Kortemark kent een rijk wielerverleden en dat zette Christiaan Debusschere ertoe aan om een boek te wijden aan de benjamin onder de Kortemarkse wielerlegenden, Dominiek Hemeryck.
Zijn blonde haar en zijn geboortestreek leverden hem de bijnaam op van de witte merel van het Houtland. Maar een witte merel is ook uniek in zijn soort en met zijn laatste boek brengt zijn jeugdvriend Christiaan een ode aan deze opmerkelijke Kortemarkse wielrenner. “Het begon allemaal vorig jaar met Kortemark kermis”, steekt Christiaan begeesterd (61) van wal. “Ik liep Dominiek Hemeryck tegen het lijf tijdens de beroepsrennerskoers. We haalden herinneringen op aan zijn wielerverleden. Iedereen weet dat deze Kortemarkenaar koerste, maar wat een palmares heeft Dominiek tussen 1981 en 1994 bij elkaar gereden. Ik kon een beroep doen op het enorme archief dat Dominiek bijhield doorheen de jaren: 9 albums met foto’s en krantenknipsels.”
Ook andere helden
“Ik ben er, tot groot enthousiasme van Dominiek, een heel jaar mee bezig geweest en ik ben heel trots op het resultaat. Dominiek ken ik al van kleinsaf, want ik ben net zoals hij ook afkomstig van het gehucht Huilaert, in de volksmond beter bekend als Tuuntje Meuln. Met het boek over Dominiek wil ik absoluut geen afbreuk doen aan alle andere Kortemarkse wielerhelden, want ook zij komen aan bod: denken we maar aan onder andere Arthur Mommerency, Willem Labaere, Daniël Doom, Constant Schreel en Marnik Vansevenant. Maar Dominiek Hemeryck verdient als levende wielerlegende zeker en vast een boek.”
Profcontract
Over Dominiek, nu 55 jaar, valt nog zoveel meer te vertellen. Hij startte zijn carrière als voetballer bij VV Kortemark en was in die tijd ook een uitstekende veldloper. Op 16-jarige leeftijd begon hij in 1981 als coureur bij de nieuwelingen en in 1982 mocht hij starten bij de juniors. Nog een jaar later kwam hij aan de start bij de liefhebbers. Waar hij ook startte, men wist dat hij niet te kloppen was in de sprint. Een journalist gaf hem als bijnaam De witte merel van het Houtland en dat werd dan ook meteen de titel van mijn boek. Dominiek kreeg een profcontract aangeboden bij een Spaanse ploeg, maar het is er niet van gekomen. Je moet dat zien in de tijdsgeest van toen, dat was in de jaren ’90 allemaal zo vanzelfsprekend niet. Dominiek zegde het wielrennen in 1994 vaarwel en ging aan de slag als cafébaas in café Delirium, het legendarische café in Handzame, waar hij als organisator van het Delirium Bluesfestival liet zien dat hij ook over een groot organisatietalent beschikte.”
Vallen en opstaan
“Maar het bloed kruipt bij een wielrenner waar het niet gaan kan. In 2007, toen 42 jaar, maakte hij een ongeziene comeback als wielrenner. Hij spitste zich toe op wedstrijden in Frankrijk en daar won hij meteen de eerste wedstrijd die hij reed. Een accidentje tijdens een wedstrijd maakte dan weer een eind aan zijn comeback. Zoals je ziet: een schitterende carrière met letterlijk veel vallen en opstaan. Hoog tijd dat hier een boek over op de markt kwam.” (Jeffrey Dael)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier