus ging Johny niet alleen. “Daniël Pauwels, voorzitter van de Heemkring, vergezelde mij en hielp door een zaklamp te schijnen bij de herstelling van de sturing van het uurwerk. In een mum van tijd was het probleem verholpen, maar het was nog niet zeker of de klok daardoor definitief hersteld was want er was heel wat slijtage op bepaalde componenten van de sturing van het raderwerk. Slechts zes uur na de herstelling, om 22 uur, viel het uurwerk alweer stil.”
De volgende ochtend klommen Johny en Daniël weer naar boven. “We bewaarden daarbij trouwens de gepaste afstand van anderhalve meter. Eenmaal boven heb ik de elektronische print eruit gehaald en mee naar huis genomen. Online heb ik elektronische componenten besteld”, vertelt Johny. “Een paar dagen later werden die geleverd waarna ik weer aan de slag kon.”
Drie wijzerplaten
Ook bij de wijzerplaten liep het niet zoals het hoorde. “De drie wijzerplaten gaven elk een ander tijdstip aan. Om dat euvel te verhelpen werd beroep gedaan op een derde persoon die beneden in het oog hield of de wijzerplaten gelijk gestemd waren. Toen moest ik dus weer naar boven, samen met Daniël, die nog steeds de zaklamp vasthield en tegelijkertijd via gsm contact hield met de persoon die beneden stond. Toen ik eenmaal de wijzers gelijk had gezet, kon ik beneden in de sacristie de klok programmeren om opnieuw op te starten. Na enkele weken functioneert de klok nog altijd perfect. Ik had al langer het idee om de klok te herstellen maar nu, met de coronamaatregelen, had ik er eindelijk tijd voor. Ik ben heel blij dat het uurwerk weer loopt, net als vele andere buurtbewoners.” (ACK)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier