Commissaris Guido De Greef met pensioen: “Voor sommigen altijd de boeman”

Guido De Greef (64) stak op 30 juni zijn wapen voor de laatste keer in de holster. Op 1 juli nam Guido afscheid als commissaris van de Oostendse politie. “Na 43 jaar dienst is het genoeg geweest”, zegt hij.

Guido zag het levenslicht in Steenokkerzeel, maar kwam samen met zijn ouders op 1-jarige leeftijd in Oostende wonen. Na twee jaar opleiding als leerkracht besloot hij toe te treden tot de toenmalige rijkswacht. “Mijn toenmalige vriendin wou met me trouwen, maar ik had geen inkomen. Ik moest mijn legerdienst nog vervullen en ook dat zou niet voor geld in het laatje zorgen”, vertelt Guido. Dus ging ik bij de rijkswacht, want dan zou de verplichte legerdienst vervallen. Zodra ik mijn tweejarige opleiding startte, kreeg ik ook al een loon. Probleem opgelost.”

Brigadecommandant

Zo gezegd, zo gedaan. Guido tekende bij de rijkswacht, meteen de start van zijn 43-jarige loopbaan. “In 1996 was ik de laatste brigadecommandant bij de rijkswacht in Oostende. In 2001 volgde immers de politiehervorming. De toenmalige brigadecommandant is nu te vergelijken met een adjunct-commissaris bij de politie. Er was in die tijd heel wat te doen rond de functies na de hervorming. Veel adjunct-brigadecommandanten werden opeens gedegradeerd tot hoofdinspecteur bij de politie. Ik had het geluk dat ik als brigadecommandant commissaris kon worden.”

Ik ben bij de rijkswacht gegaan om te kunnen trouwen

Als commissaris was Guido verantwoordelijk voor alle activiteiten die op de openbare weg gebeurden. “Dat ging van rommelmarkten over straatfeesten en Oostende voor Anker tot voetbal, basketbal, enz. Bij een aanvraag wordt het advies van de politie gevraagd. Dan kwam ik op de proppen. Ik had eigenlijk de plezante kant van de job. Ik moest niet meteen op pad voor de zware interventies, maar stond uiteraard ook wel op het terrein.”

Burger

Na 43 jaar dienst besloot Guido dat het genoeg geweest was. “Ik was iemand die streng, maar rechtvaardig was. Maar voor de ene was je de boeman en voor de andere was je dan weer een held. Ik heb nooit geloofd in de slogan de politie, uw vriend. Echt vrienden word je nooit met de mensen. Sommige mensen blijven de politie bekijken als boemannen, terwijl we alleen maar onze job doen. Zelf heb ik minder nare ervaringen, maar er zijn collega’s die serieuze verwijten naar hun hoofd geslingerd krijgen.”

“Of ik het ga missen? Uiteraard! Ik ga nu als burger door het leven, maar het het besef dat ik geen bevoegdheid meer heb, zal toch nog moeten doordringen. Nu wil ik vooral genieten van de rust. En misschien doe ik nog wel iets met kunst”, besluit Guido.