Birger Finaut in Indonesië: “Het was een vlucht, die erg goed is uitgedraaid”

Frederik Jaques
Frederik Jaques Webredacteur

Birger Finaut uit Nieuwpoort woont en werkt in Bali, Indonesië. De vrijgezel draait er mee in het resort Puri Wirata en runt ook de duikshop Bali Reef Divers. En oh ja, intussen heeft hij ook een eigen pizza bar op de rails gezet…

Hoe lang woon je al in Indonesië en hoe ben je er terecht gekomen?

“Ik woon ondertussen 8,5 jaar in Indonesië, Bali om meer precies te zijn. Ik ben hier terecht gekomen nadat ik in België plots op een dood spoor leek te zitten. Op korte tijd was plots alles waar ik zeker van was, niet zo zeker meer. Ik wilde even het land uit om wat dingen op een rij te krijgen. Ik heb van jongsaf altijd iets met het water gehad, heb competitie gezwommen, en ben vijf jaar strandredder geweest. Ergens tijdens een van mijn eerste duikcursussen kreeg ik plots een klik. Als jonge pagadder keek ik veel Cousteau bij mijn grootmoeder en daar was ik, 25 meter diep, 20 jaar later. Plots wist ik weer wat ik wilde doen toen ik heel klein was. Er was een kans om hier alles te leren en ik heb er eigenlijk geen twee keer erover nagedacht.”

Met je band Death Before Disco had je ook al in Indonesië opgetreden. Speelde dat mee?

“In 2006 hebben we hier inderdaad gespeeld. Het was een fantastische en haast surreëele ervaring. Ik kreeg ergens in 2005 een mail uit Jakarta, van een gast die er onze eerste plaat wilde uitbrengen. Op cassette, wat wij vooral grappig vonden, maar we voorts weinig van verwachtten. Tot we een paar maand later een mail kregen met de vraag of we daar wilden gaan spelen. Zoiets moest je ons geen tweede keer vragen en we zijn daar dus in 2006 geweest. Daarna wilde diezelfde persoon onze tweede plaat ‘Barricades’ ook uitbrengen, met de belofte dat we het jaar erna de grote festivals mochten spelen.”

Birger Finaut in Indonesië:

“Helaas splitte de band kort voor het voorziene vertrek, maar zelf ben ik toch naar Indonesië gereisd. Tijdens die trip ben ik bij Puri Wirata terecht gekomen en gaan duiken. Zonder de band zou ik waarschijnlijk nooit in Indonesië zijn geweest. Het was toch wel erg ver van mijn wereld van toen en zo avontuurlijk was ik nu ook niet.”

Hoe moeten we ons je woonst voorstellen?

“Ik woon in Amed, in het oosten van Bali. Het is hooguit een straat die langs de zee loopt. Baaitjes, stranden met zwart zand, bergen tegen de achtergrond… En veel, vooral kleine, hotels en homestays, restaurantjes en duikshops. Alles draait hier om toerisme tegenwoordig. Het is zo goed als de enige vorm van inkomsten. Er zijn vissers, maar die verdienen meer aan toerisme dan aan het vissen zelf. Ik heb hier een jaar of vijf geleden zelf een huis gebouwd. Ik kan natuurlijk zelf geen eigenaar zijn van grond, maar mijn ‘baas’ had er geen probleem mee om het op zijn naam te zetten.”

Je hebt er zelf ook Bali Reef Divers opgestart. Kan je daar wat meer over vertellen?

“Toen ik hier in het hotel begon te werken, was er een kleine duikshop met hooguit 10 zuurstoftanks en 4 trimvesten. Het weinige geld dat ik bij aankomst had, heb ik mogen investeren om zo meteen ook aandeelhouder te worden en de duikshop verder uit te bouwen. Ketut, de hoteluitbater, is mede-eigenaar en kijkt voor de papierwinkel. Ik houd me met al de rest bezig. Intussen hebben we al twee duikshops, en daarnaast ook nog een retailshop én zelfs een pizzabar. Soms hadden we – een goeie vriend en ik – zin in pizza of pasta, maar was er nergens een goeie. Dus zijn we zelf met een zaak begonnen, en ‘t zijn lekkere! (lacht)”

Birger Finaut in Indonesië:

Hoeveel uren spendeer je per week onder water? Wat is er zo heerlijk aan?

“Ik duik zelf eigenlijk niet zo veel meer. Het ontbreekt me aan tijd. Het één zijn met de natuur is wel fantastisch: onder water kan niemand je echt lastig vallen. Je hoort in feite enkel je eigen ademhaling, versterkt door je ademautomaat natuurlijk. Waar onze regio voor bekend staat, is de diversiteit. Je kan hier op plaatsen waar je al honderd keer hebt gedoken nog nieuwe soorten blijven ontdekken. Het is ook ideaal voor fotografen en duikers die een pak dingen van hun lijst willen kunnen afvinken.”

Heb je lang getwijfeld over verhuizen?

“Geen seconde, want er restte me, behalve mijn familie, weinig in België. Ik zat zonder werk, de band was gesplit, mijn relatie was op de klippen gelopen en ik woonde weer bij mijn ouders. Ik moest alles opnieuw beginnen en kon het even goed ergens anders proberen. Al had ik niet verwacht dat ik hier acht jaar later nog altijd zou zijn en ‘mijn eigen ding’ zou hebben. Dat stond niet op de planning. Niéts stond eigenlijk op de planning. Het was een beetje een vlucht, en die is tot nu toe goed verlopen.”

Birger Finaut in Indonesië:

Hadden de ‘achterblijvers’ het moeilijk met je vertrek?

“Ik denk dat geen enkele ouder graag te horen krijgt dat de zoon plots aan de andere kant van de wereld gaat wonen en je elkaar hooguit één of twee keer per jaar ziet. Vorig jaar is mijn moeder bovendien ernstig ziek geworden en dat maakte het voor iedereen moeilijk. Ik voelde me schuldig dat alles op de schouders van mijn vader en mijn zus terecht kwam. Ik probeer nu vaker naar huis terug te keren, maar het is niet hetzelfde als eender wanneer beschikbaar zijn. Familie is de belangrijkste reden waarom ik zou overwegen terug te keren.”

Is dit nu je definitieve thuis?

“Nee. Soms begin ik al over een leven na dit na te denken. Ik ben, samen met enkele vrienden, een nieuw project aan het opzetten en dat bepaalt op termijn misschien waar ik dan terecht zal komen. Wie weet keer ik terug naar België, of ga ik nog ergens anders naar toe. Ik zit niet graag stil en er zijn zo veel opties, zo veel dingen die je nog kunt doen. Maar voorlopig is het leven hier nog goed. De zaak draait goed en het zou zonde zijn om het nu op te geven.”

Ontmoet je er wel eens andere Belgen of zelfs West-Vlamingen?

“Toevallig zat ik recent iets te eten op het strand van Nusa Dua. Ik herkende het dialect van de mensen aan de tafel naast me. Het bleken mensen uit Leke te zijn. Mijn vader is afkomstig uit buurgemeente Keiem… Voorts heb ik hier ook enkele Belgische vrienden en zijn enkele van de instructeurs die voor onze duikshop werken ook Belgen. Veel talen kennen, dat is makkelijk hé (lacht).”

Wat bevalt jou aan Indonesië? Wat niet?

“De bevolking én de vrijheid zijn hier super. Al heeft die vrijheid ook zijn keerzijde: mensen doen soms maar iets, zonder er veel bij na te denken. Vooral in het verkeer kan dat vrij frustrerend zijn. Het went, maar ik zou iets meer verkeersregels – die ook nageleefd worden – wel aangenaam vinden.”

Birger Finaut in Indonesië:

“Wat me het minst van al bevalt, is de corruptie. Ze weten zelf ook dat het een probleem is, maar het wordt een werk van lange adem om het uit te roeien. Ik probeer me zo weinig mogelijk met officiële instanties bezig te houden en met alles in orde te zijn, zodat ik zelf niet te veel in een situatie terecht kom waar ik ook aan die praktijken moet deelnemen.”

Wat mis je uit je geboorteland?

“Een goeie Trappist en een pak friet met andalousesaus. En goeie wegen, met relatief kalm verkeer. Hier doe ik een afstand van 90 km op 2,5 uur tijd. Op een goeie dag!”

Heeft het verhuizen je als mens veranderd?

“Dat zou je eigenlijk aan mijn familie of vrienden moeten vragen. Ik heb wel geleerd dat je, met hard werk, door een goed product af te leveren – of dat nu een duikcursus of een pizza is – en mensen respectvol te behandelen, in feite alles van de grond kunt krijgen. Je moet het goed blijven opvolgen en de kwaliteit blijven verbeteren, maar de dingen draaien als je erin gelooft.”

(Frederik Jaques)