Dagboek van een leerkracht en moeder (9): “Verschillende leerlingen beginnen af te haken”

Kim Dumarey (37): leerkracht Nederlands in het secundair onderwijs en moeder van twee kinderen uit de basisschool. © foto JS
Johan Sabbe

Kim Dumarey (37) woont met haar man Jens Vanoverberghe (37) en hun kinderen Ilke (11) en Loïk (10) in Torhout. Ze geeft in die stad les aan de Middenschool Sint-Rembert: Nederlands aan het eerste en tweede jaar secundair. Dochter Ilke en zoon Loïk zitten respectievelijk in het zesde en vierde leerjaar van vrije basisschool Driekoningen. Elke dag praten we met Kim. Over afstandsonderwijs in tijden van corona. Als leerkracht én moeder.

“Dinsdag 5 mei. Afstandsleren, we hebben er nu al een aantal weken ervaring in kunnen opdoen. Toch denk ik niet dat het iets voor mij is. Ik ben ervan overtuigd dat het niet het ‘nieuwe leren’ wordt. Ik mis interactie met mijn leerlingen. Lesgeven is voor mij een sociaal gebeuren: directe feedback, mopjes tussendoor, anekdotes, leerlingen aan het werk zien, opmerken hoe zwaar een opdracht hen valt, enzovoort.”

“Helaas beginnen verschillende leerlingen momenteel af te haken. Sommigen voelen het water aan de lippen staan. Enkelen weten niet meer van welk hout pijlen te maken. Voor anderen kabbelt het allemaal rustig voort, zonder dat ze de kennis écht verwerven. Tijdens een les kan ik aanvoelen wie mee is en wie niet. Nu lukt dat veel minder. We hebben geen zicht meer op hoe de leerstof verwerkt wordt. Doen de leerlingen dit autonoom of vinden ze een hulplijn bij vrienden of Google? En benutten ze de feedback die ze krijgen? Leerkrachten kunnen hulpmiddelen aanreiken en ouders hun kroost steunen, maar finaal dragen de leerlingen nu veel meer verantwoordelijkheid voor hun eigen leerproces. Zijn ze hier wel klaar voor?”

“Ik merk dat ouders gevoeliger reageren dan anders. De feedback komt precies harder aan. Wat begrijpelijk is natuurlijk, want stilaan zit iedereen in zekere mate op z’n tandvlees. Ik apprecieer de opvolging van de ouders ten zeerste, maar soms hebben we simpelweg geen pasklaar antwoord voor hen. De hele situatie is voor niemand evident.”

“Het wordt nog een heel lange weg tot aan de zomervakantie. Zucht… Ik hoop dat de kinderen, hun ouders en de leerkrachten voldoende moed blijven opbrengen om door te gaan. Het heropstarten van de economie zal nog meer druk op de schouders van de ouders leggen. Wanneer ze na een lange werkdag thuiskomen, is er dan nog voldoende energie over voor het huishouden, het opvolgen van het schoolwerk en het voldoende aandacht schenken aan de kinderen? En is er nog tijd voor ontspanning?”

“Wij vullen onze ontspanning vooral in door gezelschapspelletjes te spelen. In de krant stond onlangs dat die spelletjes een heuse revival kennen. Dat vind ik bijzonder fijn. We zitten dagelijks uren voor een scherm, hetzij voor het werk of voor ontspanning, en dan is het leuk om nog eens écht met elkaar bezig te zijn.”

“Een paar jaar geleden werd onze spelletjeshobby aangewakkerd door twee vrienden uit onze Torhoutse badmintonclub. Spelletjes zijn ideaal om ‘dode’ momenten tussen wedstrijden op te leuken. Op een gegeven moment spraken we een avond af om wat uitgebreidere spellen uit te proberen. Intussen starten we dergelijke spelletjesdagen kort na de middag om ze pas ‘s morgens vroeg af te sluiten (lacht). We combineren dit natuurlijk met een hapje en een drankje en fijne gesprekken.”

“Ook onze kinderen Ilke en Loïk vinden die spelletjesdagen heel aangenaam. Hun spelinzicht groeit zienderogen. Ik moet jammer genoeg vaak mijn meerdere erkennen in mijn echtgenoot en soms zelfs in mijn kinderen. Het gaat ons echter niet zozeer om het winnen op zich, maar wel om het samenzijn. Onze speelkast telt tal van spelletjes. Ik probeer bij het opruimen altijd wat plaats bij te creëren voor dat ene toffe spel dat we nog niet hebben.”

“Ik hoop dat we snel weer zo’n spelletjesavond kunnen organiseren, hoewel we dit momenteel eigenlijk ook al in zekere zin doen. Met een eigenzinnige constructie van schermpjes sturen we het speelbord digitaal naar elkaar door. Dobbelspellen zijn hiervoor ideaal! Zoiets vervangt het echte samenzijn natuurlijk niet, maar het is een tussenoplossing. Zo’n beetje zoals het afstandsleren.”