Christelle mist haar Oude Pastoriekaarters

Christelle Verscheuren is duivel-doet-al bij de Oude Pastoriekaarters, al twintig jaar lang. © SLW
Stefaan Lernout

Tot eind februari was het iedere donderdagnamiddag een drukte van jewelste in de Oude Pastorie. Er werd getroefd, meegegaan en wellicht ook wel eens gevloekt. Sindsdien zijn de Oude Pastoriekaarters niet meer samengekomen. Tot spijt van Christelle Verscheuren, die haar kaarters al meer dan twintig jaar verwent.

Het overgrote deel van de verenigingen heeft zijn werking al dan niet volledig weer opgestart. Dat is helaas niet het geval voor de Oude Pastoriekaarters. “De gemiddelde leeftijd van onze kaarters is een eind boven de zeventig”, vertelt Christelle Verscheuren (72). “De Oude Pastorie is een fraai gebouw, heel pittoresk, maar ook met kleine ruimtes. De tafels staan heel dicht bij elkaar, ik kan er nauwelijks tussendoor om de drankjes te serveren. Neen, we mogen niet en zouden trouwens het risico niet durven te nemen dat we elkaar met het coronavirus besmetten.”

Met dank aan Rosa

De Oude Pastoriekaarters hebben geen voorzitter zo wil Christelle toch niet genoemd worden. “Ik baatte vroeger café ‘De Klokke’ uit”, vertelt ze. “Veertien jaar lang. Toen we met het café gestopt waren, had ik te weinig om handen. En de verveling sloeg toe. Waarop Rosa Seynaeve me uitnodigde om eens naar de kaartersnamiddagen te komen op donderdagnamiddag. Zij is waarschijnlijk begonnen met die kaartnamiddagen. ‘Kom donderdag eens naar de Oude Pastorie en leg een kaartje mee’, zei ze. Maar ik ben geen kaarter, ik kan zelfs niet manillen (lacht). Ik wou wel een handje toe steken. Nadat Rosa zo jong was overleden, heb ik de organisatie van de kaartnamiddagen overgenomen, aanvankelijk samen met Rosa’s man Amedee.”

“Het is een fraai gebouw, maar met kleine ruimtes”

Sindsdien is Christelle de duivel-doet-al bij de Oude Pastoriekaarters. Vooraf doet ze de boodschappen. Dochter Cindy wordt ingeschakeld om de nodige voorraad drank aan te slepen, want zelf heeft Christelle geen auto. “Ik ben daar de hele donderdag mee bezig”, zegt ze. “Omstreeks negen uur ‘s morgens ben ik al in de Oude Pastorie. Om de tafels klaar te zetten, de frigo’s te vullen en koffie te maken. Omstreeks één uur arriveren de eerste kaarters al. En als alles ‘s avonds opgekuist is, loopt het tegen zes uur aan. Op donderdag heb ik geen tijd om me te vervelen (lacht).”

Lekkende dakgoot

Bij de Oude Pastoriekaarters is er geen kampioen: het is kaarten voor het plezier. Met de opbrengst van de drankverkoop zorgt Christelle geregeld voor een extraatje. “Met Pasen is dat een paasei, met Nieuwjaar is er een boterkoek bij, als het kermis is, zorg ik voor een verrassing. En toen Gery mijn man nog leefde, was er een maaltijd aan het einde van het seizoen.”

De laatste keer dat er op donderdagnamiddag getroefd werd, was op donderdag 27 februari; op 5 maart ging de kaartnamiddag niet door, want Christelle durfde vanwege een lekkende dakgoot haar huis niet in de steek te laten. ‘Het zal voor volgende week zijn’, liet ze de kaarters weten, maar die volgende week kwam er niet. En sindsdien zijn de Oude Pastoriekaarters niet meer samengekomen. Tot spijt van Christelle. “Maar ook van de kaarters”, zucht ze. “Hoe dikwijls kom ik niet iemand tegen op straat die me aanklampt met de vraag wanneer we eindelijk weer beginnen. Ik hoop dat die dag snel komt.”

De Pastoriekaarters

Opgericht: Hoelang de Oude Pastoriekaarters al samenkomen, is niet duidelijk. Rosa Seynhaeve is er indertijd mee begonnen, Christelle Verscheuren nam de organisatie van de kaartnamiddagen van haar over.

Ledenaantal: Dat varieert van 20 tot 28 kaarters. In kaartterminologie: vijf tot zeven tafels

Lokaal: Weinig verenigingen danken hun naam aan het lokaal waar ze samenkomen. Bij de Oude Pastoriekaarters ligt dat anders. De Oude Pastorie is dan ook een uniek gebouw in een prachtige omgeving.