Dagboek van een leerkracht en moeder (25): “Tijdens de Exodus pink ik een traantje weg”

Kim Dumarey (37): leerkracht Nederlands in het secundair onderwijs en moeder van twee kinderen uit de basisschool. © foto JS
Johan Sabbe

Kim Dumarey (37) woont met haar man Jens Vanoverberghe (37) en hun kinderen Ilke (11) en Loïk (10) in Torhout. Ze geeft in die stad les aan de Middenschool Sint-Rembert: Nederlands aan het eerste en tweede jaar secundair. Dochter Ilke en zoon Loïk zitten respectievelijk in het zesde en vierde leerjaar van vrije basisschool Driekoningen. We praten met Kim over het leven in tijden van corona. Als leerkracht én moeder.

“Zaterdag 27 juni. Tal van leerlingen verlaten volgende week hun vertrouwde school. Ofwel starten ze hun professionele loopbaan, ofwel wagen ze zich aan verdere studies, ofwel – zoals in het geval van onze dochter – maken ze de sprong naar het secundair onderwijs. Corona dwingt heel wat scholen om creatief aan de slag te gaan met het afscheidsmoment. Een drive-in proclamatie, lokale markten inpalmen om afstand te bewaren, de mensen in bubbels uitnodigen en noem maar op. Het zijn allemaal experimenten die uitgeprobeerd worden.”

“Gisteren nam onze dochter afscheid van vrije basisschool Driekoningen in Torhout. Tijdens de zogenoemde Exodus. Het is een jaarlijks feest voor het zesde leerjaar, waarbij de leerlingen dank zeggen aan leerkrachten, ouders en directeur. Dit alles wordt opgeleukt met optredens waarbij de kinderen het beste van zichzelf geven. Op het einde krijgen ze hun getuigschrift officieel overhandigd, samen met een attentie. Het is voor velen het summum van een lang avontuur.”

“Als ouder voelt het aan als een reflectiemomentje. Waar is de tijd naartoe? Hoe snel is dit voorbijgegaan! Zal mijn kind volgend jaar ook zo gelukkig blijven nu de puberteit voor de deur staat? Hoe verteert ze de overstap naar de grote school? Hoe zal haar nieuwe vriendengroep eruitzien? Hoe zal ze omgaan met de vele nieuwe prikkels?

“Ilke loopt al de hele week met haar hoofd in de wolken. Repetitiemomenten vervingen lesuren en de juffen zetten hun beste beentje voor om iedereen enthousiast klaar te stomen. Danspasjes inoefenen, dankwoordjes voorbereiden, dresscode afspreken, enzovoort. Ilke houdt ons kakelend op de hoogte. En kleine broer kon alle repetities vanop zijn schoolbankje door het raam goedkeurend volgen.”

“Normaal gezien worden de ouders ook naar de Exodus uitgenodigd, maar door alle coronavoorschriften van de overheid is dat onmogelijk. Als alternatief kunnen we het gebeuren volgen via livestream. Iets vóór 17 uur zitten we vol spanning gekluisterd aan onze computer. Even surfen naar de Facebookpagina van de school. Nog niets… Scherm vernieuwen en weer niets… Om dan enkele minuten later de opluchting te voelen: het werkt!”

“De likes en hartjes overspoelen het scherm en vervangen een real life applaus. Geen sprake van onweer, zoals eerder voorspeld, maar een stralende zon en zo’n 45 kinderen die supertrots van hun moment genieten. Er wordt gedanst, gezongen en zelfs wat toneelgespeeld. Ze stralen allemaal, genietend van de welverdiende aandacht. Directeur Sabine en de leerkrachten genieten mee. Ik geef het toe, ik hou het niet helemaal droog. Halverwege pink ik een traantje weg. Het is er eentje van trots. En misschien ook wel een beetje van het besef dat onze dochter groot wordt. En ik oud.”