Guido Hinderyckx (64) is even terug in het land. 15 jaar lang runde hij een bekende beenhouwerij in de Mandellaan, ondertussen woont hij met zijn Braziliaanse vrouw in Portugal. En daar doet hun dochter Juliana het schitterend als beginnende atlete. “Als kind trainde ze door met onze Dalmatiërs te lopen.”
Hoewel Guido Hinderyckx al een tijdje onze contreien verlaten heeft, blijft hij een bekend figuur. De man groeide op in Leke (Diksmuide). “Mijn ouders hadden er een bekend bedrijf in loonwerken en landbouwmachines. Als kind hielp ik er ook al vaak.” Zijn stiel leerde hij in de beenhouwersschool in Diksmuide, hij kwam in Roeselare terecht door met Inge Cracco te trouwen. “In 1984 zijn we in de Mandellaan met onze zaak gestart. In dat pand, waar nu nog slagerij ‘Pascal en Patsy’ is, had Palmer Declercq nog zijn fietsenwinkel. Ik bouwde die voor 90 procent samen met mijn schoonvader eigenhandig om. Tot 1999, 15 jaar lang dus, hadden we er een goed draaiende zaak. Maar het was ook erg hard werken. Toen mijn vrouw en ik scheidden, hebben we de zaak ook stopgezet.”
Blind Date
Guido woonde nog een tijdje in de Germain Hoetstraat. “Ik ben toen 12 jaar lang bij Soubry gaan werken, ik was er productie-operator. Een job die me wel lag. Ik kwam uit de voedingssector en heb ook wel wat technische kennis. Ik heb er ook lang de nachten gedaan, maar dat was behoorlijk belastend natuurlijk.”
Het stadhuis van Roeselare dat tegen de vlakte ligt, dat voelt toch vreemd aan
Maar Guido verkende ook graag het nachtleven. “In bepaalde periodes heb ik behoorlijk veel uitgegaan. Ik had al twee dochters en hun vrienden vielen vaak bij ons binnen. Het was er soms de zoete inval. Ik voerde ze soms ergens naartoe en dan bleef ik ook wel eens plakken.”
In 2002 deed Guido ook eens mee aan Blind Date, het ‘koppelprogramma’ van Ingeborg. Het was zijn oudste dochter die hem tot deelname had aangemoedigd. “Een leuke belevenis, maar niet meer dan dat”, blikt hij terug. Ondertussen was Guido ook al aan het reizen geslagen en in datzelfde jaar 2002 ging hij naar Rio de Janeiro. “Ik was al een tijdje aan het corresponderen met Laura (da Silva, zijn huidige echtgenote, red.). We bleven daarna in contact en in 2004 is ze naar België gekomen. Ik was ondertussen ook verhuisd naar ’t Veld in Ardooie. In 2007 werd onze dochter Juliana geboren, tot het derde kleuter heeft ze op ’t Veld school gelopen”
Maar in 2013 ging het gezin in Brazilië wonen. “Mijn vrouw (52) is psychologe van opleiding, maar haar diploma werd hier niet erkend. Ze volgde eerst een intensieve cursus Nederlands, ze gaf zelf nog een tijdje les in Brugge. Maar de lokroep van Brazilië was groot. We zijn niet in Rio in de buurt van haar ouders gaan wonen, maar in de deelstaat Paraiba waar ook veel familie van haar huisde.”
Aangenaam klimaat en goedkoper leven
Ondertussen kampte Guido al met serieuze rugproblemen. “In Brazilië heb ik me nog wat beziggehouden met de aan- en verkoop van goederen. Maar voluit werken zat er niet meer in”
Na zes jaar in Brazilië koos het koppel Portugal als uitvalsbasis. “Juliana had net haar zesde leerjaar achter de rug, maar ze moest zich in Portugal even aanpassen. In Brazilië volgt het schooljaar het kalenderjaar, hier in Europa is dat anders. Maar Juliana is een uitstekende studente. De taal, Portugees, sprak ze uiteraard. Als is het Braziliaans Portugees toch wat anders. Thuis spreek ik nog vaak Nederlands met mijn dochter, die talenkennis kan haar alleen maar ten goede komen.”
Het gezin woont nu nabij Albufeira, in het zuidelijkste gedeelte van Portugal. “We zijn er gaan wonen omdat het klimaat erg aangenaam is en het leven is er een stuk goedkoper dan hier in België. Uiteraard stijgen ook daar de prijzen. De mensen verdienen er ook een stuk minder. Een leraar heeft een wedde van zowat 800 euro per maand. Sommige zaken zoals elektronica zijn er even duur als hier, maar het ‘gewone leven’ is er veel democratischer van prijs. Maar ook veiligheid speelde een rol bij onze keuze voor Portugal. We hebben ons huis in Brazilië nog, maar in het geboorteland van mijn vrouw is het op veel plaatsen niet veilig.”
Spurten tegen de honden
Dochter Juliana (15) doet het niet enkel op school erg goed. Ze bestormt er ook de plaatselijke atletiekwereld en hoopt er als Belgische ook de nationale selecties te halen. “In Brazilië hadden we enkele Dalmatiërs en in onze tuin die behoorlijk lang was, trok Juliana als kind al spurtjes met die honden. Corona speelde haar wat parten, trainen was niet altijd mogelijk. Ze kiest nu voor de spurtnummers• . Nu zet ze al toptijden neer en dat springt natuurlijk in het oog.”
Zonder vrouw en dochter was Guido nu enkele weken terug in het land. “Ik logeerde bij mijn zus in Bovekerke.” Hij bracht ondertussen al een bezoekje aan het nieuwe AZ Delta in Rumbeke voor zijn schouderprobleem. “Ik was er bijna de weg kwijt.” En hij keek vooral in Roeselare centrum zijn ogen uit. “Het stadhuis ligt al grotendeels tegen de vlakte. Dat voelde toch vreemd aan.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
