Burgemeester Bert Maertens (Izegem): “Ik had schrik van een heel strenge pianolerares”

Frederic Vansteenkiste
Frederic Vansteenkiste Medewerker KW

Maar weinig mensen die een stem zó weten te appreciëren als burgemeesters. En dus moeten de verkozenen des volks ook wel iets hebben met muziek. We vragen elke week een burgemeester naar zijn of haar favoriete liedjes en laten jullie met veel plezier meeluisteren. Deze week : Bert Maertens, burgemeester van Izegem.

“Ik heb, toen ik de lagere schoolleeftijd had, enkele jaren muziekles gevolgd”, vertelt Bert Maertens. “Eerst een initiatiejaar, dan twee jaar notenleer. Maar dat tweede jaar maakte ik zelfs niet af. Ik leerde ook piano spelen en dat ging niet meteen vlot. Ik had er te weinig geduld voor denk ik. Maar ik had ook schrik van de heel strenge pianolerares en besloot plots om op het toilet te gaan wachten tot mijn ma daar terug was in plaats van naar de les te gaan. Dat kwam natuurlijk snel aan het licht…”

Ik had ook schrik van de heel strenge pianolerares

“En toen besloot ik er mee te kappen. Jammer, want nu ervaar ik dat echt als een gemis, een onvolmaaktheid in mijn leven. Mijn pa en broer zijn goeie muzikanten en maakten er ook hun hobby van. Ik ben daar soms wel eens stiekem jaloers op.”

Geen piano dus, maar zingen, lukt dat af en toe? “Zingen doe ik wel graag en kan ik – ook al zeg ik het zelf – behoorlijk goed. Ik zing vaak onder de douche of als ik alleen thuis ben en er speelt een leuk liedje op de radio. Of in de auto natuurlijk, maar dan is het ook vaak K3, Kadanza, ROX en zo, uiteraard wanneer mijn dochtertje Nel naast me zit.”

Na mijn drukke politieke loopbaan word ik zeker lid van het koor

“Mijn vader is al meer dan twintig jaar voorzitter van De Kerels uit Emelgem, het oudste mannenkoor van Vlaanderen. Ik heb er nog nooit de tijd voor gehad en ik heb het hem nog nooit zo verteld, maar na mijn drukke politieke loopbaan word ik zeker lid van het koor. Het zit gewoon in de genen van onze familie om daar deel te willen van uitmaken.

Maar voor Bert Maertens zelf zijn muzikale carrière start, kan je eerst nog wat genieten van zijn favorieten:

>> Deze playlist werd gemaakt via Deezer. Indien u enkel 30 sec. per nummer te horen krijgt, meldt u zich best eerst aan via deezer.com

01 Pearl Jam – Black

“Eentje die de laatste jaren echt tot mijn favoriet is uitgegroeid, hoewel Dire Straits en Muse muziekgroepen zijn die als groep helemaal bovenin mijn lijstje te vinden zijn. Maar Black heeft een ongelooflijk goeie gitaarriff. Eentje die echt een hele dag in je hoofd kan blijven hangen. Als dat liedje op mijn radio in mijn bureau op het stadhuis speelt, dan heeft de hele verdieping dat geweten denk ik.”

02 Dire Straits – Sultans of Swing

“Absoluut topnummer van mijn favoriete groep, samen met Muse. Doodjammer dat ik te laat geboren ben (of Mark Knopfler te vroeg) om hen eens als groep live aan het werk te zien. Mark Knopfler zag ik vorig jaar in Antwerpen. Dat was heel erg goed, maar Dire Straits als groep lijkt me toch nog net dat tikkeltje meer te kunnen brengen. Ik twijfelde wel tussen dit nummer van Dire Straits en Brothers in Arms, ook een absoluut topnummer. Maar ik heb me voorgenomen slechts één nummer per groep in dit lijstje te plaatsen, vandaar.”

03 Iron Maiden – Fear of the dark

“Boem, klets! Wat een geweldig nummer en wat een geweldige intro is me dat! Daar kan je gewoon niet rustig bij blijven zitten… Ook opnieuw de gitaren die het hier doen en er voor zorgen dat dit nummer zo hoog op mijn lijstje komt te staan. Voor het overige ben ik geen metalfan, maar Iron Maiden kan me wel bekoren. Die wil ik zeker ook nog eens live aan het werk zien. Maar intussen laat ik ook het stadhuis meezingen en -dansen als dit nummer op mijn radio gespeeld wordt.”

04 Bush – Glycerine

“Rustige klassieker uit mijn tienerjaren, toen dé slow op fuiven van de jeugdbewegingen. Beklijvende stem, goeie gitaren, een liedje dat ook altijd blijft hangen. De live versie is nog beter dan de in de studio opgenomen versie, iets wat je van veel groepen helaas niet kunt zeggen. Eentje die ik geregeld zing onder de douche, als ik voel dat mijn stem nog wat hees is van de avond voordien.”

05 Muse – The Globalist

“Muse is voor mij de beste groep van de afgelopen jaren. Ik zag hen al drie keer live aan het werk en ze zien me bij een volgende gelegenheid zeker opnieuw terug. Ook al zijn de shows soms wat overdreven strikt geprogrammeerd, de muziek maar ook de lichteffecten erbij maken van elk optreden een fantastische beleving. De muziek van Muse is voor mij net als klassieke muziek in een moderne jas, met soms keiharde gitaren en een machtige, soms onmetelijk hoge stem van Matthew Bellamy, zanger en veelzijdig muzikant van de groep. Muse heeft héél veel kanshebbers voor dit lijstje, maar ik koos een recent en nog niet zo bekend nummer uit het laatste album, Drones. The Globalist is voor mij hét voorbeeld van hoe Muse voor mij klassieke muziek brengt in een prachtige rockversie.”

06 Billy Joel – Piano Man

“Een klassieker, voor mij een prachtig nummer om luidkeels mee te zingen en mee te wiegen. Geen gitaren die het deze keer doen, maar wel een piano, een mondharmonica en een mannenstem. Geen idee of Billy Joel nog live optreedt bij ons in de buurt, maar zou hem zeker wel nog eens aan het werk willen zien, al is het maar voor dat ene fantastische meezingnummer Piano Man.”

07 Pink Floyd – Wish you were here

“Ook een absolute klassieker, met een beklijvende intro met eerst gitaar en dan zang. Zo’n typische meezinger voor rond een kampvuur. Daar hou ik wel van.”

08 Arctic Monkeys – R U Mine?

“Ook één van mijn favoriete rockgroepen van de afgelopen jaren. Jammer genoeg zag ik ze nog niet live aan het werk, maar dat komt er zeker nog van! R U Mine? heeft een stevige intro die je meteen wakker schudt en meesleept in het nummer. Het valt me overigens op dat die intro voor veel van bovenstaande nummers een doorslaggevende reden is om ze in dit lijstje op te nemen, het was me eerder nog niet opgevallen dat ik daar blijkbaar ‘voor val’.”

09 Queen – Don’t Stop Me Now

“Misschien verrassend in dit lijstje, maar voor mij helemaal niet. Prachtig nummer van een groep die voor mij vroeger was wat Muse nu is: een rockgroep die klassieke muziek op rocknoten zet. In dit nummer vind ik de ritmes en de versnellingen echt plezant en meeslepend. Ik kan onmogelijk stilzitten als ik Freddy Mercury ‘Don’t stop me now’ hoor zingen… Mijn schouders beginnen meteen te schudden. (lacht) Ook heel jammer, net als bij Dire Straits, dat ik Queen nooit live aan het werk kon zien.”

10 Thunderball – Bonzai Channel Number 1

“Ongetwijfeld dé verrassing voor heel velen. Maar dit ge-wel-dig nummer krijgt me elke keer weer de dansvloer op, iets wat anders niet vaak gebeurt. De moves die dan tevoorschijn komen, wil je beter niet zien denk ik. (lacht) Bonzai is hét dansnummer uit mijn jongere fuifjaren in de jaren negentig, dat me ook elke keer weer aan die machtig mooie en onbezorgde tijd doet terugdenken. Ik ben niet meteen een fan van dancemuziek, maar ik kan me toch wel heel erg amuseren wanneer ik met een groepje vrienden naar een dance-event ga, zoals Tomorrowland (dat ik dit jaar voor het eerst mocht meebeleven) of -dichter bij huis- Hype-O-Dream in Waregem.”

“Deze nummers haalden de top 10 nipt niet, maar kiezen is verliezen…”

– Goose – Synrise

– Absynthe Minded – Envoi

– Flip Kowlier – Kwestie van Organisatie

– Elton John – Your Song

– France Gall – Il jouait du piano debout

– Raymond van het Groenewoud – Twee Meisjes

– Het Zesde Metaal – Ploegsteert

– Radiohead – No Surprises

– ‘t Hof Van Commerce – Zonder Totetrekkerie

– Skunk Anansie – Weak

– Yevgueni – Als ze Lacht

– Lucy Loes – Gie zie mien Zeekapiting (dé hit op onze kotfeestjes 15 jaar geleden J)