Conciërge Ronny Gryp moet Torhoutse brandweerkazerne verlaten

Een foto van een aantal jaar geleden. Als conciërge van de brandweer nam Ronny Gryp destijds elke weekdag 's nachts de telefoon aan om de oproepen te beantwoorden. © foto JS
Johan Sabbe

De Hulpverleningszone 1 van de brandweer wil tegen de komende zomer geen conciërgewoning meer in de Torhoutse brandweerkazerne en dus moet Ronny Gryp, die er al sinds december 2001 met zijn gezin woont, noodgedwongen tegen 1 juni 2020 verhuizen. Dat zit de 55-jarige onderofficier allesbehalve lekker – “ze steken me hier buiten” – en dus zet hij eind mei, vroeger dan hij zich had voorgenomen, resoluut een punt achter zijn brandweercarrière. Met hem verliest de brandweerpost Torhout niet alleen een kleurrijke figuur, maar vooral een harde werker en een trouwe soldaat. Hij is de pelotonoverste en leidde zopas voor het laatst het korps naar het Te Deum.

Ronny is al sinds 1985 brandweerman in Torhout. Hij startte uiteraard als gewone pion, maar klom op tot korporaal (in 1994), sergeant (in 2002) en eerste sergeant (in 2003), een graad die momenteel niet meer toegekend wordt. Hij is voorts meer dan twintig jaar ambulancier geweest, maakte zich jaren verdienstelijk als brandweerduiker en toonde zich altijd bereid om de handen uit de mouwen te steken. Toen officier Georges Pannecoucke eind oktober 2005 bij de brandweer met pensioen ging, volgde Ronny hem op als pelotonoverste. Dat betekent de manschappen drillen en hen bij officiële optochten in de pas doen lopen.

Nachten stand-by geweest

Ronny is getrouwd met Suzy Vanhooren (57). Ze hebben twee kinderen, Kenny (33) en Silvy (29). Ronny werkt al zowat 30 jaar als chauffeur voor Coca-Cola. Ook rijdt hij sinds 2008 geregeld met de bus bij Sima Tours uit Lichtervelde. Hij is graag op pad.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

“Begin december 2001 heb ik Willy Bracquez en zijn vrouw Diana Packet, die helaas beiden overleden zijn, als conciërge van de Torhoutse brandweerkazerne opgevolgd”, aldus Ronny. “Ik kwam er met Suzy en onze kinderen wonen. We zijn toen vanuit de Komeetstraat op de wijk Sint-Henricus naar hier verhuisd. Met onze volle goesting, al beseften we dat we een druk bestaan tegemoet gingen, want het takenpakket als conciërge viel niet te onderschatten. Suzy was niet in dienst, maar gelukkig kon ik altijd op haar terugvallen. Mijn steun en toeverlaat. Ook zij is vele nachten op geweest. Als ik bijvoorbeeld een brand gaan blussen was, nam zij de telefoons aan.”

Ronny diende tijdens de weekdagen elke nacht van 18 uur tot 8 uur stand-by te zijn om de oproepen te beantwoorden. Doorgaans noodoproepen, al werd hij ook weleens uit zijn bed gebeld door een boer die water voor zijn koeien wou of door een man die in het holst van de nacht bedacht dat de wespen in zijn tuin verdelgd dienden te worden. Of iemand die een dokter zocht… In de weekends had Ronny vrij, al was er in de brandweerkazerne altijd wel iets te doen waarvoor hij vrijwillig insprong. Van frieten bakken tot bierbakken versleuren.

Living maar net geschilderd

Ook toen de zonewerking begin 2015 van start ging, bleef Ronny conciërge, al zou het nooit meer hetzelfde zijn. De oproepen aannemen, was niet meer nodig. Hij mocht blijven wonen in de kazerne – die stadseigendom is, maar verhuurd wordt aan de zone – maar diende voortaan ook op het naastliggende stadskantoor te passen.

Nu komt er aan dit alles een einde. De hulpverleningszone wil de conciërgewoning tegen de komende zomer inpikken en dus moet Ronny verhuizen. “Eigenlijk word ik buitengezet, niet meer en niet minder”, zegt hij. “Er is mij gezegd dat er in de conciërgewoning kantoren zullen komen, al weet ik niet of dat echt klopt. Feit is dat we hier weg moeten en op zoek dienen te gaan naar een nieuwe woonst. Ik zie het in deze omstandigheden niet meer zitten om nog langer brandweerman te blijven en stop er eind mei mee, het moment waarop we onze vertrouwde stek dienen te verlaten. Kijk even in de living: we hebben nog maar net alles mooi herschilderd. Zonde toch?”

Postoverste Bernard Diopere, die in mei 65 jaar wordt, gaat in die maand met pensioen en wordt op zondag 17 mei gehuldigd. Dat zal gepaard gaan met een groot feest. Terecht, want Bernard leidt al sinds 1990 het Torhoutse korps, het jaar waarin hij zijn vader André als bevelhebber opvolgde.

“Misschien zal ik dan nog een allerlaatste keer als pelotonoverste optreden”, overweegt Ronny. “Uit respect voor Bernard. Sowieso heb ik het korps op 17 november ter gelegenheid van het Feest van de Dynastie voor het laatst in stoet naar het Te Deum in de Sint-Pieterskerk geleid. Of het me iets deed? Ach, ik had het afscheid liever anders gezien, maar ik weet al eventjes dat ik in de kazerne niet mag blijven wonen. Bijgevolg heb ik de klik in mijn hoofd al gemaakt. Al is het pijnlijk je buitengezet te voelen.”

Ronny Gryp, rechts op de foto, was op 17 november als pelotonoverste van de brandweer op weg naar zijn allerlaatste Te Deum.
Ronny Gryp, rechts op de foto, was op 17 november als pelotonoverste van de brandweer op weg naar zijn allerlaatste Te Deum.© foto JS

“Als pelotonoverste was ik niet enkel tijdens het Feest van de Dynastie actief, maar ook tijdens het Feest van de Wapenstilstand, de nationale feestdag en veelal ook het Sint-Barbarafeest. Ik moest ervoor zorgen dat tijdens de optochten van ons korps iedereen in de maat bleef stappen en niemand door een verkeerde beweging tegen een ander zou botsen. Meestal stelde dat weinig problemen. Als er iets dreigde mis te lopen, zette ik eens flink mijn keel open. Ik kan luid doen als het nodig is (lacht). Ik heb leren marcheren bij het leger.”

In de steek gelaten

Als Ronny volgend jaar afscheid neemt van de brandweer, zal hij uiteraard veel vertrouwde bezigheden missen. Maar omgekeerd zal ook het korps Ronny missen – dat kan niet anders. “Ik had gehoopt tot aan mijn pensioen op mijn zestigste in de kazerne te kunnen blijven en dan te verhuizen naar een andere woonst. Maar dat plan moeten we nu bijstellen, vijf jaar vroeger dan gewild. Suzy en ik zijn aan het uitkijken voor nieuw onderdak, maar hebben nog niets gevonden dat ons past. Tja, we wonen hier al sinds 2001, wat toch een hele tijd is. We hebben voor de conciërgewoning gezorgd alsof ze van ons was. En de laatste jaren heb ik ook het stadskantoor goed in de gaten gehouden. Als er op het laatste moment iets moest gebeuren of er iemand met het een of ander in de rats zat, is er me nooit iets te veel geweest.”

“Burgemeester Kristof Audenaert is momenteel voorzitter van de Hulpverleningszone 1 en dus had ik gehoopt dat hij de zaak zou oplossen. Maar dat is niet gebeurd en dat betreur ik. Ik had beter van hem verwacht. Hij laat me in de steek. Dat doet ook zonecommandant Filiep Dekiere.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier