Bruggeling Pierre Muylle in het krijt op stadsfestival AMOK

Vanaf vandaag duikt kunstencentrum KAAP de Brugse stadsrepubliek in: 200 artiesten ‘verklanken’ en ‘verbeelden’ de binnenstad met meer dan 50 concerten en voorstellingen voor stadsfestival AMOK. Een van hen is Bruggeling Pierre Muylle, die samen met de Nederlandse krijtkunstenaar Bart Lodewijks het project ‘chalk and talk’ opzet. “Door met bordkrijt lijnen op straten en huisgevels te zetten, ontmoeten we mensen.”

Bruggeling Pierre Muylle (45) belandde na zijn studies schilderkunst aan Sint-Lucas in Gent bij Brugge 2002, waar hij tijdens Brugges Europese Culturele Jaar sociaal artistieke projecten opzette, zoals Kanttekeningen door kunstenaars met een beperking. Voor Brugge Plus bracht hij artistieke projecten naar Sint-Jozef en Zeebrugge, nadien realiseerde hij voor het SMAK in Gent projecten in de publieke ruimte. Hij was zeven jaar directeur van het MAD museum in Luik en mocht voor Les Ballets C. de la B. een verhalende expo rond objecten voorbereiden in Palestina. Hij zette in het kader van 300 jaar Brugse Academie een tentoonstelling op en mag nu in opdracht van KAAP het project ‘chalk and talk’ opzetten tijdens Amok.

Bakstenen

“Tien jaar geleden heb ik met krijtkunstenaar Bart Lodewijks iets gelijkaardigs gedaan in de Gentse wijk Moskou”, vertelt Pierre Muyle. “Bart tekent met bordkrijt abstracte lijnen op straat en op huisgevels. Uiteraard vraagt hij de bewoners om hun toestemming. Door dat te doen ontmoeten wij mensen en leren wij hen kennen. Sommigen nodigen ons uit op de koffie. Ik noteer hun verhalen en werk verder vanuit die ontmoetingen. Ze vormen de basis van een voorstelling of performance die wij zullen brengen. In Brugge zijn we gestart in de Groenestraat en in De Republiek. Wat mij opvalt, is het groot belang dat Bruggelingen hechten aan bakstenen. Veel meer dan de Gentenaren!”

“Er is geen enkele andere stad waar mensen zo voorzichtig zijn met het geven van een toelating om een krijtstreep te plaatsen op de gevel. De macht van de baksteen is hier blijkbaar heel groot. En er is bij de bewoners ook het inzicht dat de Brugse binnenstad Unesco werelderfgoed is, waar je niet zomaar mag aan tornen. Zelfs niet met krijt, dat nochtans door de regen weggespoeld wordt. We mochten niet eens een krijttekening zetten op een klok van het Belfort! We werden voor een toelating doorverwezen naar de nieuwe Vlaamse minister-president Jan Jambon… Bart, die ook ervaring met krijttekeningen heeft in Rio, Calcutta, Lissabon, Glasgow en Porto, bespeurt een duidelijk andere mentaliteit in Brugge.”

“De bedoeling is uiteraard om verhalen te sprokkelen van mensen die achter deze bakstenen gevels wonen. Zo doen vijf jongeren aan cohousing in de Naaldenstraat, ze delen de kosten zodat zij de huur van het grote, oude herenhuis kunnen betalen. En een oudere man vertelde mij dat één van de twee leeuwen op de Leeuwbrug over de Speelmansrei lang geleden in het water geduwd werd en daarom vervangen werd door een jonger beeldhouwwerk.”

Liftschacht Republiek

Volgens Pierre Muyle is ‘chalk and talk’, een duurzame, meerjarige tocht door de Brugse binnenstad, die niet stopt na AMOK. Op woensdag 13 november is er om 20 uur in de AMOK pop-up in de Sint-Jakobsstraat een eerste ‘statie’. Een performance en gesprek over hun eerste ervaringen in Brugge. “Bart heeft ook een abstracte krijttekening op het dak en in de liftschacht van De Republiek vervaardigd. Van daar uit heb je een uniek zicht op Brugge. Je ziet de achterkant van de huizen. Ik heb onder meer een ‘goedkoop’ en mysterieus bakstenen volume ontdekt in het hart van de stad: volledig ingesloten en verscholen achter de huizen in de Sint-Amandsstraat en de Geldmuntstraat. Iets minder fraai achter de Brugse façades”, besluit de Bruggeling.