Ceo Frédéric Cras van Cras Woodgroup in Waregem: “Bedrijf staat voorop”

© foto HDV
Redactie KW

“Het bedrijf staat op één, maar daarna is mijn gezin het allerbelangrijkste wat er is. Als ik niet werk, gaat al mijn energie daar naartoe.” Aan het woord is Frédéric Cras, ceo van Cras Woodgroup, in een gesprek naar aanleiding van Vaderdag. “We gaan die dag zoals elke zondag met het hele gezin samen eten. Ik sta daar op, mijn kinderen kijken daar ook naar uit. In de week lukt dat niet, maar in het weekend tekent iedereen present.”

Frédéric Cras (53) is in de regio vooral bekend als de succesvolle ondernemer die de voorbije twintig jaar voor een spectaculaire groei zorgde bij Houtgroep Cras. Het internationaal actieve houtbedrijf aan de Industrielaan 5 in Waregem telt inmiddels 450 werknemers. Dat zouden er nog meer kunnen zijn, mochten de vijftien vacatures ingevuld raken.

Het is moeilijk om geschikte mensen te vinden. Door de lage werkloosheid geraken onze vacatures niet ingevuld

Sinds dit jaar werken enkele van je kinderen in het bedrijf. Hoop je dat ze hier binnenkort allemaal aan de slag zijn?

“Ze zijn in elk geval allemaal welkom, maar ik laat ze daarin vrij. Als ze hier willen starten, zeg ik wel dat ze eerst elders ervaring moeten opdoen. Zo proeven ze ook eens van een andere bedrijfscultuur. Dat kan ook onze groep ten goede komen.”

Familie en zaken doen, het is anders niet altijd een simpele combinatie.

“Dat klopt, maar ik denk dat dit kan samengaan, zolang het maar goed voorbereid is. Ik probeer dat te doen, omdat ik ook mijn opvolging niet aan het toeval wil overlaten. Mijn kinderen hebben alle vier de nodige psychologische testen doorlopen. Een psycholoog bevroeg hen ook onder meer om te weten hoe ze staan tegenover een samenwerking met mij als vader. En met hun broers en zussen. Daarbij heb ik ook laten polsen naar hun sterke en minder sterke punten. Op basis daarvan weet ik inmiddels al wie mij zal opvolgen als zaakvoerder. Ik hou dat voorlopig voor mij. Ook mijn kinderen weten het niet. Alles op zijn tijd, zo zie ik dat. Ze konden er zich wel in vinden dat ik op deze manier de toekomst van het bedrijf veilig wil stellen. De onderneming staat voorop, maar het laatste wat ik wel zou willen is dat er daardoor ruzie zou ontstaan tussen mijn kinderen. Overigens is het ook niet helemaal uitgesloten dat iemand van buiten het bedrijf de leiding overneemt. Dat zijn evenwel zorgen voor later.”

Ik weet wie van mijn kinderen mij zal opvolgen, maar ze weten zelf nog niet wie dat zal zijn

Weet je al wanneer je jouw bedrijf zal overlaten?

“Stop ik over zeven jaar? Over tien jaar? Ik kan het nog niet zeggen. Wel is het voor mij zonneklaar dat ik niet ga blijven werken. Van zodra ik voel dat ik zelf niet meer vernieuwend ben, ga ik concrete stappen zetten voor de overname. Dat gaat me zelfs niet eens zwaar vallen. Ik ben niet het type dat zich vastklampt aan de macht. Ik ga er nadien wel op blijven toezien dat de cijfers goed blijven.”

Je was zelf amper 29 toen je aan het roer van Cras kwam te staan. Dat was heel jong.

“Ja en dat was niet zo gepland. Helaas kreeg mijn vader op zeker ogenblik de diagnose dat hij kanker had en vijf maanden later was hij dood op amper 66-jarige leeftijd. Toen hij door zijn ziekte niet langer aanwezig kon zijn in de firma, ben ik hem beginnen te vervangen. Dat was een grote stap, maar ik stond er niet alleen voor. Ik ging elke avond bij hem langs om te praten over de problemen waarmee ik te maken had. Ik nam zijn goede raad altijd zeer ter harte. Op zeker moment, ik denk ongeveer twee maanden voor hij stierf, draaide hij de rollen om. ‘Hoe zou jij dit nu aanpakken’, vroeg hij mij. Zo is het begonnen. Eens ik er alleen voor stond, was het toch nog andere koek.”

Heeft jouw vader je ook laten screenen vooraleer je de zaak overnam?

“Dat gebeurde niet exact op dezelfde manier zoals ik het gedaan heb met mijn kinderen, maar hij was voordien wel al bij een aantal mensen binnen het bedrijf te rade gegaan om te horen of ze mij zagen zitten als zijn opvolger. Mijn vader wist heel goed wat hij wilde. Zo liet hij mij hier een opleidingstraject volgen vooraleer ik kon doorgroeien. Ik ben onderaan de ladder begonnen en heb alle mogelijke jobs gedaan: van vrachtwagenchauffeur tot administratief bediende. Hij was een echte leermeester voor wie ik het grootste respect blijf hebben.”

Je hebt die moeilijke periode na de dood van je vader uiteindelijk goed doorworsteld als ik zie hoe spectaculair het bedrijf gegroeid is.

“Uiteindelijk wel maar direct na zijn dood, in de tweede helft van de jaren 90, was het toch niet gemakkelijk. Alle medewerkers keken naar mij en ik voelde ook wel wat ze dachten. Gaat hij het wel kunnen? Ik had het bedrijf toen gelukkig al van binnen en van buiten leren kennen, maar toch. We verloren toen bovendien een van onze belangrijkste klanten en daardoor kwamen we op zeker ogenblik zelfs in nauwe schoentjes te zitten. Ik wist dat dit rampzalig kon aflopen en ben dan overal op de werkvloer gaan praten met medewerkers vooraleer beslissingen te nemen. Ook ben ik keihard beginnen te werken, tot zes dagen per week en 17 uren per dag. Ik heb zo het vertrouwen gewonnen bij de werknemers, ben er sterker uitgekomen en die belangrijke klant is later zelfs teruggekomen.”

Is Waregem een goede plek om te ondernemen?

“Ja, we zitten hier goed. Er heerst een goed ondernemersklimaat in de stad en we hebben ook goede contacten met burgemeester en schepenen. Het enige nadeel blijft de moeilijkheid om geschikte mensen te vinden. Door de lage werkloosheid in de streek geraken onze vacatures maar niet ingevuld.”

Je bent met Cras sponsor van SV Zulte Waregem. Is het voetbal een zakelijke aangelegenheid of ben je ook een voetbalfan?

“Laat ons zeggen dat ik genegenheid heb voor de club, maar matchen op verplaatsing ga ik niet bekijken. Ik hoef ook niet per se alle thuismatchen te zien. Ik kom regelmatig naar het Regenboogstadion voor het voetbal. Maar stel dat een vriend een verjaardagsfeestje geeft op dezelfde avond dat er een thuismatch is, dan ga ik voor die vriend kiezen.”

Het voorbije seizoen was niet goed. Laat je als sponsor dan je stem horen bij het bestuur van de club?

“Ik heb inderdaad aan het bestuur gezegd dat ik ontgoocheld was en dat een seizoen zoals dit zich niet te veel mag herhalen. Een club als SV Zulte Waregem moet altijd voor Play Off 1 gaan.”

De familie Cras is rijk en duikt elk jaar op in de lijst van Rijkste Belgen. Blij dat je tot die club behoort?

“Is dat zo dat we daar instaan? Dat ben ik nog nooit nagegaan. Eigenlijk maakt me dat ook niet veel uit. Ik heb nog nooit de behoefte gevoeld om uit te pakken met rijkdom. Ik heb dat van mijn vader. In het Frans zeggen ze: ‘Pour vivre heureux, vivons caché’. Waarden als oprechtheid en eerlijkheid sla ik veel hoger aan. Wat ik wel belangrijk vind, is dat Cras een toonaangevend bedrijf blijft. De rest vloeit daar wel uit voort.”

Zondag is het Vaderdag. Kijk je daar naar uit?

“Wat ik vooral aangenaam vind, is dat ik dit weekend weer samen kan eten met ons hele gezin. Dat zijn de momenten die ik koester, elke week opnieuw. Ik heb een schitterende relatie met mijn kinderen en wil dat zo houden. De meesten wonen nog thuis, alleen mijn oudste dochter Delphine heeft haar stek in Gent. Maar ook zij is er altijd.”

Doen jullie nog meer dingen samen?

“We praten vooral veel, maar samen sporten bijvoorbeeld is er niet bij. Ik ga vaak joggen maar doe dat in mijn eentje. Toen ze klein waren, gingen we wel dikwijls samen paardrijden. Dat verminderde toen mijn kinderen in Leuven gingen studeren. Toen ik op zeker ogenblik moest vaststellen dat ik nog de enige was die de stallen uitmestte, wist ik hoe laat het was (lacht). Nu staan er gewoon nog enkele paarden in de weide.” (Freddy Vermoere)

BIO:

Privé

Frédéric Cras (53) is getrouwd met Bieke Mullie. Het is een samengesteld gezin met in totaal zes kinderen: Delphine (27), Auguste (25), Emile (23) en Marie (19), Julian (23) en Cléa (18). Ze wonen in Nokere. Frédérics grootvader Auguste Cras was in de jaren 50 burgemeester van Waregem.

Loopbaan

Frédéric heeft economische wetenschappen gestudeerd. Daarna is hij meteen gestart bij houthandel Cras. Hij runt het bedrijf sinds 1995.

De Houtgroep Cras, in 1878 gestart als houtzagerij, heeft zijn hoofdzetel aan de Industrielaan 5 in Waregem. Sinds Frédéric het bedrijf leidt, zijn er vele overnames gebeurd en is de groep uitgegroeid tot een grote speler op de houtmarkt met een zakencijfer dat gegroeid is van 30 miljoen in de jaren 90 tot 180 miljoen nu.

Het aantal personeelsleden steeg in die tijd van 120 naar 450 op dit moment. (vfb)

De tips van Frédéric:

Favoriete plek

“Dat is de markt op zaterdagmorgen in hartje Waregem. Mijn vrouw en ik slaan dat bezoekje nooit over. Ik vind het heerlijk om daar rond te lopen. Je komt er mensen tegen, slaat er een praatje mee en we kopen er onze groenten en fruit. Een mooi begin van het weekend is dat. Het is voor ons de enige keer in de week die ons in het centrum van Waregem brengen. Verder hebben we niet zoveel met de stad te maken. We wonen er ook niet.”

Favoriete horeca

“We gaan niet vaak eten in Waregem, maar waar ik zeer over te spreken ben, dat is bistro Le P’tit Coeur (Gentseweg 558, Sint-Eloois-Vijve, red.). Wat me daar zeer bevalt, is dat er altijd leuke suggesties zijn. Ik eet niet graag à la carte omdat je dan altijd opnieuw bij dezelfde gerechten uitkomt. Bovendien is het eten er altijd lekker vers en werkt gastvrouw Muriel Ravelingien met groenten van het seizoen. Ik heb er eens heel lekker klaargemaakte asperges gegeten. Andere restaurants? Voor een zakenlunch trekken we vaak naar restaurant Hobo’s (Wortegemseweg 51 in Waregem, red.). Het is daar ook dik in orde en het is ook dicht bij de industriezone, waar we gevestigd zijn.”

Favoriete sportclub

“Die heb ik niet. Ik ben een jogger en dan kan ik niet beter zijn dan in mijn woonplaats Nokere, waar ik een heuvelachtig en sportief parcours vind. Wel hebben de kinderen vroeger lessen paardrijden gevolgd toen ze nog klein waren. Daarvoor gingen we toen naar Bloso. Dat beviel ons goed, maar paardrijden deden we dan ook weer in Nokere. Inmiddels zijn we daar ook mee gestopt.”

Cultuur

“We zijn echte kunstliefhebbers. We zijn bijvoorbeeld naar het beeldhouwsymposium ‘Van steen tot beeld’ geweest in het Park Baron Casier. Daarbij bewerken internationale beeldhouwers elk een blok arduin van twee kubieke meter tot een monumentaal kunstwerk. Ik vond dat heel tof en we hebben daar met veel plezier enkele uren doorgebracht. Het was eens wat anders om beeldhouwers aan het werk zien die van niets iets wisten te maken.” (vfb)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier