Kim Dumarey (37) woont met haar man Jens Vanoverberghe (37) en hun kinderen Ilke (11) en Loïk (10) in Torhout. Ze geeft in die stad les aan de Middenschool Sint-Rembert: Nederlands aan het eerste en tweede jaar secundair. Dochter Ilke en zoon Loïk zitten respectievelijk in het zesde en vierde leerjaar van vrije basisschool Driekoningen. Elke dag praten we met Kim. Over afstandsonderwijs in tijden van corona. Als leerkracht én moeder.
“Zaterdag 2 mei. Traditioneel is 1 mei een vrije dag. Die datum wordt de arbeid gevierd met een dagje… rust. In deze tijden mogen we blij zijn dat we ons werk kunnen behouden. Veel bedrijven en winkels hebben het knap lastig, ondanks de steun van de overheid. Wellicht kijken velen uit naar maandag om opnieuw aan de slag te kunnen.”
“Wij hebben in het onderwijs gelukkig meer werkzekerheid. Maar anderzijds zijn we momenteel ook zeker dat er veel werk te doen valt. We willen zeker niet klagen – heel wat mensen hebben het druk – maar ik heb het gevoel dat er héél veel op ons afkomt. Preteaching lijkt goed te werken, maar vraagt bijzonder grote inspanningen als je het goed wilt doen.”
“Ondertussen hebben we een min of meer vast stramien gevonden in het nieuwe afstandsleren. De leerlingen krijgen op zondag hun taken voor de komende week en kunnen zo een planning opmaken. Alle lesmateriaal wordt op dat ogenblik beschikbaar gesteld. Dan kunnen ze autonoom aan de slag. Maar daarmee is de kous niet af voor ons. Vanaf de maandag start ik met de opvolging van hun vorderingen. Ik pols of er moeilijkheden zijn en maak tijd voor een contactmomentje. Hetzij voor inhoudelijke vragen, hetzij om even bij te praten.”
“Leerlingen sturen ook spontaan berichten. En dan moet je afwegingen maken. Hoe werkt de etiquette, hoe snel moet je reageren, op welk moment van de dag verwachten leerlingen en ouders antwoorden? De vragen komen op heel diverse uren binnen. Dat kan bij het ontbijt zijn, maar soms schiet er een leerling in paniek om pakweg 21 uur.”
“In deze online tijden hebben we allen de neiging om meteen te reageren op meldingen op onze smartphone. We willen kort op de bal spelen. Dus, biep, een vraag, biep, een probleem, biep een netelige kwestie… Zo was vrijdag 1 mei voor mij en de meeste collega’s een gewone werkdag. Opvolgdocumenten bijwerken, even overleggen met andere leerkrachten, inspiratie zoeken voor een nieuwe creatieve insteek, afstandslessen ontwikkelen, enzovoort.”
“Ook vandaag zaterdag gaat het werk gewoon door. Opnieuw probeer ik snel op vragen te reageren. De mensen zijn – terecht – veeleisend, maar het is niet evident om altijd bereikbaar te blijven. Een beeld is gauw gevormd: Die van Nederlands is niet bereikbaar en antwoordt pas een dag later. Als we op maandag een taak met de volgende zondag als deadline krijgen, dan moeten we op zaterdagavond toch nog uitleg kunnen vragen?“
“Gisteren ontving ik een paniekerige vraag uit een andere hoek. Mijn dochtertje zit in het zesde leerjaar en maakt volgend jaar de overstap naar onze middenschool. De mama van een van haar vriendinnetjes stuurde me een ongerust berichtje: Help, onze dochter is nog niet ingeschreven. Wat nu?”
“Normaal gezien hebben we al een contactnamiddag achter de rug met de aanwezigheid van enkele honderden leerlingen en hun ouders. Tijdens die namiddag maken de leerlingen van het zesde leerjaar kennis met ons schoolaanbod en wagen ze hun eerste voorzichtige stapjes in het middelbaar. Dat is een fijne namiddag waarop de collega’s en ikzelf vol trots onze school uitdragen. Maar dit keer stak corona er een stokje voor. We hadden een back-up, de opendeurdag, maar die valt nu ook in het water. Hij wordt vervangen door digitale contactmomenten.”
“Voor veel leerlingen wordt 1 september dus écht wel een grote stap, nu die kennismakingsmomenten weggevallen zijn. Uiteraard zullen we de jongens en meisjes vanaf dag 1 extra warm onthalen, zodat ze zich snel thuis voelen op onze school. Beloofd!”
Dagboek van een leerkracht
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier