Bekende reporter Roger Demarest is overleden

Roger Demarest, voormalig trouwe medewerker van onder andere Brugsch Handelsblad, is gisteren op 89-jarige leeftijd overleden.

© Foto TBR

Woensdag is Roger Demarest in WZC Engelendale overleden. Naast een jarenlange loopbaan in het onderwijs verzamelde hij ook als plichtsbewuste persmedewerker een fraai palmares. Roger was de vader van vier kinderen, onder wie de Brugse schepen Jos Demarest.

Hij groeide op in Torhout, waar hij toneelgezelschap Rembert zou oprichten. Als leraar debuteerde hij in Koekelare en na een tussenstop in Ardooie werd Roger Demarest in 1950 onderwijzer aan het Sint-Lodewijkscollege in Brugge. In Sint-Andries werd hij voorzitter van het Feestcomité en van het Sportcomité. Hij richtte er ook toneelkring De Valk op en startte in Sint-Andries een ACW-afdeling. Daarnaast fungeerde hij ook ettelijke jaren als voorzitter van Vakantiegenoegens.

Bovenal was hij een bekende ‘vliegende reporter’, vanaf 1970 voor het Brugsch Handelsblad. Het verenigingsleven in Brugge volgde hij op de voet en jarenlang was hij ook de vaste fotograaf voor huwelijken en jubilea.

De uitvaartplechtigheid heeft plaats op dinsdag 23 december om 11 uur in de parochiekerk van Sint-Baafs.

“Ik mocht leren van de ‘meester’, letterlijk en figuurlijk”

Björn Crul, in het verleden aan de slag voor de VRT bij De Ochtend en het Radionieuws, bezorgde ons deze tekst nadat hij het overlijden had vernomen. Roger Demarest heeft op hem grote indruk nagelaten.

“De regio Brugge verliest een groot journalist”, opent hij. “Ik gebruik met opzet het woord journalist, want Roger werd destijds niet zo gezien. Hij was ‘maar’ een correspondent te velde, hij was de man van de familiefoto’s en het verenigingsleven. Een stiel die in het journalistenmilieu onderschat werd en wordt.

Als jonge kerel van 17 zette ik mijn eerste stappen in de wereld van de geschreven media, aan de zijde van Roger. Nog wat schuchter, maar met veel goesting. Het moet hem opgevallen zijn. Hij pakte me op een receptie bij de hand en zei: Kom maar mee met mij, kijk goed en je zal veel van me kunnen leren.

En zo is het inderdaad gegaan. Ik leerde van Roger dat je, ondanks de tijdsdruk van een overvol programma, toch maar beter je tijd nam voor de mensen die je moest interviewen of fotograferen. Zo kwam er altijd een beter verhaal of meer nieuws uit. Hij hoefde als lokaal correspondent in een resem gemeenten zelfs het nieuws niet meer op te sporen. Bij de jenever of het pintje achteraf, kwam het nieuws of de primeur vanzelf naar Roger toe.

Hij was al op gevorderde leeftijd toen, maar zijn enthousiasme, zijn dynamiek en werkkracht blijven me tot vandaag bij. Op sleeptouw genomen worden door hem, het was zelfs voor mij een bijwijlen hoog ritme. Maar altijd met een grapje. “Twee foto’s, hé, dames en heren! Eentje voor ‘t Brugsch Handelsblad, en de tweede voor ‘t Parochieblad.” Een glimlach op alle gezichten, en direct de juiste foto! En dan mocht de laatste van de dag al wat minder gekadreerd of minder scherp zijn (die jenevertjes, weet je wel)… In zijn binnenzak had Roger op een blaadje weer tal van nieuwtjes mee.

Ik prijs me gelukkig dat ik die eerste jaren de stiel van hem mocht leren, en talloze keren met hem op stap mocht gaan. Ik mocht leren van ‘de meester’, letterlijk en figuurlijk.

Het is dus een gepast moment om Roger Demarest te eren als journalist. Deze tijden zijn veranderd, het ambacht is verdwenen, en het moet allemaal nog sneller gaan. Maar zijn respect voor de duizenden mensen die hij fotografeerde en interviewde, en zijn liefde voor het beroep en ‘zijn’ krant… Dat mogen we nooit vergeten. Het maakt het wezen uit van dit mooie métier.

Dank je wel, Roger. Het ga je goed, daar aan de overkant.”