Clichécheck: West-Vlamingen blijven graag onder de kerktoren

Talitha Dehaene

Studies en enquêtes hebben het al bewezen: de streekverbondenheid is bij ons veel groter dan elders in het land. De Antwerpenaren verkondigen hun voorliefde voor ‘t Stad misschien wel het luidst van allemaal, maar niemand is zo verknocht aan zijn provincie als de West-Vlaming.

De meesten brengen hun hele leven, van de geboorte tot de laatste ademteug, binnen de provinciegrenzen door. Zelfs de doorsnee West-Vlaamse studenten kijken niet veel verder dan onze onofficiële kolonie in Oost-Vlaanderen, waarna ze braafjes met hun diploma terugkeren naar de geboortestreek.

We zijn nu eenmaal een traditioneel volkje, met hechte familiebanden en een sterk verlangen naar zekerheid en stabiliteit. Dan is het logisch om graag zo dicht mogelijk bij de vertrouwde kerktoren te blijven.

“De navelstreng met de provincie blijft altijd aanwezig”

Maar die comfortabele nesteling in alles wat dicht bij huis is, kan ook leiden tot bekrompenheid en een algemeen niet-van-de-wereld-weten. Toen ik destijds ocharme in Amsterdam wilde studeren, werd die aankondiging onthaald alsof ik naar de andere kant van de aardbol trok. ‘Waarom toch zo ver?’, was de algemene, lichtjes afkeurende vraag. Ter vergelijking: vrienden uit Leuven en Antwerpen reageerden vooral met een enthousiast ‘aja, waarom ook niet?’.

We zijn nochtans ook een ondernemend volkje. Er zijn talloze voorbeelden van succesvolle West-Vlamingen in het buitenland, waar hun harde werk en passie voor hun vak steevast hoge ogen gooit. We kunnen dus zeker ook onze vleugels uitslaan, maar het is wel voor de durvers, die de twijfel en angst van het thuisfront kunnen trotseren.

Toch is er niets om bang voor te zijn: die navelstreng met de provincie, die blijft altijd aanwezig. Geloof me: twee West-Vlamingen die elkaar tegenkomen in een ver buitenland, vergeten meteen dat er eigenlijk 26 letters in het alfabet horen en barsten enthousiast in hun dialect uit. Want als puntje bij paaltje komt, voelt die West-Vlaamse kerktoren altijd nog een beetje als thuiskomen, waar ook ter wereld je domicilie ligt.

Het oordeel: waar, al zijn er gelukkig talloze West-Vlamingen in verre oorden die het tegendeel proberen te bewijzen.

Journaliste Talitha Dehaene (28) zag het licht in Ieper, maar trok als tiener tien jaar naar Amsterdam. Na nog twee jaar Antwerpen, is ze helemaal terug thuis. Elke week onderzoekt ze hier de clichés over de West-Vlaming.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier