Blinde Siegfried nam deel aan Heksenstoet: “Ik ga niet in een hoekje zitten wegkwijnen”

Siegrieds blindenstok werd door een jongetje langs de kant aanzien als sabel. Best grappig, vindt hij zelf. © TP
Redactie KW

Siegfried (33) is onlangs helemaal blind geworden. Dat houdt hem echter niet tegen om erop uit te trekken: elk jaar neemt hij deel aan de schuttersstoet en zondag zelfs aan de Heksenstoet.

Siegfried Syx (33) werd vorig jaar volledig blind. Hij was in 2011 aangereden tijdens het oversteken van de Zeelaan in Koksijde en hield er een niet-aangeboren hersenletsel aan over. “Door de schade aan mijn oogzenuw werd ik volledig blind op mijn linkeroog en had ik nog 5 procent zicht op mijn rechteroog. Je kan het vergelijken met kijken door een rietje“, vertelt hij. “Ik werd vorig jaar ernstig ziek, waardoor mijn zicht volledig verdween.”

Boogschutter zal nooit meer kunnen schieten

Door zijn beperking is het leven van Siegfried volledig veranderd. Op 6-jarige leeftijd begon hij met boogschieten en hij bleek een goede schutter: hij werd West-Vlaams kampioen bij de scholieren en kroonde zich in 2001 tot koning van schuttersgilde Sint-Sebastiaan in Beselare. “Ik zal nooit meer kunnen schieten, maar ik ga niet in een hoekje zitten wegkwijnen. Ik word nog zoveel mogelijk betrokken bij mijn oude hobby en het verenigingsleven.”

Na het ongeval werd de kerstschieting afgelast en was de gilde heel meelevend. Dat is de kern van de schuttersgilde: mensen beschermen die het moeilijk hebben”, vertellen ouders Patrick (59) en Niki (55), die zelf ook schutters zijn. “We namen Sigfried in 2012 voor het eerst mee in de jaarlijkse stoet op de Gildendag voor alle Vlaamse schutters. Dat was toen in Poperinge.”

Wandelen aan de arm van zijn moeder

Meewandelen in een stoet vind ik best leuk”, zegt Siegfried. “Het is uitdagend voor iemand die blind is en een hersenletsel heeft. Sinds 2012 ging ik elk jaar mee, telkens naar een andere plaats in Vlaanderen.”

Dit jaar nam Sigfried voor het eerst sinds zijn ongeval deel aan de tweejaarlijkse Heksenstoet in Beselare. Hij wandelde aan de arm van zijn moeder. “Anders is het voor mij moeilijk om in de pas te lopen. Er waren veel positieve reacties: ik hoorde vaak mijn naam en het geluid van fototoestellen. Een kindje dacht dat mijn blindenstok een sabel was, grappig om te horen. Ik leef ondertussen begeleid in een woning van Den Achtkanter in Kortrijk en kom tijdens het weekend naar huis in Geluveld. Werken lukt niet meer. Vroeger was ik kelner in een Ieperse horecazaak en het was mijn droom om ooit een eigen zaak uit te baten. Nu ga ik vrijwillig groentjes snijden in Revalidatiecentrum Overleie in Kortrijk. Ik blijf positief en betrokken in de samenleving.”

(TP)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier