Dierenasiel Folyfoot in Waregem is niet meer. Na meer dan 25 jaar hield asieluitbater Jean-Pierre Naert er onlangs mee op. Maar dat wil niet zeggen dat de verloren gelopen en verwaarloosde dieren in de streek nu in de kou blijven staan, integendeel. De vzw Be Happy Dog uit Hulste bij Harelbeke neemt de terreinen en overgebleven asieldieren over. En ze hebben grootse plannen. “We willen een open, familiaal asiel zijn, waar het welzijn van het dier centraal staat. Bij ons kiest de hond zijn baasje”, aldus een enthousiaste Veronique Kint (53), voorzitter en oprichter van Be Happy Dog.
De vzw Be Happy Dog bestaat al een dikke vijf jaar en is actief in heel Vlaanderen. “En daarvoor waren we al dertien jaar aan de slag als vereniging”, vertelt Veronique. “In die tijd konden we ongeveer 1.000 honden aan een nieuwe thuis helpen.” Aan ervaring geen gebrek dus bij Be Happy Dog. Al werkten ze tot nu toe wel met een ‘virtueel asiel’. “Dat wil zeggen dat baasjes die niet meer voor hun hond kunnen of willen zorgen, het dier afstaan aan ons. Wij zorgen dan dat het beestje gecastreerd of gesteriliseerd, gechipt en gevaccineerd wordt. Maar de hond blijft wel in zijn vertrouwde omgeving tot wij een nieuw baasje voor hem of haar gevonden hebben”, legt Veronique uit.
We vragen steeds dat de hele familie kennis komt maken en we gaan altijd ter plaatse kijken of de woning geschikt is voor een hond – Veronique Kint, voorzitter en oprichter van Be Happy Dog
“We gaan echt op zoek naar een goede match. We vragen dan ook steeds dat de hele familie komt kennis maken en we gaan altijd ter plaatse kijken of de woning geschikt is voor een hond. En ja het is al gebeurd dat we iemand teleurgesteld naar huis moesten sturen omdat we zagen dat er écht geen klik was.” Ook bijzonder is dat de vijftien vrijwilligers van Be Happy Dog de honden goed opvolgen, ook na hun adoptie. “We houden graag contact met onze adoptanten. Elk jaar bellen we hen eens op, en tegen een leuke foto zeggen we natuurlijk nooit neen”, glimlacht Veronique.
varkensstal
Veronique is van plan om die familiale, hondvriendelijke aanpak door te trekken nu ze ook een fysiek asiel heeft. “Toen we hoorden dat Folyfoot ermee stopte en dat de terreinen die zij huurden dus vrij zouden komen, zijn we daar meteen opgesprongen. Die terreinen hebben we dan ook écht nodig. De vraag werd gewoon te groot. Niet alle honden kunnen nog een tijdje bij hun baasje blijven. Die dieren kwamen dan bij mij en mijn vrijwilligers terecht, maar dat was niet langer houdbaar”, legt ze uit. “Toch is het opeens heel snel gegaan. Er bleven zelfs nog zes honden achter, zij zoeken dringend een nieuwe thuis.” Meteen andere honden of katten opvangen is nog niet aan de orde. Daarvoor is er te veel werk aan de winkel. “Het gebouw deed voor de komst van Folyfoot dienst als varkensstal en er is in die 25 jaar niet zo veel veranderd. Er moeten zelfs nog beerputten dicht gegooid worden”, aldus Veronique. “Het plan is om in vier delen te vernieuwen. De lange gang willen we in twee delen en doen aflopen naar het midden in plaats van naar de hokken toe, zodat de honden niet meer in hun eigen urine en uitwerpselen moeten slapen. Nu poetsen we de hokken vier keer per dag om dat te voorkomen, maar dat is heel duur en onpraktisch. We willen voor de katten een nieuw verblijf bouwen, vol licht. De honden willen we opdelen per leeftijd. Oudere honden hebben nu eenmaal meer nood aan rust. We gaan voor een huiselijke sfeer en gezelligheid. Uiteindelijk willen we ruimte creëren voor een twintigtal honden en ongeveer evenveel katten.”
energie van een twintigjarige
Het enthousiasme straalt van Veronique af terwijl ze haar plannen uit de doeken doet. “Ik ben dan misschien al de 50 voorbij, ik heb de energie van een twintigjarige als het voor de honden is”, lacht ze. Haar queeste om verwaarloosde honden te helpen begon bijna 30 jaar geleden. “Na een lastige jeugd ging ik aan de slag als psychiatrisch verpleegkundige, maar dat maakte mij niet gelukkig. Toen al spaarde ik mijn verlof op om vier weken straathonden te helpen in Spanje. Later gaf ik mijn job op en trok ik naar Polen en Hongarije om er hetzelfde te doen. Mijn meest recente buitenlandse project startte ik vijf jaar geleden in Roemenië. Daar slaagde ik er samen met andere vrijwilligers in om bijna 400 honden op een beveiligd terrein te krijgen. Dat project heb ik onlangs in de capabele handen van een vriendin gelaten. Nu wil ik focussen op ons nieuwe asiel. Want wij gaan er hier echt iets moois van maken!”, besluit ze enthousiast.
Meer info via www.be-happy-dog.be. Het asiel is geopend op weekdagen van 15u-19u en in het weekend van 10u-17u.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
