Al zeven weken zit ook Brugge door de uitbraak van Covid-19 in lockdown light. Nu de toestroom van toeristen stilgevallen is, liggen de straten er zo goed als verlaten bij. Jan Darthet en Ann-Sophie Deldycke grepen deze historische situatie aan om, gewapend met hun fototoestel, unieke beelden te schieten, die ze op Facebook en Instagram posten. “Ik probeer de sereniteit van het historische centrum vast te leggen”, stelt Darthet. “De positieve reacties zijn nog steeds mijn drijfveer”, zegt Deldycke.
Net zoals bij zovelen in de creatieve sector hakt de lockdown light er bij zowel Jan Darthet (54) als Ann-Sophie Deldycke (32) in. “Ik schat mijn inkomstenverlies op zo’n 90 procent”, zegt Darthet. “Ik fotografeer vooral voor bedrijven en food magazines en sinds 8 maart zijn al mijn opdrachten weggevallen”, bekent Deldycke.
In afwachting van betere tijden zaten beide Brugse fotografen niet stil. Ze trokken de binnenstad in om wat later zal blijken historische beelden te schieten. Met zijn reeks ‘Brugge in LockDown’ legde Darthet vooral de architecturale schoonheid vast. Op wat zeldzame individuen na komt er geen mens in beeld, bijna onwezenlijk. “Hoewel het een zwarte bladzijde in onze geschiedenis is, hoop ik dat de beelden ook sfeer, hoop en eerbied uitstralen”, zegt Darthet. “Tijdens zes wandelingen legde ik de focus op een specifiek deel. Niet gehaast, rustig, als een stille getuige opgaand in de sereniteit van een stad die geen bezoek meer krijgt. Een schril contrast met de gangbare situatie. Vanuit mijn wandelend perspectief, op stap met mijn jongste zoon van vijf maanden in de kinderwagen, fotografeerde ik telkens met eenzelfde focus. Dat leidde tot een soort concept: één lens, één toestel, één standpunt. Dat zorgde tegelijk voor rust, authenticiteit en herkenbaarheid.”
Echte Bruggelingen
Ook Deldycke schoot beelden van verlaten stadssites, maar daarnaast kiekte ze hoe mensen omgaan met de coronacrisis. “Met mijn foto’s probeer ik een positieve noot te brengen. Op die manier probeer ik wat zin te geven aan de onzin”, stelt ze. Daarom maakte ze beelden van een vuilnisman die even uitrust tijdens zijn dagtaak, kloosterzusters die applaudisseren voor het zorgpersoneel, stadsgenoten die hun huisdier uitlaten en mensen met mondmaskers, een voorafname van wat op ons afkomt.
“Tijdens mijn trektochten door de stad valt me op dat er meer op straat gebabbeld wordt, met inachtneming van de regels van de social distancing. Je praat sneller met mensen waar je misschien anders niet zou tegen praten. Nu weet je ook dat de mensen die je tegenkomt échte Bruggelingen zijn. Misschien wordt daarom vandaag sneller goeiendag gezegd. Ik hoop dat we die manier van samenleven kunnen blijven behouden en conclusies kunnen trekken uit deze periode. Daarnaast krijg ik ook veel reacties van mensen die niet buiten durven te komen of ziek zijn. Ze zijn blij dat ze aan de hand van mijn beeldmateriaal toch een kijkje op de buitenwereld krijgen.”
Deldycke ziet de stad ook evolueren. Midden maart zag ze niemand op straat. Vandaag kun je overdag en al helemaal tijdens weekends en bij een stralend zonnetje alweer behoorlijk wat volk zien rondlopen.
Met de beelden die ze vastlegden, willen beiden iets meer doen dan een post op Facebook of Instagram. Momenteel is Darthet een eindselectie van zijn foto’s aan het maken die moeten leiden tot een prototypeboek. “In mijn hoofd zitten twee versies: een echt boek en een digitale versie ervan, een e-boek dus. Er is wat interesse, wat me hoopvol stemt. Ik heb toch een momentum vastgelegd met het potentieel voor een historisch document dat misschien nog het dichtst aanleunt bij een gedicht. Ik heb immers geprobeerd om een beeldtaal te hanteren die samenliep met de sfeer en de stilte die in onze stad hing. Met een publicatie zouden ook de mensen van de zorg en diegenen die in woon-zorgcentra verblijven een beeld kunnen krijgen van hoe Brugge eruitzag tijdens de coronacrisis.”
Affiches
Bij haar dagelijkse posts plaatst Deldycke een toepasselijke tekst of quote. Er zit een tentoonstelling over Brugge tijdens het nieuwe normaal in de pijplijn. “Ondertussen verkoop ik al een raamaffiche waarop mensen te zien zijn. Op die beelden monteerde ik elke keer de vraag ‘Zijn we er bijna?’. Naarmate de affiches evolueren, worden er ludieke teksten toegevoegd. De eerste week hield ik de opbrengst voor mezelf, zodat ik de posters kon financieren. Ondertussen vloeien de baten naar het CAW Solidariteitsfonds Corona voor Bruggelingen. Dit fonds poogt de noden te lenigen van de acute problemen bij dak- en thuislozen en verschaft toegang tot het internet bij kansarme gezinnen. Ik vind het belangrijk mensen te helpen die het momenteel nog moeilijker hebben.” (SV)
Voor een affiche betaal je drie euro, voor twee exemplaren vijf euro. Geïnteresseerd? Mail naar annsophie@deldycke.be.
www.fotograafjan.be.
www.annsophiedeldycke.be.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier