Carina Versnick (63), die samen met haar man, Marc De Grieck, hotel en wassalon Ter Weide uitbaat, heeft dinsdag afscheid genomen van haar geliefkoosde Langestraat in Oostende. Ze heeft er haar hele leven gewoond en gewerkt.
Carina Versnick (63), die samen met haar man, Marc De Grieck, hotel en wassalon Ter Weide uitbaat, nam dinsdag afscheid van haar geliefkoosde Langestraat in Oostende. Ze heeft er haar hele leven gewoond en gewerkt.
De zaak is overgelaten en de nieuwe eigenaar wil Ter Weide op dezelfde manier uitbaten en renoveren. Carina en Marc maakten van Ter Weide het kloppend hart van de wijk. Ze verhuizen met grote intenties, maar met veel heimwee, naar Stene en weten nu al dat ze vooral hun klanten, ‘hun grote familie’ zullen missen!
Van bakkersdochter tot slagersvrouw
Het verhaal van Carina in de Langestraat begint op haar tweede levensjaar. Ze is nu 63 en heeft heel de binnenstad weten veranderen, inclusief de afbraak van het theater, de bouw van het Europacentrum en de renovatie van het Achturenhuis. Haar ouders baatten bakkerij Versnick uit, naast de Engelse kerk. Carina groeide daar op en hielp haar ouders om de pistolets rond te dragen. Toen de bakkerij werd stopgezet, ging Carina werken bij Achiel Primeurs.
Ze leerde Marc kennen. Er werden plannen gesmeed om een slagerij te beginnen in de Langestraat, maar eerst gingen Carina en Marc de stiel leren in Knokke. In 1982 trouwden ze en na enkele jaren samen werken bij Achiel Primeurs werd de slagerij Ter Weide opgestart in de Langestraat. 17 jaar lang baatten Marc en Carina de slagerij uit. Ondertussen werden ook dochters Mieke (35) en Lien (24) geboren en op heden zijn Carina en Marc de gelukkige grootouders van twee kleinkinderen.
“Voor we er onze slagerij inrichtten, in 1984, stond het gebouw leeg”, vertelt Carina. “Voorheen was hier Patisserie Valcke en ook dancing Mecca. We hebben niet slecht geboerd. In 1986 is Mieke, de oudste dochter, geboren. In 1988 kochten we het hele pand, de slagerij en de kamers erboven, en in 1990 hebben we heel het pand gerenoveerd en aangepast voor de wettelijke vergunningen als slagerij en hotel, zonder ontbijt. Onze slagerij was populair, met veel charcuterie en vers vlees en in de beste verstandhouding met de buren, Traiteur Tanghe. We hadden een mooi cliënteel uit de hele binnenstad.”
Wassalon
“Na twaalf jaar werken met een trouw personeelsteam, moesten we serieus investeren om te voldoen aan de HACCP-normen. We zouden slechts een vergunning krijgen voor drie jaar en daarom kozen we om de slagerij te vervangen door een wassalon, een strijkdienst en een droogkuisservice.”
Marc is een gediplomeerde slager, met een opleiding bedrijfsbeheer om zelfstandig te worden. De slagerij van Carina en Marc draaide jarenlang op volle toeren. Ze leverden ook aan de horeca in de binnenstad. De spijtige sluiting en totale omschakeling naar wassalon was gelukkig geen probleem. Dankzij een gespecialiseerde opleiding bij de firma Miele wist Marc evenveel van wasautomaten als van vlees snijden en charcuteriebereiding. De slagerij was een groot succes. Het wassalon werd nog meer een trekpleister voor heel de wijk.
Sociaal huis voor de wijk
“Ik ben van bachten de kupe, maar werd een echte Oostendenoare”, vertelt Marc op zijn beurt. “Voor de sluiting van de slagerij hadden we goed nagedacht en ons afgevraagd waar er nood aan was in de wijk. De keuze viel op een wassalon met nieuwkuis, droogkuis en strijksalon, in combinatie met onze twaalf kamers voor verhuur. Samen met zes mensen van de kust volgde ik een cursus bij Miele en ik was de enige die slaagde. Met de slagerij hadden we al een nauw, sociaal contact met onze klanten.”
“In het wassalon stonden we iedereen bij met raad en daad. We leerden de mensen gebruik maken van de wasautomaten en spendeerden samen vele uurtjes met de klanten. Dat zorgde voor nog meer sociaal contact. Ons wassalon evolueerde naar een praatsalon, een gezellige ontmoetingsplaats voor jong en oud.”
”Oostende is een smeltkroes van talen, kleuren en culturen. Toen we elkaar eerst niet verstonden, legden we het uit met handen en voeten, desnoods met een tekeningetje. Hoe lastig het leven ook is voor sommige mensen, na een bezoek, voor de was of voor een babbeltje, aan Ter Weide, was iedereen weer blijde! Wij zijn blij dat we zoveel mensen een wekelijkse, soms dagelijkse steun konden geven. Vriendschap is in onze huidige samenleving ver te zoeken. Onze klanten waren en zijn onze vrienden.”
Verrassingsfeestje
”Maandag werden we verrast door onze dochters, onze buren en onze vrienden. Stiekem hadden ze een afscheidsfeestje voorbereid. We werden overladen met cadeautjes, van pralines tot champagne. We zijn het meest ontroerd door de boodschappen vol liefde en vriendschap op de vele kaartjes.”
”We zijn ook gelukkig dat de man die Ter Weide overkocht, beloofd heeft dat hij twee maanden de kat uit de boom zal kijken om te wennen aan de zaak en het cliënteel. Nadien worden hotel en wassalon gerenoveerd en aangepast naar veiligheid en woonkwaliteit. De naam ‘Ter Weide’ blijft in elk geval behouden en dat maakt ons gelukkig. Uiteraard staan we nog ter beschikking om onze ervaring te delen met de nieuwe eigenaar. Wij sluiten een lang hoofdstuk af met een etentje en dan is het tijd voor iets anders, meer aandacht voor het gezin, de kleinkinderen en de hobby’s.”
Een vogelkooi in een wasmachine
Het slotwoord geven we aan Carina, de ‘mama van de wijk’. “De strafste stoot die we hier hebben meegemaakt, is toen een klant zijn vogelkooi wilde wassen in één van de automaten. Gelukkig was de kooi iets te groot en werd zo een drama vermeden. Interessant was het voor mij als enkele rugzaktoeristen hier ter plaatse hun kleren uitdeden om ze te laten wassen. Ik riep mijn buurvrouw erbij om te komen kijken hoe snel die gasten waren in hun slip”, lacht ze.
“We hebben hier veel zotte stoten meegemaakt. Tijdens de EK’s en WK’s voetbal liep ik hier rond als een voetbalster in tricolor. Wij beschouwden al onze vaste klanten als familie. In de loop der jaren kwamen ze hier op bezoek, alleen voor de gezelligheid. Sommigen waren bang om met die wasautomaten te werken. Ik was altijd stand-bye om iedereen te helpen. Veel klanten maakten er gebruik van om een babbeltje te slaan en hun hart te luchten. Ze hadden nood aan een luisterend oor. Ter Weide werd een oase van rust, van vrijheid en blijheid, waar je even kon langs komen om alle zorgen te vergeten. Niet alleen het werk, maar vooral het sociaal contact met de klanten ga ik enorm missen.”
Nieuw hoofdstuk
”Nu starten wij een nieuw hoofdstuk. Marc was ooit een beloftevolle voetballer en zal nu tijd hebben voor zijn hobby’s: bowling, postkaarten en munten verzamelen. Ik moet eerst een noodzakelijke heupoperatie ondergaan. Na mijn revalidatie wil ik proberen wat te sporten en van mijn vrije tijd te genieten. Vroeger deed ik atletiek en turnen. Dat is lang vervlogen tijd. Onze liefde voor de sport hebben we doorgegeven aan de kleinkinderen en dat wordt nu één van onze voornaamste bezigheden. Heimwee naar Ter Weide zal echter nooit ver weg zijn!”
Op haar iPhone kreeg Carina dinsdag nog volgend bericht: “Als aangespoelde Hollander in Oostende, in het bezit van een opknapwoning zonder wasmachine, ben ik in jullie wassalon terecht gekomen. Van begin af aan heb ik naast de was ook het West-Vlaams geleerd. Ik kreeg integratie, advies, lokale tips en heb veel gelachen. Eigenlijk heb ik de aankoop van een wasmachine en een droger uitgesteld, omdat elk bezoek aan Ter Weide voor mij een uitstap was. Mocht ik ooit een boek schrijven, dan zal jullie wassalon een bron van inspiratie voor me zijn: alle mensen zien komen en gaan, een praatje slaan, zelfs lief en leed delen met Carina en Marc. Ter Weide is meer dan een wasje draaien. Het is het sociaal kloppend hart van de wijk, midden in Oostende!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
