De bewoners van de sociale woonwijk De Venning in Kortrijk zijn niet te spreken over de liften, die regelmatig zouden blokkeren. Vorige vrijdag moest de brandweer Jean-Bernard Louagie (54) bevrijden uit een vastgelopen lift in een van de appartementsgebouwen. “Minstens één keer per maand moet de lift hier gerepareerd worden”, foetert de man. Directeur Ilse Piers van de huisvestingsmaatschappij Goedkope Woningen nuanceert: “Een verkeerd gebruik van de lift ligt hier aan de basis van het probleem.”
Dat er tijdens de bouw van sociale woonwijk De Venning in Kortrijk een en ander misliep, is een publiek geheim. Lekkende kranen, verstopte wc’s, barsten in de muren, blokkerende liften, losse plinten, dagen zonder warm water… de bewoners kijken er al lang niet meer van op. Al sinds de eerste appartementen in gebruik genomen werden, nog maar een dikke acht jaar geleden, regent het klachten bij de huisvestingsmaatschappij Goedkope Woningen, die de appartementen in de wijk beheert. Meer dan twee jaar geleden vroeg Maxim Veys, voorzitter van de huisvestingsmaatschappij, de bewoners nog om wat geduld. Hij beloofde toen dat de aannemer de fouten zou komen herstellen. Maar volgens de bewoners is dat niet of onvoldoende gebeurd.
Beenprothese
Hun trieste verhaal bereikte afgelopen vrijdag een nieuw ‘hoogtepunt’, toen de in allerijl opgeroepen Kortrijkse brandweer Jean-Bernard Louagie pas na een half uur onder het toeziend oog van verschillende bewoners uit een vastzittende lift kon bevrijden. “Ik ben ondertussen al een beetje bekomen, maar op het moment zelf was ik toch even in shock”, vertelt de aangeslagen Jean-Bernard.
De man is voor ongeveer 80 procent invalide verklaard en moet wandelen met een beenprothese. Een tijd geleden lag hij nog drie maanden in een coma, maar daar praat hij niet graag over. Trappen doen is voor hem vrij moeilijk, zoniet onmogelijk. “Afgelopen vrijdagnamiddag kwam ik thuis en nam ik zoals gewoonlijk de lift”, doet hij zijn verhaal. “Ik drukte op de knop voor de derde verdieping en de lift ging omhoog, tot iets voorbij de tweede verdieping. Daarna viel ze plots als een baksteen naar beneden. Ik kwam daarbij ten val en heb de schrik van mijn leven opgedaan. Gelukkig sport ik nog veel. Begin de jaren negentig haalde ik een gouden medaille op de paralympische spelen in het zwemmen en die fysiek heb ik altijd wat proberen te behouden. Maar wat als er een vrouwtje van 80 met haar rollator in de lift had gestaan? Die had zonder twijfel een heup gebroken. Of wat als ik mijn dochtertje van twee bij mij had gehad? Die zou doodsangsten uitgestaan hebben. Ik mag er echt niet aan denken.”
Toen hij weer bij zijn positieven was, drukte Jean-Bernard op de alarmknop in de lift. “Het duurde zeker een volle minuut voor ik iemand aan de lijn kreeg”, vertelt hij. “De man aan de lijn liet weten dat ze iemand zouden sturen vanuit Brugge. In de vrijdagavondspits! Dat zou uren duren, terwijl de muren al op mij af kwamen. Ik heb dan mijn vrouw gebeld.”
Vast in appartement
“Dat klopt”, bevestigt zijn echtgenote Jamina Atellah (37). “Mijn pluszoon Jonis en ikzelf probeerden op onze beurt het liftbedrijf te bereiken. Maar verder dan een computerstem geraakten we niet. Ten einde raad heb ik dan de brandweer gebeld.” Na het telefoontje was de brandweer binnen vier minuten ter plaatse. Zij konden Jean-Bernard uit zijn benarde positie bevrijden. De lift was zo’n 30 centimeter boven het gelijkvloers blijven steken. “De brandweer heeft dan de lift verzegeld. Waardoor mensen die geen trappen kunnen doen weer een heel weekend opgesloten zaten in hun appartement”, zucht Jamina. “De mecanicien van het liftbedrijf is hier dan een paar uurtjes komen sleutelen, maar hij gaf zelf toe dat de enige oplossing een nieuwe, degelijke lift is.”
Aanslepend probleem
Wat Jean-Bernard en Jamina vooral erg boos maakt, is dat het lang niet om een alleenstaand incident gaat. “Minstens één keer per maand moet de lift gerepareerd worden. Ons gebouw telt verschillende appartementen zoals het onze, die speciaal aangepast zijn voor mensen met een handicap of rolstoel. Die zitten, als de lift defect is, dagen opgesloten in hun huis. Eergisteren zat er in het gebouw hiertegenover ook weer een meisje vast. Dat kan zo toch niet verder!”
Hun verhaal wordt bevestigd aan de overkant in de Deelfabriek, waar de bewoners van De Venning op dinsdag hun wekelijkse bijeenkomst houden. “Ik woon op de vierde verdieping en heb al drie keer vastgezeten”, getuigt Leona Dezitter (67). “Om eerlijk te zijn, heb ik me daar al wat bij neergelegd. Die ene keer in de winter was wel erg, toen was het daar zo koud.”
Andere bewoners vallen haar bij. De problemen met de liften slepen volgens hen al jaren aan. “Het is wachten tot er eens een dodelijk ongeluk gebeurt”, klinkt het bij hen.
“Iemand met scootmobiel maakt verkeerd gebruik van de lift”
Ilse Piers, directeur van sociale huisvestingsmaatschappij Goedkope Woningen, nuanceert het verhaal van Jean-Bernard en Jamina enigszins. “Meer dan 20 centimeter is die lift niet naar beneden gevallen”, klinkt het stellig. “Liften gaan niet in vrije val, er zitten te veel veiligheidsmechanismen op die dat voorkomen. Onze liften worden twee keer per jaar onderhouden en gekeurd door een onafhankelijke dienst. Bovendien worden ze altijd zo snel mogelijk hersteld als dat nodig is. In de meeste gebouwen gaan de liften niet vaker kapot dan ergens anders. Ik heb die cijfers naar aanleiding van dat incident opgevraagd bij de installateur”, zegt de directeur.
“Maar het klopt dat er in het gebouw van Jean-Bernard wel een probleem is. Daar vinden meer herstellingen plaats aan de lift dan gemiddeld. Dat komt doordat iemand met een scootmobiel op een verkeerde manier van de lift gebruik maakt. Zo wordt er soms herhaaldelijk tegen de liftdeur gereden, waardoor de sensor, die erin zit, kapot gaat. De liften zijn niet echt berekend op een dergelijk zwaar vervoersmiddel. Door met die persoon in dialoog te gaan, hopen we dat probleem op te lossen”, aldus nog Piers.
De eigenaar van de scootmobiel spreekt dat ten stelligste tegen. “Ik rijd helemaal nooit ergens tegenaan”, reageert hij. “Verschillende appartementen in het gebouw zijn trouwens speciaal ingericht voor mensen met een handicap, zoals ikzelf. Hoe is het dan mogelijk dat de liften zo klein zijn en zo licht dat een scootmobiel blijkbaar al te zwaar is?”, vraagt hij zich af. (AN)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier