Beestje én baasje vinden warme thuis dankzij KW

Vorige week lanceerde De Krant van West-Vlaanderen de wanhopige oproep van Emma (niet haar echte naam) uit Kortrijk. Ze raakte haar huis en werk kwijt en werd gescheiden van haar beste vriendin, haar Duitse herder Shelby. Uiteindelijk kwamen meer dan honderd reacties binnen van lezers die haar wilden helpen. Maar het aanbod van Wendy Lammens stak er met kop en schouders bovenuit. Ze bood Emma een warm nest aan voor haar én haar hond. “Zonder Wendy stond ik volgende week letterlijk op straat”, reageert een emotionele Emma. “Ik herkende veel van mezelf in haar”, aldus Wendy.

Door de coronacrisis raakte Emma (23) haar job als huishoudhulp kwijt. Net op hetzelfde moment kreeg ze van haar huisbaas een ultimatum: haar hond weg doen of verhuizen. Niet veel later stonden zowel Emma als haar Duitse herder Shelby op straat. Emma kon terecht in de crisisopvang, Shelby niet. Die ging naar een hondenhotel dat Emma eigenlijk niet kan betalen.

“Shelby verdient beter dan met mij over straat te moeten zwerven, dus hoop ik een pleeggezin voor haar te vinden, dat haar tijdelijk kan opvangen”, aldus een wanhopige Emma in onze krant. Haar eerste zorg was haar hond. Maar ook zijzelf dreigde nog dieper in de problemen te geraken. Ze kon immers maar tot het einde van de maand in de crisisopvang blijven.

Mooiste aanbod

Honderden lezers van De Krant van West-Vlaanderen deelden haar oproep. Tientallen onder hen stuurden ook berichten in een poging haar te helpen. Zelfs mensen uit Nederland boden aan om Shelby op te vangen. Maar het mooiste aanbod kwam zonder twijfel van Wendy Lammens (21) uit Veurne.

Wendy werd vorig jaar door onze krant nog uitgeroepen tot Krak van Veurne vanwege haar groot hart voor dieren. Maar haar aanbod aan Emma en Shelby toont duidelijk dat haar hart voor mensen even groot is. “Ik heb veel dierenvrienden onder mijn vrienden op Facebook, zo kwam het artikel bij mij terecht. Ik herkende meteen heel veel van mezelf in het verhaal van Emma”, aldus Wendy.

“Ook ik kreeg van mijn huisbaas vorig jaar de opdracht om een andere woonst te zoeken vanwege mijn Duitse herder Roxy. Ik weet dus hoe moeilijk, of zelfs bijna onmogelijk, het is om een huurhuis te vinden waar je huisdieren mag houden. Ik heb geluk gehad, maar ben ook door een hele donkere periode geweest. Maar de afgelopen maanden ben ik van werk veranderd, en heb ik dit toffe huis gevonden. Dus waarom zou ik nu niemand anders helpen?”

Hongerdood

Even was er nog twijfel. “Want ik haal natuurlijk wel een wildvreemde in huis. Maar ik zou mijn Roxy geen dag kunnen missen. Dus ik wil Emma de kans geven op een hereniging met haar hond.”

Op maandag gaan Wendy en haar nonkel Emma oppikken in de crisisopvang. Daarna rijden ze door naar Poperinge, waar Shelby in een hondenhotel verblijft. Wendy woont in een erg rustige straat in Veurne, in een huis met drie slaapkamers en een grote tuin. Ze deelt haar woonst met haar hond Roxy die ze redde van de hongerdood, negen katten (waarvan vijf kittens) en twee valkparkieten. “De kittens en de parkieten zijn wel nog op zoek naar een goede thuis. Mijn erkenning als asiel is nog niet helemaal rond, maar dat belet mensen niet om hier al dieren aan de deur af te zetten”, verzucht ze.

De kamer waar Emma zal verblijven, was oorspronkelijk dan ook bedoeld als kittenkamer. “Vandaar dat er al een gloednieuw, groot comfortabel bed staat voor Emma”, lacht Wendy. “Het ligt zelfs beter dan het mijne! Ik hoop dat ze zich meteen welkom voelt. Natuurlijk zal het voor iedereen even aanpassen zijn, maar hier krijgt ze alle tijd om even op verhaal te komen.”

Groot hart

Ook voor Emma zijn het spannende dagen. “Ik had nooit durven dromen dat zo veel mensen met mij zouden inzitten”, vertelt ze aangedaan. “Ik koesterde hoop voor een gezin voor Shelby, maar aan mezelf had ik zelfs niet gedacht. Ook voor mij is Wendy een wildvreemde, maar we hadden al wat contact online en ze lijkt mij een super lief meisje met een groot hart. Ik weet niet wat ik zonder haar zou gedaan hebben, dan stond ik binnen twee weken weer op straat. Wie weet wat was er dan van Shelby en mij geworden?”

“Zo zie je maar dat er nog veel behulpzame, positieve mensen zijn op de wereld. Ik wil iedereen die een berichtje gestuurd heeft dan ook heel erg bedanken. Aan andere mensen in zo’n situatie, wil ik graag zeggen: Geef niet op, er zijn altijd mensen die willen helpen. Je moet het gewoon durven vragen. En ook de krant wil ik heel graag bedanken. Dankzij een artikel kan ik aan een compleet nieuw hoofdstuk in mijn leven beginnen!”

Wendy hoopt Emma een extra duwtje in de rug te kunnen geven met wat financiële steun. “Ze heeft immers niet veel meer dan wat kleren en wat knuffels voor haar hond om mee te verhuizen”, vertelt ze.