“Een Wevelgemse enclave in Nassogne”, nieuwsgierig naar het verhaal achter dit Facebookbericht belandde ik bij Roger en Madeleine D’Haene in de Guldensporenstraat. 26 jaar geleden ontdekten zij een pittoreske camping in de Ardennen. Het enthousiasme van zoon Herman en echtgenote Martine lokte vrienden die dan weer hun eigen vrienden meebrachten zodat het Nassognevirus zich exponentieel verspreidde. De rode draad in het verhaal is een kleine caravan, de oercaravan.
Op bezoek in het Luxemburgse Nassogne in de Belgische Ardennen zie je op zondagmorgen een bizar tafereel bij de bakker op het dorpsplein. De voertaal in de wachtrij is Wevelgems, idem even verderop bij de beroemde slagerij Magerotte waar ook de Planckaerts goede klanten zijn. Aanstichters van de Wevelgemse volksverhuizing zijn Roger D’Haene en echtgenote Madeleine. In 1994 plantten zij hier hun charmante caravan neer die sindsdien onveranderd neerkijkt op een Ardense vallei.
“Dat jaar verbleven we met onze caravan op een camping in Chevetogne”, begint Roger zijn verhaal. “Het was er echter razend druk. Er was een kantine en veel lawaai tot laat in de avond. Madeleine en ikzelf maakten de dag erop een wandeling en zagen in Nassogne een rustige camping, aan de rand van een visvijver. Een droom! We versleepten diezelfde dag nog onze caravan naar camping “Fontaine Monseu”, daar vonden we een tweede thuis.”
Madeleine en Roger waren op zoek naar de rust en die vonden ze, met uitzicht op een wondermooi stukje Ardennen. Zonder kantine of zwembad, maar ook zonder elektriciteit of water. “Water haalden we in het sanitair blok en elektriciteit van een autobatterij”, vervolgt Roger. “Het was behelpen maar dat maakt kamperen net zo leuk. Het is niet zoals thuis, je moet openstaan voor de primitievere omstandigheden. Weet je, wij hebben nog vaak heimwee naar de periode dat we er met de tent op uittrokken. Wij hielden ervan, maar de liefde voor het kamperen is niet iedereen gegeven.”
De camping was ook tijdens de wintermaanden open, ook dan gingen ze er vaak heen. Soms lag er een dikke laag sneeuw. Tijdens een winter kwam een verstoten vos meegenieten van de warmte onder de caravan. “Geleidelijk kwam er toch enige luxe”, vervolgt Roger. “Onder impuls van een groep getuigen van Jehova werd de waterleiding doorgetrokken. De elektriciteit hebben we te danken aan een directeur van Electrabel, die er een grote stacaravan inrichtte als bureau.”
“De laatste keer dat we er een tijd verbleven, was in 2008”, vervolgt Madeleine. “Meer dan tien jaar hebben we de hele streek rondgewandeld, wel honderd wandelingen in totaal, maar dat jaar voelden we dat het niet meer vlotte. En we besloten de caravan te verkopen. Tot onze zoon Herman interesse toonde, sindsdien is ook hij een vaste gast in Nassogne.”
De oercaravan
De caravan waar Madeleine en Roger zovele jaren verbleven, is niet ruim. Wel compact, een belangrijke eigenschap voor een caravan. Is het daarom dat hij al zovele Wevelgemnaars verleid heeft tot de charme van het kamperen? Want in de loop der jaren kende hij vele nieuwe bewoners. In de eerste plaats dus Herman en Martine. “Nassogne was vertrouwd terrein voor ons”, legt Herman uit. “We kwamen vaak op bezoek, als mijn ouders er niet waren, verbleven we in de zomermaanden vaak weken in de caravan. Een aantal jaren terug kochten wij een recenter exemplaar, en toen bleken mijn zus Myriam en haar man Jacques Donckels geïnteresseerd in een overname.
Op hun beurt vonden ook zij even verderop een andere caravan en verkochten de oercaravan aan hun vrienden Katleen Coopman en Frank Delbeke. Opnieuw herhaalt de historie zich, Frank en Katleen vinden een ander stekje op de camping en al snel staat een koppel klaar om er zijn intrek te nemen. Iedere nieuwe bewoner drukte zijn stempel op de oercaravan die zo telkens een nieuwe schwung kreeg en allen beleefden ze er heerlijke tijden. Als een caravan kon spreken…
Rodenburg
“Naast onze familie verblijven hier nog heel wat (oud)Wevelgemnaars”, vervolgt Herman die respectvol als de ancien wordt behandeld . “Mijn dochter Sanne en haar man Jeffrey Vandenbroucke, Bernard Pattyn, Godfried Holvoet en echtgenote Rikette, Guido Deleu en Marleen Vanneste en sinds kort ook gewezen schepen Bart Vanneste en Annelies Beuselinck. Edward, de broer van Annelies, wordt de nieuwe bewoner van de oercaravan. Tot hij wellicht ook naar een andere, ruimere kampeerwoonst op het terrein verhuist.”
De oercaravan staat op het lager gelegen gedeelte dat een prachtig uitzicht biedt op de vallei waar je in de herfst de herten hoort burlen om de hindes te verleiden. “Wij kochten een stacaravan op het hoger gelegen gedeelte van de camping”, zegt Katleen Coopman. “Daar zijn de caravans langer en ruimer, iets luxueuzer. Die van beneden noemen ons dan ook de gasten van Rodenburg!” (lacht)
De camping telt een 70-tal plaatsen, het aantal Wevelgemse bewoners stijgt er exponentieel. En dat vindt campinguitbater Fernand Blaise prima. “Ik hou van de mensen uit Wevelgem”, zegt hij. “Ze dragen goed zorg voor hun eigendom, niet zoals de Walen. Let wel, zelf ben ik geen Waal. Wij zijn Ardennais. En Wevelgemnaars maken geen drukte zoals de Nederlanders. Die zijn hier niet welkom. Wat mij betreft, mogen er nog uit Wevelgem komen. Maar voorlopig zitten we vol, nieuwe gasten moeten wachten tot er een plaats vrij komt.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier