Kim Dumarey (37) woont met haar man Jens Vanoverberghe (37) en hun kinderen Ilke (11) en Loïk (10) in Torhout. Ze geeft in die stad les aan de Middenschool Sint-Rembert: Nederlands aan het eerste en tweede jaar secundair. Dochter Ilke en zoon Loïk zitten respectievelijk in het zesde en vierde leerjaar van vrije basisschool Driekoningen. Elke dag praten we met Kim. Over afstandsonderwijs in tijden van corona. Als leerkracht én moeder.
“Vrijdag 8 mei. De regel van vier. Een bubbel delen. Oef, geen moment te vroeg, denk je dan. Ontzettend blij dat ik zondag mijn moeti kan zien. Op Moederdag dan nog! Oei, of toch niet, want zij wil ongetwijfeld ook háár moeder en schoonmoeder zien. En mijn stiefbroer en -zus willen evenzeer op bezoek. Hoe regelen we dit? Kan gezond verstand hierin helpen? Want dat is waar de regering op rekent.”
“Als er een beetje vrijheid lonkt, dan weet ik het wel… Ik vergelijk het graag met de rokjes bij ons op school. Aan leerlingen vragen we rekening te houden met een fatsoenlijke dresscode. Zo mogen de meisjes geen te korte rokjes dragen. Maar wat betekent dat precies? Het schoolreglement omschrijft het als: minstens 2/3 van het dijbeen moet blikdicht bedekt zijn. Heel duidelijk, zou je denken. Maar de werkelijkheid is anders.”
“Je zou eens moeten horen hoeveel excuses leerlingen opperen wanneer ze aangesproken worden op de lengte van hun rokje of shortje. Maar mevrouw, ik heb lange benen. Maar mevrouw, mijn mama vindt dit heel mooi. Consequent optreden en duidelijke instructies geven, zijn de oplossing, maar het blijft dansen op het slappe koord. Dit zal met de nieuwe maatregelen in verband met de coronabezoeken niet anders zijn.”
“Geleidelijk aan wordt onze bubbel sowieso wat groter. Het telewerk bij mijn man is opgeschort, mijn dochter mag vanaf 18 mei weer twee dagen naar de klas en ikzelf heb begin volgende week klassenraden, weliswaar met de nodige voorzorgsmaatregelen. Aangezien de cijfers van de epidemie op dit ogenblik bemoedigend zijn, maak ik me niet te veel zorgen. Ik ben geen doemdenker. Toch geloof ik dat we alert moeten blijven, want dat beestje verspreidt zich nog elke dag.”
“Intussen blijven we naarstig voorbereiden en vooruitkijken naar wat de komende onderwijsperiode voor ons in petto heeft. Momenteel is het nog altijd de bedoeling dat de middelbare scholen – na het zesde ook het tweede en vierde secundair – zouden kunnen opstarten. Ik hoop het oprecht! Veel van die gasten missen het sociale contact. Zelfs schermpjes kunnen almaar minder bekoren en verveling treedt op. Naast het lesgeven zullen we zeker heel wat tijd stoppen in het welbevinden van onze gastjes, wellicht hebben sommigen daar nu méér nood aan dan aan grammatica of Pythagoras.”
“Jammer genoeg groeien leerlingen niet altijd op in een stabiele en liefdevolle omgeving. Ik hoop ze het gevoel te kunnen geven dat ze graag gezien worden. De leerlingen van mijn klas, waar ik titularis van ben, noemen me wel eens schoolmama. Op 1 september verklaar ik hen al een eerste keer mijn symbolische liefde en gedurende het hele schooljaar probeer ik hen met vallen en opstaan te begeleiden.”
“Zelf heb ik, toen ik nog schoolliep, gevoeld dat je leerkrachten hebt die hun job gewoon doen en anderen die van hun job houden. Ik verkies het laatste en probeer dit uit te stralen. Mijn dag start op de speelplaats steevast met een glimlach, want zo voelen de leerlingen dat ik blij ben om hen te zien. Waarmee ik niet wil gezegd hebben dat ik me niet kan kwaad maken. De eerstejaartjes kennen me meestal vrij snel. Ik heb een nogal vér dragende stem, waarmee ik leerlingen weleens tot de orde roep. Ik vind het zelfs stiekem fijn om leerlingen ergens op aan te spreken op de speelplaats. Dan zie je heel even de vertwijfeling in hun ogen. Meestal volgt dan een goedbedoelde knipoog van mij, waardoor ze merken dat ik figuurlijk kan slaan, maar ook zalven.”
“Ik heb me voorgenomen om me het komende weekend eens niet vóór mijn pc te nestelen. Hopelijk kan ik aan de verleiding weerstaan om op Smartschool te piepen. Dit weekend heb ik andere dingen op mijn verlanglijstje: een nieuwe kleerkast voor mijn dochter in elkaar puzzelen, een wandelingetje maken en wat lezen. En zondag genieten van een rustige Moederdag met een lekker taartje en enkele gezelschapsspelletjes. Ik wens alle mama’s een fijne dag toe en hoop dat ze ondanks de huidige situatie toch verwend worden door hun kinderen.”
Dagboek van een leerkracht
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier