Bomenvriend Alain bereikt akkoord met buren en kan woning behouden

Alain De Coessemaeker mag geen hoogstammige bomen meer planten en moet zijn tuin netjes onderhouden. (foto Davy Coghe)©Davy Coghe Davy Coghe
Alain De Coessemaeker mag geen hoogstammige bomen meer planten en moet zijn tuin netjes onderhouden. (foto Davy Coghe)©Davy Coghe Davy Coghe
Piet De Ville
Piet De Ville Medewerker KW

Bomenvriend Alain De Coessemaeker, die in een jarenlange juridische vete met zijn buren over verwilderde bomen zit verwikkeld, kan opgelucht ademhalen. Nu hij een dadingsovereenkomst met zijn buren bereikte, lijkt het gevaar geweken dat hij zijn ouderlijke woning moet verkopen om zijn schulden aan hen af te lossen.

De oplossing lijkt eindelijk in zicht voor ‘bomenvriend’ Alain De Coessemaeker uit Assebroek. Een gedwongen verkoop van zijn woning is zo goed als zeker afgewend. Na een geschil met zijn buren dat bijna tien jaar aansleept, over verwilderde bomen in zijn tuin, torst de man een gigantische schuldenlast.

De discussie over de verwilderde overhangende bomen begon al eerder, maar het startpunt van de eigenlijke juridische geschillen ligt in 2012 toen Alain door de vrederechter werd verplicht om zijn voor de buren hinderlijke bomen te kappen. Doordat hij dat als grote natuur- en vooral bomenvriend aanvankelijk weigerde, maar ze uiteindelijk wel liet verplanten – een dure en tijdrovende operatie –bleven de opgelegde dwangsommen oplopen. In die mate zelfs dat de totale schuldenlast op zo’n 800.000 euro kwam te liggen. Kortom, zijn grote liefde voor zijn bomen leek Alain bijzonder veel geld en zelfs zijn ouderlijke woning te kosten. Want die verkoop van zijn woning, dat was waar de arbeidsrechtbank en later ook het arbeidshof, in oktober 2019, hem toe verplichtte om zijn schulden ten aanzien van zijn buren te kunnen aflossen.

Geen gedwongen verkoop

De gedwongen verkoop van de woning waar hij opgroeide, waar hij als klein jongetje in de tuin speelde tussen zijn geliefde bomen en struiken… voor Alain was het een horrorscenario dat hij ten allen tijde wilde vermijden. Dus ging Alain samen met en via zijn advocate Fauve Dancet het gesprek aan met zijn buren – aan de rechterkant de erfgenamen van die buren, want de klaagster daar is intussen overleden – om tot een overeenkomst te kopen waarbij een stuk van de vordering zou kwijtgescholden worden en hij via een lening alvast de juridische kosten en een deel ‘schadevergoeding’ naar de buren toe zou betalen. Met één van de partijen, de erfgenamen van de aanvankelijke klaagster aan de rechterkant, kon Alain een financiële overeenkomst bereiken. Daarvan werd akte genomen in een zitting in verzoening bij de vrederechter in Brugge op 18 december 2020. Ook de andere partij, de buren aan de linkerkant, werden uitgenodigd op deze verzoeningszitting, maar kwamen niet opdagen.

“Heel belangrijke doorbraak. Ik wou ouderlijke woning niet zomaar van me laten afnemen”

“Intussen werd ook al met de andere buren contact gelegd en we zijn verheugd dat we nu ook met hen een overeenkomst konden bereiken”, vertelt meester Fauve Dancet. “Naast een financiële overeenkomst – met daarin een bedrag dat onmiddellijk moet betaald worden en een bedrag dat tegen het einde van de maand moet vereffend zijn en een verdere afbetaling over een periode van vijf jaar – omvat de dadingsovereenkomst ook het engagement van Alain om zeker geen hoogstammige bomen meer te planten en zijn tuin netjes te onderhouden of laten onderhouden. We hebben er goede hoop op dat dit echt de finale oplossing kan zijn. Want een akkoord met beide buren, of de erfgenamen ervan, is een absolute voorwaarde om een lening te verkrijgen – hetzij bij het OCMW, hetzij bij een bankinstelling – waarmee mijn cliënt die sommen kan betalen aan de schuldeisers. Het effectief verkrijgen van een lening is nu een volgende stap, maar we hebben nu genoeg argumenten en aanwijzingen waardoor dit zeker mogelijk moet zijn.”

veel meegemaakt

Als we Alain zelf bellen voor een reactie lijkt hij toch nog wat op zijn hoede. “Ik heb doorheen de jaren al veel gezien en meegemaakt, ben al zo vaak weg en weer geslingerd tussen hoop en wanhoop. Maar ja, het is zeker een heel belangrijke doorbraak. Ik heb me altijd voorgenomen dat ik me mijn ouderlijke woonst niet zou laten afnemen. Hier hangen ook zoveel mooie herinneringen aan vast, zeker die uit mijn jeugd. Ik zou ook helemaal niet weten waar ik anders naartoe moet.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier