Boven De Wolken bestaat vijf jaar en lanceert symbolische geboorteakte voor sterrenkindjes: “Nu is Amelie ook officieel onze dochter”

Arno Derous (25) en Brendy Snauwaert (24) uit Beernem: “We hebben enkel een overlijdensakte van onze dochter en aangezien Brendy en ik niet getrouwd zijn, kan ik ook niet erkend worden als papa van Amelie. Net daarom doet deze symbolische geboorteakte extra veel deugd.”©Davy Coghe Davy Coghe
Arno Derous (25) en Brendy Snauwaert (24) uit Beernem: “We hebben enkel een overlijdensakte van onze dochter en aangezien Brendy en ik niet getrouwd zijn, kan ik ook niet erkend worden als papa van Amelie. Net daarom doet deze symbolische geboorteakte extra veel deugd.”©Davy Coghe Davy Coghe
Philippe Verhaest

Hoe start je het rouwproces na een overlijden als je baby niet eens de erkenning krijgt die hij of zij verdient? Daarom biedt Boven De Wolken, de organisatie die gratis fotoreportages maakt van sterrenkindjes, vanaf nu ook een symbolische geboorteakte aan en geven ze ouders zo een tastbaar aandenken. “Dit helpt ons om ons verhaal een plaats te geven”, zeggen Brendy Snauwaert en Arno Derous.

Elk jaar worden er in België om en bij de 600 kinderen doodgeboren. “Toch volgens officiële cijfers, want er bestaat geen enkele mogelijkheid om je baby te laten erkennen als de zwangerschap fout loopt voor dag 140”, leggen Sharon Geirnaert en Anneleen Fransen, oprichters van Boven De Wolken, uit. Sinds vijf jaar bieden zij ouders van sterrenkindjes gratis een fotoreportage aan, maar nu gaan ze nog een stapje verder. “Duizenden moeders en vaders verliezen hun kindje al in een vroeger stadium en zien zo hun droom in duigen vallen. Vaak was de kinderkamer al in gereedheid gebracht en was er al een naam gekozen, zij kunnen niet gewoon verder met hun leven alsof er helemaal niets gebeurd is. En toch is het dat wat de wet veronderstelt dat ze moeten doen, want recht op erkenning is er niet.”

“Iedere dode baby verdient een geboorteakte, ongeacht het aantal dagen zwangerschap” – oprichters Boven De Wolken

Een familienaam kunnen de gestorven baby’s ook niet krijgen, iets wat wel het geval is bij een dood- of vroeggeboorte na 180 dagen. “En wie voor 140 dagen zwangerschap met een dergelijk drama geconfronteerd wordt, kan zelfs geen voornaam kiezen. Eigenlijk mág het gewoon niet uitmaken hoeveel dagen een mama haar kind heeft gedragen. Ze heeft haar baby’tje voelen leven, groeien en bewegen. Het afscheid is vaak erg zwaar om dragen, maar de wetgever laat geen erkenning toe. Voor alle baby’s die levenloos ter wereld komen, is er wel een overlijdensakte, maar geen geboorteakte. Daar willen wij verandering in brengen.” Boven De Wolken wil, samen met andere vzw’s, de politieke dialoog openen. “Maar dit is een lange strijd”, klinkt het. “Daarom hebben we nu een symbolische geboorteakte gelanceerd. Op die manier willen we ouders troost bieden.”

Vruchtwater verloren

Iets waar ook Brendy Snauwaert (24) en Arno Derous (25) uit Beernem helemaal achter staan. Het jonge koppel werd op 24 oktober 2020 de trotse ouders van Amelie, maar moesten haar jammer genoeg diezelfde dag ook afgeven. Amelie vertoefde in totaal 143 dagen in Brendy’s buik, maar was niet levensvatbaar.

“Onze zwangerschap was tot dan eigenlijk perfect verlopen”, blikt Brendy terug. “Alles was normaal. Ik herinner me dat ik die week als zorgkundige de late shift had. Toen we gingen slapen, voelde ik ons dochtertje zelfs voor het eerst bewegen. Maar even later begon ik vocht te verliezen. Na enkele uren ongerust woelen, besloot ik mijn mama te bellen. Die raadde me aan om naar de spoeddienst van AZ Sint-Lucas te trekken. Om 2.30 uur ’s nachts werd daar een radiografie van Amelie afgenomen en alles klonk normaal. Voor de echografie was het wachten tot ’s ochtends, maar daarop was te zien dat mijn vliezen gescheurd waren. Langzaam maar zeker was ik al mijn vruchtwater verloren.”

“Op dat moment stortte onze wereld in”, pikt Arno in. “We stonden letterlijk aan de grond genageld en hebben de eerste uren vooral veel gehuild en elkaar getroost. We kregen te horen dat onze dochter slechts vijf procent kans had om levensvatbaar ter wereld te komen, maar ze zou sowieso een handicap hebben. Door het vruchtwaterverlies konden er namelijk geen longblaasjes aangemaakt worden.”

 © Boven De Wolken
© Boven De Wolken

Daags nadien werd nog een tweede echografie genomen, maar daarop was geen vers vruchtwater te zien. “Toen hebben we de knoop moeten doorhakken en beslisten we om de geboorte in te leiden”, zegt Brendy. “De bevalling was erg zwaar: pas na dertien uur werd Amelie geboren, maar toen we haar in onze armen konden nemen, bewoog ze en zagen we ze nog even ademen. We zijn enorm dankbaar dat we die momenten nog hebben kunnen meemaken. Amelie is onze dochter. Dat zal altijd zo blijven.”

Dankzij Boven De Wolken konden Brendy en Arno een fotoreportage met Amelie meemaken, iets waar ze erg veel moed uit geput hebben. “De fotografe had net hetzelfde als ons meegemaakt en stelde ons meteen op ons gemak”, klinkt het bij Arno. “Die momenten met onze dochter neemt niemand ons nog af en de foto’s zijn een prachtige herinnering. Boven De Wolken levert ronduit prachtig werk. Toen we over de symbolische geboorteakte hoorden, hebben we die meteen aangevraagd. We hebben enkel een overlijdensakte van onze dochter en aangezien Brendy en ik niet getrouwd zijn, kan ik ook niet erkend worden als papa van Amelie. Er staat letterlijk te lezen: vader die niet gehuwd is met de moeder noch het kind heeft erkend . Dat was een extra koude douche. Net daarom doet deze geboorteakte extra veel deugd. Het is dan misschien symbolisch, voor ons heeft het de waarde van een officieel document. Hopelijk neemt de overheid hier een voorbeeld aan en worden de spelregels veranderd. De akte zullen we inkaderen en een plek geven in het herdenkingshoekje voor Amelie.”

Broertje of zusje

Zes maanden na de geboorte van Amelie gaat het opnieuw wat beter met Brendy en Arno. “Op 9 maart hadden we het wel lastig, want op die datum was onze dochter uitgerekend”, zegt Brendy. “En je slaat ook vaak aan het denken. Normaal zou hier nu een wiegje in de woonkamer staan, zouden de eerste speelgoedjes rondslingeren… Maar we kijken vooruit. Amelie krijgt sowieso een broertje of zusje. We weten nu al dat onze volgende zwangerschap er een vol onzekerheid en af en toe bange momenten zal zijn. We zullen maar opgelucht kunnen ademhalen eens we ons kindje in onze armen kunnen sluiten. Amelies broer of zus zal later ook alles over haar te horen krijgen. Ze blijft voor eeuwig en altijd deel uitmaken van ons gezin. Net zoals de mensen van Boven De Wolken een speciale plek in ons hart veroverd hebben.”