Kim Dumarey (37) woont met haar man Jens Vanoverberghe (37) en hun kinderen Ilke (11) en Loïk (10) in Torhout. Ze geeft in die stad les aan de Middenschool Sint-Rembert: Nederlands aan het eerste en tweede jaar secundair. Dochter Ilke en zoon Loïk zitten respectievelijk in het zesde en vierde leerjaar van vrije basisschool Driekoningen. We praten met Kim over het afstandsonderwijs in tijden van corona. Als leerkracht én moeder.
“Donderdag 21 mei. Vandaag vieren we de verjaardag van mijn man. Gisteren werd hij 37 jaar. Jarig zijn in coronatijden is anders, want normaal delen we zulke momenten met vrienden en familieleden. Maar we laten het niet aan ons hart komen. De dag starten met een lekker ontbijtje, ‘s middags een barbecuetje, in de namiddag het dessert en tussendoor een plons in het verfrissende water. En uiteraard een gezelschapsspelletje of vijf. Het wordt een geslaagd feestje!”
“Onze zoon vierde twee maanden geleden ook al zijn verjaardag tijdens de lockdown. Loïk werd een tiener! Op school staan de kindjes dan een dagje in de belangstelling. Dat heeft hij moeten missen, wat niet evident voor hem was. Hij vraagt nog af en toe naar een verjaardagsfeestje met klasvriendjes en familie. Hij wou graag een klimpartijtje, maar voorlopig is dat niet aan de orde. In elk geval halen we de festiviteiten in van zodra het mag.”
“Intussen groeit er een beetje spanning op school. Volgens eerdere berichtgeving zou ik wellicht vanaf volgende week vrijdag opnieuw mogen lesgeven in het tweede jaar secundair. Alleen blijft de bevestiging van de regering uit. Zijn de politici bezig achter de schermen? Ik hoop het, want de heropening lijkt me geen sinecure te zijn.”
“Onze middenschool werkte al verschillende scenario’s uit. Wat als de scholen enkel opstarten met het tweede jaar? Wat als het eerste jaar toch mag aansluiten? Hoe kunnen de uurroosters hertekend worden? Wat met de hygiëne en preventie? Wij leerkrachten raken stilaan nerveus. Dagelijks via preteaching en afstandsonderwijs werken, weegt door. Ook sommige ouders worden ongerust. Ze vrezen dat hun kind leerachterstand oploopt. Zoon- of dochterlief zit dagelijks aan het scherm gekluisterd, niet om te gamen, maar om zich door nieuwe leerstof te worstelen. Hoeveel draagkracht en zelfstandigheid kunnen we van hen blijven verwachten?”
“Van de week kregen onze leerlingen wat extra ruimte om hun taken af te werken. Vorige maandag werden er geen nieuwe opdrachten voorzien, zodat zij die wat achterop hinken, kunnen bijbenen. Ik gaf hen de raad om alles tegen woensdag af te hebben, zodat ze zouden kunnen genieten van een heerlijk verlengd weekend. De weergoden zijn ons alvast goedgezind. Het moet verschrikkelijk zijn voor de horeca om de deuren gesloten te zien. Zo’n voorjaar! Al die zonnige dagen zouden hun kassa zonder twijfel hebben doen rinkelen.”
“Gelukkig zijn er wat maatregelen versoepeld. Er kan weer meer gesport worden. Al geldt er voor veel sporten een zomerstop. Zo worden de grasvelden heringezaaid en is voetballen dus uitgesloten. Voor tennis gelden strenge normen. Is de beleving dezelfde, als je bang moet zijn voor besmette tennisballen en je de après dient te skippen?”
“Wij zijn een badmintongezin. Hopelijk kunnen we in juli en augustus weer naar hartenlust spelen. Grappig vond ik de suggestie van de minister om vanaf half juni te badmintonnen met… drie personen. Wellicht is hij niet op de hoogte van de gebruikelijke spelvormen. Een enkel- of dubbelspel, oké, maar wie wil er het derde wiel aan de wagen zijn? Moet die de shuttles oprapen?”
Dagboek van een leerkracht
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier