Christine Bulckaen verliest café Mefisto door onteigening voor project rond nieuwe Leiebrug

Christine Bulckaen moest haar café sluiten door de coronacrisis en nu dit... © foto CL
Christophe Lefebvre
Christophe Lefebvre Medewerker KW

Eén telefoontje volstond om de toekomstplannen van Christine Bulckaen (68) definitief te kelderen. In extremis besloot de gemeente Menen om nog 9 panden extra te onteigenen om zo het project rond de nieuwe Leiebrug te kunnen starten. “Een noodzaak volgens de gemeente maar ik ben in 1 klap alles waar ik voor heb gewerkt kwijt”, klinkt het bij een ontredderde Christine.

Al in 2018 zorgde het prestigeproject voor heel wat verontwaardiging in de grensgemeente: 138 gebouwen moesten wijken voor de bouw van een nieuwe brug over de Leie, een noodzaak om de almaar groter wordende binnenschepen te kunnen verwelkomen. De bouw van de brug zou meteen ook voor een aanzienlijke opwaardering van de binnenstad zorgen. “Oorspronkelijk zou ook mijn café worden gesloopt, maar dat plan werd toen al snel opgeborgen.”

Christine staat al vier decennia achter de toog van haar café Mefisto in de Rijselstraat. “Ik heb een van de langst draaiende cafés uit de Barakken en de bedoeling was om weldra de fakkel over te geven aan mijn zoon. Toen we bij de aanvang van alle onteigeningen plots te horen kregen dat we toch mochten blijven, leek het alsof het voor ons allemaal achter de rug was. Ik begon zelfs de zaak wat op te frissen en liet mijn dak opnieuw isoleren. Allemaal aanzienlijke investeringen, maar op die manier kon mijn zoon zonder bekommernissen de zaak overnemen.”

IJskoude douche

Aan die plannen kwam dit weekend abrupt een eind toen Christine een telefoontje kreeg van de gemeente. “Mieke Syssauw, de schepen die zich over de Leiewerken ontfermt, vroeg me of ik zaterdag op het stadhuis langs kon komen. Ik had geen flauw idee waarover het zou gaan maar toen ik op het stadhuis aankwam, kreeg ik een ijskoude douche.”

Ik woon boven mijn café dus het is meer dan alleen maar mijn levenswerk dat ik moet achterlaten

Christine kreeg er te horen dat er uiteindelijk werd besloten om nog 9 extra panden te laten verdwijnen, waaronder het café van Christine. “Tegen eind augustus 2021 moet ik buiten” klinkt het emotioneel. “Ik woon boven mijn café dus het is meer dan alleen maar mijn levenswerk dat ik moet achterlaten. Ik verlies ook mijn thuis. Op dit moment weet ik niet meer hoe ik het nog verder moet aanpakken.”

“Ik slaap nog amper en het lijkt alsof ik op een andere planeet leef. Daarnaast denk ik ook aan alle andere ondernemers in de Barakken. Wanneer de brug zo ver gaat doorgetrokken worden, wat gaat er dan nog overblijven? Ik zie het niet echt rooskleurig is.”

Ronduit dramatisch

Christine is, ondanks de situatie, niet kwaad op de gemeente. “Ik begrijp dat de wereld evolueert en dat er dan ook soms harde beslissingen moeten worden genomen”, klinkt het. “Alleen is hun manier van communiceren en aanpakken ronduit dramatisch. Konden ze niet meteen klare wijn schenken? Konden ze niet meteen hebben gezegd van ‘nu is het afgelopen’? Neen, eerst wel dan weer niet en nu weer wel. Ik denk dat ze dit veel menselijker konden hebben aangepakt…”

Lees verder onder de foto

Dit stuk Rijselstraat gaat verdwijnen.
Dit stuk Rijselstraat gaat verdwijnen.© foto CL

Bevoegd schepen Mieke Syssauw begrijpt de frustratie, maar stipt aan dat de gemeente hier haar verantwoordelijkheid moet nemen. “De brug gaat dieper landen dan voorzien bij de eerste plannen”, laat ze weten. “Daardoor zouden enkele panden worden geblokkeerd door de brug in kwestie. Niet alleen zorgt het voor logistieke problemen zoals het toeleveren van materiaal, maar ook op gebied van veiligheid zaten we met enkele grote vraagtekens.”

“De hulpdiensten zouden in geval van nood geen vrije toegang meer hebben tot die gebouwen en dat kunnen we als gemeente niet toelaten. Het is geen eenvoudig nieuws om te verwerken, maar we hebben onze verantwoordelijkheid moeten nemen en hebben de betrokken mensen persoonlijk op de hoogte gebracht.”

Door het coronavirus moesten we de deuren sluiten en viel mijn inkomen volledig weg

Voor Christine zelf wordt 2020 alvast een jaar om nooit meer te vergeten, alleen niet in de positieve zin. “Door het coronavirus moesten we de deuren sluiten en viel mijn inkomen volledig weg”, sluit ze af met tranen in de ogen. “Er is nog geen duidelijkheid over wanneer we terug mogen openen en vooral hoe we dat zullen moeten doen. Als kers op de taart moet ik volgend jaar vertrekken. Het is nog maar de vraag of café Mefisto ooit nog de deuren zal openen.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier