Het bekende restaurant ’t Gisthuis aan de Baronielaan staat al enkele maanden te koop. “Neen, we zijn niet failliet en gaan geen chambres d’hôtes in Frankrijk runnen”, glimlacht Marleen D’Hulster. “Na ruim 30 jaar is het tijd om het iets rustiger aan te doen.”
Over de reden tot verkoop deden in Meulebeke al de wildste verhalen de ronde, maar daar klopt niks van, beklemtoont Marleen D’Hulster, die ’t Gisthuis met haar man Dirk Lerminez al sinds 27 augustus 1999 runt.
“We zijn niet failliet en ook de coronacrisis speelt geen enkele rol. Noch het feit dat er in het kasteel Ter Borcht een nieuw restaurant zal komen”, klinkt het. “En we gaan al zeker geen B&B of chambres d’hôtes in Frankrijk runnen. Na ruim 30 jaar intensief horecawerk is ons lichaam gewoon aan wat rust toe.”
Marleen D’Hulster en Dirk Lerminez streken 31 jaar geleden in de zaak neer. Ze namen het restaurant ’t Gisthuis over van Ria Rigole en Luc Desmet. Die waren in 1982 gestart met het restaurant op de Goethalsplaats en zorgden later voor een complete nieuwbouw op de huidige site in de Baronielaan.
Jong geleerd…
Marleen: “Voordien hebben we ruim tien jaar het restaurant Vendôme gerund op de dijk in Oostende. In 1999 achtten we de tijd rijp om onze grenzen te verleggen en zo kwamen we in Meulebeke terecht. Een totaal verschil met de grote drukte aan de kust. Hier vonden we opnieuw de ware uitdaging van ons beroep.”
“Aan al die arbeid heb ik een dubbele hernia en enkele kapotte tussenwervelschijven overgehouden”
Marleen is afkomstig van Diksmuide. Thuis baatten haar ouders een grote slagerij uit en de kinderen werden heel snel ingespannen in de zaak.
Marleen: “Ik liep hotelschool in Spermalie en toen ik in het weekend thuiskwam, kreeg ik onmiddellijk tal van opdrachten: klaarmaken van koeientongen, bereiden van de koninginnenhapjes, alles vlekkeloos presenteren op de schalen in de toonbank, dweilen van de winkelruimte net voor de opening van de zaak…”
“Ik wist dus al heel vroeg wat werken in de horeca inhield. Ik kon me wel uitleven bij mijn tante. Zij runde toen de Schoorbakkehoeve in Schore, een prachtige voormalige abdijhoeve die ooit behoorde tot de Sint-Niklaasabdij in Veurne. Daar leerde ik de knepen van het vak, kon ik de theorie en de praktijk opgedaan in Spermalie toetsen aan de werkelijkheid.”
“Na mijn studies ging ik aan de slag in restaurant Regina in Ieper. Daar waren elf koks actief, tien mannen en één vrouw, met name ik. Dat is ook de plaats waar ik voor het eerst mijn echtgenoot ontmoet heb. Dirk was afkomstig van Ieper en na mijn studies in Spermalie volgde hij nog een specialisatiejaar.”
Marleen: “Ik heb steeds geprobeerd om zoveel mogelijk alles zelf te doen. Naast het ontvangen en bedienen van de klanten, zorgde ik ook voor het poetsen van het restaurant en het schilderen van het interieur. Dit alles heeft ertoe geleid dat ik nu reeds vijf operaties heb ondergaan in de laatste vijf jaar. Aan al die arbeid heb ik een dubbele hernia en enkele kapotte tussenwervelschijven overgehouden.”
“Wat eveneens bijgedragen heeft tot onze beslissing, was de installatie van het pompgemaal hier recht tegenover. Stof- en lawaaihinder waren ons deel en van de buren. We hebben hier dagen meegemaakt dat er 64 tractoren water kwamen oppompen. Heel gezellig voor de mensen die op het terras van hun maaltijd genieten…”
Beton in groenzone
“In oktober 2019 hebben we dan samen met de burgemeester en enkele mensen van de provincie hier aan tafel naar oplossingen gezocht. Het betreffende perceel bleek groenzone te zijn. Ik stelde toen voor om een soort rotonde te creëren met bomen en struiken, waarrond de tractoren zouden rijden. Een soort ecopark. Dit voorstel werd afgewezen. In de plaats zie ik dat men nu meer dan 30 betonmolens heeft laten aanrukken om de totale oppervlakte van een 25
“Ondertussen werken we verder op het ritme dat de coronatoestand ons oplegt. We kijken wel uit naar een groene, rustige omgeving om straks van onze tweede (of derde) jeugd te genieten.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
