Cercle-doelman Miguel Van Damme, die in juni herviel van leukemie, is terug thuis na een zware periode. Na een beenmergtransplantatie moest hij vier weken in quarantaine blijven. “Ik voel me nu redelijk goed en heb de indruk dat de transplantatie aanslaat. Nu maar hopen dat er geen afstotingsverschijnselen komen…”
Miguel Van Damme (26), doelman bij Cercle Brugge, beleefde de voorbij jaren en maanden een medische en emotionele rollercoaster. En de helse rit is nog niet ten einde, al is er nu toch wat hoop. De keeper is terug thuis na vier bijzonder onaangename weken in het AZ Delta in Roeselare, waar hij in quarantaine moest blijven na een beenmergtransplantatie.
Leukemie
Het verhaal van zijn lijdensweg begint in 2016. Miguel kreeg toen van de dokters een vreselijke boodschap: hij had leukemie, bloedkanker dus. De doelman ging het gevecht aan met de ziekte én won ook de strijd.
Althans zo leek het, maar kort voor de zomer, in juni van dit jaar, keerde de ziekte terug. Een emotionele dreun voor Miguel en zijn naasten, maar ook nu gaf hij de moed niet op. Met de dokters besprak hij wat de beste behandeling voor hem zou zijn. Het zou een beenmergtransplantatie worden en daarvoor werd een wereldwijde zoektocht naar een geschikte donor gestart.
Twee geschikte donoren
Er werd ook effectief een donor gevonden. Sterker nog; het was een ’10/10 match’, de best mogelijke donor dus. “Er werden toen eigenlijk zelfs twee geschikte donoren gevonden. De tweede wordt dus achter de hand gehouden voor mochten er toch problemen zijn met deze eerste”, vertelt Miguel. “Opmerkelijk is wel dat de dokters helemaal niets vertellen over die donoren. Blijkbaar mag of kan dat niet. Ik weet niet waar ze die hebben gevonden, of het een man of een vrouw is, en ik ken dus al helemaal de identiteit niet. Dat vind ik wel een beetje jammer, want ik zou die persoon eigenlijk wel willen bedanken.”
Miguel is sinds dinsdag weer thuis in Zerkegem. “Ik ben heel tevreden dat ik terug thuis ben, want die quarantaine was zeker geen pretje. In juli lag ik ook al eens een goeie drie weken in quarantaine. Dat is echt constant in bed blijven, constant in diezelfde kamer. Ik mocht wel bezoek krijgen, maximaal van drie mensen tegelijkertijd. Toen ik op mijn zwakst was, moesten de bezoekers een mondmaskertje en beschermende kledij dragen om toch maar geen ziektekiemen over te dragen.”
“Maar goed, dat is voorbij en ik ben nog sneller terug thuis dan verwacht. Doordat ik zo lang heb stil gelegen, moet ik nu wel nog wat aansterken. Op een trap gaan bijvoorbeeld is nog wel lastig voor mij. Er zijn ook nog veel zaken waar ik op moet letten. Zo hebben ze me in het ziekenhuis aangeleerd hoe ik eten moet klaarmaken op een manier dat ik infecties mee kan voorkomen. En ik mag ook niet op drukke, publieke plaatsen komen omdat het risico op besmetting daar te groot is.”
Afstotingsverschijnselen
Sporten is dus absoluut nog niet aan de orde voor Miguel. “Ik ben nog verbonden aan een katheter”, zegt hij. “De dokters weten dat ik een sportman ben en ze zullen me dus zeker laten weten wanneer ik terug wat kan gaan sporten. Het belangrijkste is nu dat de transplantatie effectief goed aanslaat en dat er geen afstotingsverschijnselen zijn. Op hoop van zege…”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier