Creativiteit in lockdowntijden: Emy (74) zwiert elke dag zelfportret op Facebook

De 74-jarige fotografe en schoonheidsspecialiste Emy Daelemans maakt in deze coronatijd vanuit haar ‘kot’ lockdownzelfportretten, waarvoor ze zich hult in creatieve outfits. Die foto’s deelt ze met haar vrienden op Facebook, maar ze droomt ook van een fotoboek.

“Ik geloof dat ik aan het peterpansyndroom lijd. Bestaat dat ook bij meisjes? Ik wil niet oud worden, in mijn hoofd ben ik maar dertig en doe ik dus zotte dingen”, zegt Emy Daelemans. Haar officiële voornaam is Emilienne, maar die hoort ze niet graag. Bijgevolg vertikt ze het sedert haar tienerjaren om die voornaam te gebruiken. Decennialang combineerde zij het runnen van een eigen Brugs schoonheidsinstituut met het geven van lessen schoonheidszorgen aan de Maricolen en het Centrum voor Volwassenenonderwijs Sint-Godelieve in Brugge.

“Toen ik nog lesgaf, fotografeerde ik geregeld mijn leerlingen, terwijl ze zich grimeerden of experimenteerden met make-up. In die periode zette ik mijn toestel op automatisch en nam ik een kiekje. Maar vanaf de eerste dag van mijn pensioen ben ik fotografie beginnen studeren. Inmiddels heb ik het diploma van fotografe behaald aan de Stedelijke Taal- en Nijverheidsschool (SNT) in Brugge en volg ik nu nog een specialisatiecursus filmisch fotograferen.”

Outfit en make-up

“Ik word gek als ik niks te doen heb, heel alleen in mijn appartement in Sint-Kruis, zeker in deze lockdownperiode”, bekent Emy Daelemans. “Mijn kinderen bellen mij twee keer per week, maar ze mogen mij voorlopig niet komen bezoeken. Bijgevolg is bij mij het idee gerijpt om selfies te maken, telkens in een andere outfit en met een andere make-up. Ik noem ze mijn lockdownzelfportretten. Er is één constante: ik ben zot van parels, op bijna elke foto zul je mij met parels zien.”

“Al mijn dagen verlopen tegenwoordig volgens hetzelfde patroon”, vervolgt de fotografe.

“Ik sta op, ik eet en loop naar de badkamer, waar ik mij grondig voorbereid op elke fotosessie. Volgens de inspiratie van het moment breng ik mijn kapsel in orde, ik schmink mij en ik zoek de passende kledij in mijn kasten. Ik bezit onder meer een uitgebreide collectie sjaals. Ik heb voor die foto’s geen nieuwe kleren gekocht, de winkels zijn trouwens gesloten. Ik ben tijdens deze lockdown amper uit mijn ‘kot’ geweest. In deze coronatijd leerde ik creatief te zijn en gebruik te maken van wat je hebt. Sluitspelden om een punklook te creëren, kanten onderleggers voor taarten om de sfeer van Brugse kant op te roepen.”

Er is één constante: op bijna elke foto zie je mij met parels

“Voor elke fotoshoot moet ik heel mijn woonkamer ondersteboven halen, aangezien ik geen fotostudio heb. Alle zetels moeten aan de kant om te kunnen poseren voor die ene kale muur in de living. Voor die selfies zet ik mijn fototoestel op een statief en druk ik de zelfontspanner in. In twintig seconden tijd moet ik de juiste pose aannemen“, klinkt het.

“Ik weet een en ander van grime en acteerposes, want ik maakte jarenlang deel uit van het schminkteam van de Heilig Bloedprocessie. En ik heb honderden jonge dansers van diverse Brugse ballet- en dansscholen geschminkt voor hun voorstellingen, maar ook de acteurs van een amateurtoneelgezelschap uit Ruddervoorde. Ik heb dus al die jaren vele mensen die gekke smoelen trekken van nabij kunnen observeren…”

Imitatie Vermeer

“De voorbije weken heb ik op die manier al een veertigtal foto’s gemaakt. Het meest trots ben ik op mijn pose als Het meisje met de parel, waarvoor ik nauwgezet het wereldberoemde schilderij van Vermeer geïmiteerd heb. Aan die ene foto heb ik zeker tien uren gewerkt. Ik wou absoluut dezelfde lichtvlekken en schaduwen hebben op mijn foto. Met fotoshop heb ik nadien wel zorgvuldig alle rimpels uit mijn aangezicht verwijderd”, knipoogt de fotografe.

Deze krasse zeventiger doste zich ook uit als punker, in jeans en met haarspelden. Ze belichaamde de vier seizoenen. Het Brugse thema mocht evenmin ontbreken, met chocolade, kant en Brugse Zot.

Brugse stadsgezichten

Emy Daelemans staat te popelen om opnieuw in bijberoep – dat mag zij als gepensioneerde – aan de slag te gaan als pedicure.

“Voor de lockdown trok ik drie keer per week naar Brugse klanten. Te voet vanuit Sint-Kruis naar het stadscentrum. Ik deed 10.000 stappen. Uiteraard met mijn fototoestel op zak om Brugse stadsgezichten te fotograferen. Die foto’s heb ik op de Facebook-pagina Brugge… Venetië van het Noorden gepost. De voorbije weken heb ik ook enkele keren door het desolate Brugge gezworven en foto’s genomen van de verlaten straten. En van beertjes en… van een man die moederziel alleen in de Langestraat aan het dansen was”, besluit Emy Daelemans.