Basisste Trui Amerlinck mist podium: “Volg Spotify niet zomaar, maar kies zelf je muziek”

Trui Amerlinck: "Dat ik bijna uitsluitend bij vrouwelijke bands speel? Nog nooit bij stilgestaan." © Olaf Verhaeghe
Olaf Verhaeghe

Bassiste Trui Amerlinck (27) timmert met al haar projecten aan de weg naar muzikaal succes. De grote doorbraak zit eraan te komen, alleen gooit corona nu tijdelijk veel roet in het eten. “Het had nú moeten gebeuren, maar we kunnen gewoon niet spelen.”

Een paar dagen eerder stond ze er nog op het podium, maar de nieuwe coronamaatregelen zorgen ervoor dat we CC De Schakel niet binnen raken. Dan maar naar de bib, waar ze als kind en tiener uren versleet, vooral tussen de cd’s en platen. Muziek is meer dan wat ook de rode draad in het leven van Trui Amerlinck.

De nu 27-jarige Gentse groeide op in Zulte, maar liep school in Waregem en leerde aan de academie de kneepjes van de klassieke muziek. Als bassiste en celliste staat ze op het podium met Ivy Falls, Tsar B, Rosa Butsi, NABOU, An-Sofie Noppe en Audri. Stuk voor stuk projecten waar ze haar ziel, hart en talent in kwijt kan.

Hoe ben je met muziek begonnen? En wanneer wist je: dit is hét voor mij?

“Toen ik vijf was, ben ik begonnen met privélessen viool. Eigenlijk was ik toen nog te jong voor muziekschool. Op mijn zesde ben ik overgeschakeld naar cello, om op mijn zevende al op de academie te beginnen. Dat is vroeg, ja. Mijn zus speelde al langer viool, ik wilde haar achterna.” (lacht)

“Mijn ouders hebben ons altijd in die richting gestimuleerd. Mijn vader is zelf organist en grote liefhebber van klassieke muziek. Die liefde zat er in ons gezin altijd al in, nog eigenlijk. Al hebben ze thuis ook de jazz ontdekt. Dankzij mij misschien, dat is wel tof.”

Cello is niet meteen het meest evidente instrument, toch? Zeker niet voor een kind.

Ca va wel denk ik. Natuurlijk kiezen velen eerder voor piano of gitaar, maar voor mij was dat altijd heel normaal. Ik ben zelf overgeschakeld omdat ik door een probleem aan mijn arm de viool niet meer kon vasthouden. Een beetje gedwongen eigenlijk.” (lacht)

“Op mijn dertiende heb ik voor het eerst een contrabas gezien, op muziekkamp. Die lage tonen, dat gevoel bij het spelen, die trillingen: dat was iets fenomenaals. En later is daar dan basgitaar bijgekomen.”

Wanneer voelde je dat je in de muziekwereld verder wilde?

“Mijn ouders hadden waarschijnlijk liever gehad dat ik iets anders was gaan studeren, maar eigenlijk heb ik nooit echt een plan B gehad. Ik zei wel ‘leerkracht lager onderwijs’, maar muziek was voor mij een evidentie. Ik ging er wel vanuit dat het wel goed zou komen.”

Trui Amerlinck.
Trui Amerlinck.© Olaf Verhaeghe

Trui Amerlinck (27) is de dochter van Filip Amerlinck en Isabelle Decabootere. Samen met zus Nele (30) en broer Gert (32) groeide ze op in Zulte. Vandaag woont ze in Gent met haar vriend Rob Banken. Ze is bassiste en celliste, haar broer speelt orgel en clavecimbel, haar zus speelde viool en haar vriend saxofoon. Na haar middelbaar in Waregem studeerde ze drie jaar met succes aan het Lemmensinstituut in Leuven, een jaar Conservatorium in Amsterdam en een jaar aan het Conservatorium in Antwerpen. In september haalde ze nog een master, dit keer aan het Gentse Conservatorium. Trui speelt bas bij Tsar B, Ivy Falls, Rosa Butsi, NABOU, An-Sofie Noppe en Audri, cello in Another String Quartet en zingt bij michelmichelle. Daarnaast is ze ook fotografe onder de noemer Pull & Over photographs.

Tsar B, Ivy Falls: dat zijn geen kleine namen meer. Wat wel opvalt, vaak zijn het vrouwelijke bands. Is dat bewust?

(lacht) “Iemand heeft mij dat onlangs ook gezegd, maar ik sta daar zelf nooit bij stil. Wat wel grappig is: ik heb ook projecten met mannen waar ik de enige vrouw ben, dan word ik me daar wel bewust van. Maar neen, het is geen keuze om vooral met vrouwen te werken. Dat kan, maar dat is voor mij niet het geval.”

Heb je nood aan al die verschillende, uiteenlopende projecten en bands?

“Ja, ergens wel. Al is het misschien wel heel veel. Mijn hoofd zit stampvol. (lacht) Op zich vind ik het echt tof dat ik het kan doen. En ik geloof echt in alles wat ik doe, anders begin ik er niet aan.”

“Er is op dit moment niet één band die zodanig groot is dat die al mijn tijd en energie nodig heeft. Stel dat die doorbraak er komt, dan dringt die keuze zich wel op. Misschien zal ik het dan wel jammer vinden dat ik de rest niet meer kan doen.”

Basisste Trui Amerlinck mist podium:

Hoe kijk je naar de voorbije en komende coronamaanden?

“Net omdat ik in veel projecten speel, heb ik wel werk gehad. Zeker als ik vergelijk met vrienden-muzikanten. ‘t Is stom, maar er zijn ergere dingen. Gezondheid staat uiteraard op één, als de muziek even moet wachten, dan is dat maar zo.”

“Wat wel is: in het groeiproces van bepaalde bands zaten we op echt op een kantelpunt, zoals met Rosa Butsi bijvoorbeeld. Je hoopt dat je ook volgend jaar kan doorbreken, maar dat weet je nooit. Het had nú moeten gebeuren, maar we kunnen simpelweg niet spelen. Dat is super frustrerend. Ik mis het podium al, heb heimwee naar het spelen.”

Welke muziek luister je eigenlijk zelf? Enkel jazz?

(glimlacht) “Neen, helemaal niet zelfs. Ik zie muziek als een geheel, los van het genre dat er wordt opgekleefd. Dat verschilt van tijd tot tijd. Nu zelfs meer pop en veel R&B, indie ook. Ik doe mijn Spotify open en kijk waar ik op dat moment zin in heb. Me laten leiden door wat Spotify aanraadt? Nee nee, daar doe ik niet aan mee. Altijd zelf kiezen!”

Basisste Trui Amerlinck mist podium:

Hoe belangrijk zijn je roots?

“Hier is alles begonnen, hé. Op de academie, in De Schakel. Tien jaar geleden keek je ernaar uit om te kunnen optreden op de Cultuurhappening en dan word je nu geboekt om te kunnen spelen. Ja, die link zal altijd blijven.”

Je bent nu 27, dat is nog jong, hé. Waar wil je binnen vijf jaar staan?

“Nog twee maand en ik zit nog bij de 27 Club. (lacht) Neen, ik vind dat een heel moeilijke. Ik hoop dat dan al mijn projecten helemaal doorgebroken zijn, dat ik moet kiezen. Dat betekent dat het goed gaat. Ik wil eigenlijk vooral nog op een podium staan. Binnen tien jaar ook, binnen 15 jaar ook. Muziek maken, spelen, that’s it.”

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."