‘De Gouden Driehoek’. Dat is hoe Kortrijkzanen de buurt tussen de Sint-Antoniusstraat, de Zwevegemsestraat en de Tuighuisstraat spottend noemen. Het staat bekend om zijn drugsdealers, krakers, daklozen en sans-papiers. En toch vinden buurtbewoners het een onterechte reputatie. “Er wordt vergeten dat we ook een heel warme buurt zijn, waar kinderen nog op straat spelen zoals in de jaren zestig.”
Als je als niet-Kortrijkzaan aan een inwoner van onze stad vraagt uit welke Kortrijkse buurt je best weg blijft, is de kans groot dat het antwoord ergens in de buurt ligt van de Sint-Antoniusstraat, de Zwevegemsestraat of de Tuighuisstraat, de zogenaamde Gouden Driehoek. Helemaal onverdiend is die reputatie niet. Op een bepaald moment waren er bijna dagelijks tussenkomsten van de politie. Er worden geregeld illegalen opgepakt en er wordt drugs gedeald. Thuislozen die geen plekje kunnen veroveren in de nachtopvang van het CAW in de Tuighuisstraat belanden vaak in een van de vele leegstaande huizen in de buurt. En op 21 mei 2019 werd op de hoek van de Zwevegemsestraat een wijkagent brutaal neergestoken. De wijk is dan ook met de regelmaat van de klok het onderwerp van politieke discussies.
Gezellig buurttuintje
“Maar wat vergeten wordt, is dat wij ook een hele warme buurt zijn. Waar de kinderen nog op straat spelen zoals in de jaren 60 en waar mensen nog naar elkaar omkijken”, klinkt het overtuigd bij enkele buurtbewoners. Tom Bruynooghe (50), Tine Vanden Broucke (42), Stephanie Vande Ghinste (41), Eefje Verbeke (35) en Lode Steenhoudt (46) zagen vorige zomer tientallen kinderen spelen op een braakliggend terrein in hun buurt en namen het heft in eigen handen. Overleg met de stad Kortrijk en JC Tranzit leverde een gezellig tijdelijk buurttuintje op, dat kan blijven tot de start van de werken, midden 2021. De stad investeerde 3.000 euro.
“Er wonen hier zeker 60 kindjes in de buurt”, weet Tine. “Zodra de kraakpanden verdwenen die hier al tien jaar leeg stonden, palmden de kinderen het braakliggende terrein in. Dat was zo fijn om te zien. Ze zorgden voor elkaar en de ouderen in de buurt hielden een oogje in het zeil.” “Omdat er in onze wijk zoveel mensen van een verschillende afkomst wonen, zijn er ook veel verschillende visies. Maar ik heb ondervonden dat kinderen heel verbindend werken”, vult Eefje aan. Eefje is een alleenstaande mama met een zoon van tien. Ze woont al acht jaar in de Sint-Antoniusstraat. “En in al die tijd hebben mijn zoon en ik ons nog nooit onveilig gevoeld. Wat de kranten en de politici ook beweren.”
Polarisatie
Volgens Lode, die de buurt al zeventien jaar zijn thuis noemt, gebruiken politieke partijen de wijk vooral om te polariseren. “Terwijl de realiteit is dat het hier niet slechter wonen is dan elders. Natuurlijk zijn er pijnpunten, zoals de vele thuisloze mensen die hier rondzwerven. Degene die niet meer binnen geraken in de nachtopvang, zoeken een slaapplaats in de leegstaande huizen in de buurt. Maar op zich is er niets verkeerds aan dat die mensen op zoek gaan naar een warme plek om hun hoofd te leggen.”
“Integendeel, mijn zoon zijn hart breekt altijd als hij ze rillend voorbij ziet schuifelen”, pikt Eefje in. “Zich nog snel haastend om vóór 19 uur binnen te geraken, want dan gaan de deuren dicht. We hebben hier eerder een housing first-project nodig, dan een harde aanpak van politiek en politie.”
“Klopt, iets waar ik mij wel altijd aan gestoord heb, is hoe verloederd onze straten eruit zien”, gaat Lode verder. “Maar om dat op te lossen, hebben we een veel radicaler armoedebeleid nodig. Want aan enthousiasme is er in deze buurt geen gebrek. Tot voor de coronacrisis hadden we nog elk jaar een gezellige barbecue.”
Gebrek aan groen
Om dat punt hard te maken wil de groep op eigen initiatief de buurt bevragen. “Het speelpleintje is een mooie eerste stap”, klinkt het. “Maar ook het lelijke betonnen plein dat eraan grenst, moet nodig onder handen genomen worden. Er is een immens gebrek aan groen in de buurt en ook het sluipverkeer dat onze straat teistert moet weg. We hebben meer zones 30 nodig en borden die aangeven dat kinderen hier vaak spelen op straat”, aldus de enthousiaste groep. De vijf buren vermoeden dat de komst van de Deelfabriek in de oude brandweerkazerne hen zal helpen om die doelen te bereiken. “Zo worden we misschien nog de beste straat van Kortrijk!”, besluit Lode.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
