Kim Dumarey (37) woont met haar man Jens Vanoverberghe (37) en hun kinderen Ilke (11) en Loïk (10) in Torhout. Ze geeft in die stad les aan de Middenschool Sint-Rembert: Nederlands aan het eerste en tweede jaar secundair. Dochter Ilke en zoon Loïk zitten respectievelijk in het zesde en vierde leerjaar van vrije basisschool Driekoningen. We praten met Kim over het leven in tijden van corona. Als leerkracht én moeder.
“Zondag 24 mei. Vaarwel coronakapsel. Ik mocht gisteren voor het eerst weer naar de kapper. Met de noodzakelijke afspraken rond veiligheid natuurlijk. Met een mondmasker stapte ik het kapsalon binnen. Het was de eerste keer dat ik zoiets een paar uur op had. Fijn voelde het niet aan, eerder beklemmend. Je adem ontsnapt langs boven waardoor je brilglazen voortdurend bedoezeld raken. Gelukkig moet je bij de kapper je bril niet ophouden.”
“Er bleek duidelijk geoefend te zijn op een goede techniek opdat de oortjes van het mondmasker niet in de weg zouden zitten bij het knippen. Dat knippen gebeurt door kapper Julie! En kleuren mag ze ook. Ze verft dat het een lieve lust is. Elk grijs haartje wordt knap weggecamoufleerd met de kwast. Tussen de klanten is er ruim een anderhalve meter afstand. En er staan hier en daar wat plexikaders opgesteld. Schaar en kam worden na elke knipbeurt goed gedesinfecteerd. Alleen van de anderhalve meter afstand tussen klant en kapster kan er geen sprake zijn. Maar dat deert me niet. Beiden met ons mondkapje op voelen we weinig angst en vooral veel opluchting dat we elkaar weerzien. Julie heeft haar kapsalon met een duidelijk doel geopend: tevreden klanten met aandacht voor veiligheid.”
“Ondertussen worden de vooruitzichten in het onderwijs voortdurend bijgestuurd. De versoepelingen gaan door. In het secundair onderwijs krijgen het tweede en het vierde jaar zicht op les op school. In het basisonderwijs mogen álle kinderen terugkeren, zelfs in grotere klasgroepen. Misschien hopen ze zo het acute plaatsgebrek op te lossen. Directies die al een eerste en zelfs een tweede planning hadden opgesteld, kunnen herbeginnen.”
“Loïk vindt het spannend om zijn vriendjes en de juffen Vanessa en Hilde weer te ontmoeten. Tegelijkertijd geniet hij van de huidige rust. De langere avonden zullen moeten plaatsmaken voor stiptere uren en ‘s morgens zit er minder snoozen in. Ik zal me eveneens moeten aanpassen aan het nieuwe ritme, want vanaf 2 juni sta ik in principe weer voor de klas. De precieze invulling moet nog uitgewerkt worden, maar ik ben blij dat ik mijn leerlingen zal terugzien.”
“Gisteren is ons gezin wat uitgebreid. We hebben er twee nieuwe kippen bij. Voor veel mensen is zoiets geen groot nieuws, maar voor ons, kippenliefhebbers, wél. We hadden vier kippen, maar het laatste jaar hebben we drie rouwplechtigheden moeten houden. De overlevende kip is ons huisdier. Ze loopt vrij rond in de tuin, geniet van het geknuffel met de kinderen en nestelt zich graag in een hoekje dicht bij de keuken. Ze zoekt onze aanwezigheid. Ik vermoed dat ze het gevoel heeft bij ons gezin te horen.”
“Nu dient er zich een minder leuke periode aan: het bepalen van de pikorde! Kippen kunnen heel gemene beesten zijn. Onze huidige kip Hammetje is superlief, maar o wee voor de nieuwe kippen, Boutje en Omeletje, ze zullen het geweten hebben. Geregeld doet de oudste een charge naar de nieuwbroeken. Veertjes vliegen in de lucht. Gelukkig vinden de jonkies snel de beste vluchtwegen. Toen we de twee nieuwkomers in het hok losten, hebben we ons naast de ren geploft om de interactie gade te slaan. Dat is beter dan echte televisie! Een uur lang volgden we de verkenningstocht van Boutje en Omeletje. ‘s Avonds hebben we ze veilig afgescheiden van de vertrouwde kip. Gisteren was het nog een beproeving voor de kleintjes, maar intussen scharrelen ze al gretig mee in het hok. Ze kennen stilletjes aan hun plaats.”
Dagboek van een leerkracht
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier