Dagboek van een leerkracht en moeder (17): “De leerlingen zullen veranderd zijn”

Kim Dumarey (37): leerkracht Nederlands in het secundair onderwijs en moeder van twee kinderen uit de basisschool. © foto JS
Johan Sabbe

Kim Dumarey (37) woont met haar man Jens Vanoverberghe (37) en hun kinderen Ilke (11) en Loïk (10) in Torhout. Ze geeft in die stad les aan de Middenschool Sint-Rembert: Nederlands aan het eerste en tweede jaar secundair. Dochter Ilke en zoon Loïk zitten respectievelijk in het zesde en vierde leerjaar van vrije basisschool Driekoningen. We praten met Kim over het leven in tijden van corona. Als leerkracht én moeder.

“Zaterdag 30 mei. Opluchting alom! Ilke en Loïk mogen vanaf volgende week vrijdag opnieuw fulltime naar school. Gesplitste klassen behoren voorlopig tot het verleden. De klassen op zich vormen een contactbubbel, maar het zal onze bubbels worst wezen. Ze zien al hun vrienden terug en kunnen de laatste maand samen de lessen volgen.”

“Wellicht waren directies ook blij met het nieuws dat de 4 m² per leerling niet meer gehandhaafd moet worden. Al hun puzzelstukken van de voorbije periode mogen opnieuw de doos in. De terugkeer naar het normale lijkt ingezet. Studies uit het buitenland vertellen ons dat de heropening geen extra problemen oplevert, dus mag de ongerustheid aan de kant. Veel ouders, wij ook, zijn blij dat de kinderen weer een zinvolle tijdsbesteding krijgen. De schermpjes mogen in de kast, de verveling zal wegebben.”

“Gisteren was ik nog even op mijn eigen middenschool. De sfeer al wat opsnuiven. De studiemeesters waren volop bezig met het markeren van routes. Pijlen geven de staprichting aan, vlakken merken de zones voor de pauze. Elk lokaal staat klaar: banken uit elkaar, klasnummermarkering, ontsmettingsgel, enzovoort. Alleen moeten er nog leerlingen en leerkrachten in.”

“Voor mij start het lesgeven opnieuw op dinsdag 2 juni. Dan geef ik les aan de tweedejaars, groep A. Op donderdag neem ik groep B onder handen. Ik ben zo benieuwd. De gasten zullen veranderd zijn. Traditioneel maken ze in het tweede jaar een grote sprong, zowel fysiek als mentaal. De puberteit loert om de hoek, sommigen zitten al wat verder in die fase. Het kind-zijn verdwijnt. Ik hoop dat ze nog zullen kunnen luisteren. In de coronaperiode hadden ze zelf de touwtjes in handen. En de pauzeknop. Als ze er even geen zin meer in hadden, konden ze wegzappen. Dat zal nu wat moeilijker zijn, aangezien ze nagenoeg alle uren in hetzelfde lokaal moeten doorbrengen. Alleen voor praktijkvakken kunnen ze even een frisse neus halen.”

“Onze school opteert ervoor om zowel het eerste als het tweede jaar middelbaar her op te starten. De tweedejaars vier weken telkens een volle dag, de eerstejaars enkel in de weken van 8 en 15 juni een dag. Voor de hoofdvakken. Het moet voor de eerstejaartjes een vreemd jaar zijn. Ze maakten begin september de grote overstap van het lager naar het secundair onderwijs. Het is vertederend hoe klein ze nog zijn op dat moment. Maar geleidelijk aan raken ze zelfstandiger. Die zelfstandigheid hebben ze in de voorbije weken hard nodig gehad. Ik blijf opkijken van hun doorzettingsvermogen, de wil om door te gaan. Gelukkig kunnen ook zij dit schooljaar nog in schoonheid afsluiten.”

“Het doet deugd. De voorbije dagen konden de kinderen opnieuw genieten van heropende speelpleintjes. Het is misschien banaal, maar back to normal lucht op, zeker met dit weer. Hopelijk krijgt de horeca binnenkort groen licht voor de herstart. Veel ondernemers hebben er ongetwijfeld nood aan. En laat ons eerlijk zijn, wij verlangen ook naar een gezellig uitje. Gelukkig is onze middenstand inventief en zoeken handelaars naar alternatieven. Zo werd bij IJsboerderij Moereveld de ijsautomaat druk bezocht. Voorbijkomende wandelaars en fietsers kunnen er van een welkome verfrissing genieten. En fietsen is echt in. Mensen hebben tijd en gaan er samen sportief op uit. Mijn man zal het geweten hebben. Ondertussen leerde hij al achterbanden vervangen…”