Bomvolle Sint-Medarduskerk op engelenmis voor dochter schepen Bert Verhaeghe en Elke Wybaillie

Charlotte Verhaeghe zou eind deze maand twee jaar geworden zijn. © (Foto LVW)
Redactie KW

Ruim negenhonderd mensen volgden zaterdagnamiddag in de monumentale Sint-Medarduskerk de engelenmis van Charlotte Verhaeghe mee. Het werd alvast een emotioneel afscheid voor het dochtertje van eerste schepen Bert Verhaeghe en zijn echtgenote Elke Wybaillie. Het meisje overleed dinsdag onverwachts thuis in haar slaap, na ademhalingsproblemen.

Het nieuws sloeg in als een bom in de Tabaksstad. Eerste schepen en toekomstig burgemeester Bert Verhaeghe en zijn echtgenote waren in shock toen ze Charlotte levenloos in haar bedje aantroffen. Een ambulance en een MUG-team kwamen vliegensvlug te plaatse. Helaas kwam alle hulp te laat voor Charlotte die eind deze maand twee jaar zou worden. Collega’s, vrienden en kennissen woonden de engelenmis, geleid door priester Marc Verhaeghe, bij. Stadspersoneel , burgemeester Youro Casier en leden van het schepencollege steunden het getroffen echtpaar en de familie. Ook een delegatie van de gemeenteraad woonde de viering bij. Heel wat mensen moesten noodgedwongen het afscheid rechtstaand meevolgen.

“Jou te korte leventje was niet saai”

Op het wit kistje van Charlotte lagen bloemen, een tekening en een knuffel van haar zus marie (4). Vooraan de kerk lagen er heel wat bloemenkransen. Voor het altaar stond een foto van Charlotte met daarnaast haar knuffel. Koster-organist Anna Nuytten zorgde voor de muzikale omlijsting van de engelenmis. Anna speelde daarbij piano en zong met haar prachtige stem enkele liedjes. Bert en Elke, omringd door hun familie, lieten de teksten voor hun betreurde dochtertje voorlezen door vrienden en familieleden. Nicht Jakoba las de brief van Elke voor. “Kort na je geboorte bleek bij jou een stukje genetisch materiaal te ontbreken’, schreef Elke. “Je werd een kindje dat extra zorgen zou nodig hebben. Een gans team begeleidde jou en zie , wonder boven wonder, je groeide op tot een flinke goedlachse peuter. Dank je Charlotte, jij hebt van mij een beter mens gemaakt. De beste versie van mezelf.” Jan, een vriend van Bert, las zijn brief voor. “Hier staan we nu met zoveel verdriet en zoveel vragen Charlotte”, schreef haar papa. ” We blijven verweesd achter. Het is nu stil in huis zonder jou. Samen met onze familie waren we klaar om jou op weg te helpen. Niet via een rechte lijn maar met bochten en heuvels. Maar het maakte jou parcours zoveel interessanter. Saai is jou veel te korte leventje nooit geweest Charlotte. Je maakte ons leven bijzonder en anders. Maar toch leek je een gewone kindertijd te krijgen. Juist op dat moment, dat moment waarop we stilletjes aan de volgende stap zouden denken: van de crèche naar een leuke school op jou maat, stond onze wereld plotseling stil. Charlotte, we nemen geen afscheid maar zeggen tot ziens en dank je voor wie je was.”

“Je was er overal graag bij Charlotte”

Tante Tine Verhaeghe, zus van Bert, schreef eveneens een brief voor haar nichtje. “We zullen aan je denken, bij de verjaardagen, communies en feestdagen. Zoals onze familie was je er overal graag bij Charlotte. We zullen je mooie lach nooit vergeten.” Op eind van de engelenmis werd een laatste groet aan Charlotte gebracht. Daarbij werden bloemenblaadjes op haar kistje gelegd. Het kruisje van Charlotte, met haar naam erop, kreeg een plaats tussen de andere overleden stadsgenoten achteraan de kerk. Charlotte kreeg een plaatsje op de parkbegraafplaats, in de nabijheid van het eiland De Balokken.

(LVW)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier