Dagboek van een leerkracht en moeder (12): “De leerlingen smeken om perspectief”

Kim Dumarey (37): leerkracht Nederlands in het secundair onderwijs en moeder van twee kinderen uit de basisschool. © foto JS
Johan Sabbe

Kim Dumarey (37) woont met haar man Jens Vanoverberghe (37) en hun kinderen Ilke (11) en Loïk (10) in Torhout. Ze geeft in die stad les aan de Middenschool Sint-Rembert: Nederlands aan het eerste en tweede jaar secundair. Dochter Ilke en zoon Loïk zitten respectievelijk in het zesde en vierde leerjaar van vrije basisschool Driekoningen. We praten met Kim over het afstandsonderwijs in tijden van corona. Als leerkracht én moeder.

“Donderdag 14 mei. Morgen is het zover. Dan mogen sommige leerlingen en leerkrachten opnieuw naar de klas. Een soort tweede eerste schooldag. Het 1 septembergevoel. Na zowat acht weken afstandsonderwijs kunnen bepaalde leerlingen weer in real life les krijgen van hun juffen en meesters. Wellicht staat al een hele hoop kinderen te popelen om de boekentas op te nemen.”

“In de Torhoutse vrije basisschool Driekoningen, waar onze twee kinderen schoollopen, splitsen ze de klassen op. Onze dochter zit bij groep 2 van het zesde leerjaar. Maandag en dinsdag mag ze opnieuw naar de klas. En wat heeft ze er zin in! Dat heb ik zelf toch wel onderschat. Telkens krijg ik de indruk dat ze zich jeunt in het thuis leren, maar het gemis aan écht contact zonder schermpje is heel groot. Momenteel zit ze boven in haar kamer haar beste vriendin, die in groep 1 zit, succes te wensen voor morgen! Ik vraag me af of ze elkaar nog zullen zien tegen het einde van het schooljaar. Ik vrees ervoor.”

“In het zesde leerjaar wordt normaal gezien een Exodus georganiseerd. Dat is een avond waarop de kinderen een optreden geven en afscheid nemen van de lagere school. Dat zal er dit jaar wellicht niet inzitten. En dan is er nog het vormsel dat uitgesteld is tot 10 oktober. Gelukkig zijn de meeste kinderen veerkrachtiger dan we allemaal denken. Maar toch … Mijn zoon moet voorlopig nog afwachten. Het vierde leerjaar is geen prioriteit. Wel kijkt hij uit naar morgenavond, want dan kan hij een gesprek hebben met juf Vanessa en zijn klasgenootjes. Hij blonk in zijn vel toen hij de uitnodiging ontving.”

“Ook mijn leerlingen uit de eerste graad van het middelbaar zitten te wachten op school. Toch sta ik versteld van hun wilskracht en doorzettingsvermogen. Hoewel ze het echte contact missen, doen ze allemaal verwoede pogingen om de opgegeven taken netjes af te werken. Pas op, bij de ene lukt dat natuurlijk vlotter dan bij de andere. Planning en stiptheid zijn voor sommigen nog een werkpuntje, maar ik ben een trotse leerkracht.”

“Ook voor mij begint het allemaal door te wegen. De afstandslessen op zich lopen wel, de taken komen binnen, maar ik vind het niet evident om deze manier van lesgeven vol te houden. Nuances aanbrengen, mildheid tonen, meeleven met leerlingen: het is allemaal een pak moeilijker geworden. Ik kijk uit naar het einde van mei om weer les te mogen geven. Als het feest doorgaat tenminste. De Nationale Veiligheidsraad was bijzonder karig met vooruitzichten voor onze jeugd. De leerlingen smeken nochtans om perspectief. Niets is zo lastig als onwetendheid.”

“Deze namiddag speelde de Torhoutse burgemeester Kristof Audenaert hier al een klein beetje op in. Hij heeft aangevoeld dat ook kinderen graag antwoorden willen. Hij hield een livesessie via Facebook voor kinderen van het eerste tot en met het zesde leerjaar. Juf Lies flankeerde hem en hielp het overzicht bewaren. Voor Ilke en Loïk was het een heel leuke ervaring. Eindelijk kregen ze informatie op hun maat.”

“De opluchting was groot toen Ilke hoorde dat de turnlessen kunnen plaatshebben. In precoronatijden gingen de kids wekelijks naar hun sportclubs. In de judoclub drijft trainer Dirk hen fysiek tot het uiterste, trainer Jonas daagt hen technisch uit en trainer Wim verfijnt hun techniek. In de badmintontraining in Ichtegem oefenen de trainers Davy en Ella het voetenwerk, terwijl trainer Hannes in Torhout slagvastheid en spelinzicht bijbrengt. In coronatijden stilde meester Hans van vbs Driekoningen hun sportieve honger met ludieke uitdagingen. Maar voor Ilke en Loïk mag het gerust wat meer zijn. Meester Hans, hou je klaar, sportieve glansprestaties liggen in het verschiet!”