Bart Castelein en Kristien Hemmerechts reden 1.250 km met tandem door Ivoorkust

Toen Bart Castelein (54) ruim 20 jaar geleden begon met de BOOT in Merkem én ongeveer tegelijkertijd zijn partner Kristien Hemmerechts (65) leerde kennen, leek zijn ritme van drie jaar in België en een jaar op reis gebroken te zijn. Gelukkig bleek de bekende schrijfster ook gebeten door de reismicrobe en nu gaan ze ieder jaar met de tandem de gort op. Deze keer stond Ivoorkust op het programma.

Al twintig jaar hebben Bart Castelein en Kristien Hemmerechts Kerstmis en Nieuwjaar niet meer thuis in Nieuwkapelle gevierd. “We hebben dan de traditie om met de tandem ergens in het buitenland te gaan rijden. Eerder gingen we al naar Cuba, Senegal, Madagascar, Laos, Cambodja, Thailand, Gambia, Vietnam, Maleisië, Birma, Ethiopië, Kameroen, Burkina Faso, Chili, Argentinië, Nieuw-Zeeland én Canada”, somt Bart Castelein op. “Ik ken Kristien al meer dan 20 jaar en de BOOT bestaat ook al meer dan 20 jaar. Die twee lopen een beetje parallel door mijn leven. Voordien zag mijn ritme er als volgt uit: ik zat drie jaar in België en dan ging ik een jaar of anderhalf jaar op reis. Toen ik begon met de BOOT zei ik dan ook dat ik het waarschijnlijk drie jaar zou doen – meer was mijn ambitie niet – en dan weer zou vertrekken. Kristien zag het niet zitten dat ik weer een jaar zou weg zijn. Maximaal zes maanden, zei ze. Op een bepaald moment bereikten we een compromis: we gaan gewoon samen op reis met de tandem.”

‘Tsjoolen’ met tandem

Bart Castelein had eerder drie keer grote fietsreizen van dik een jaar gemaakt in Afrika en in het Verre Oosten en dus al heel wat fietskilometers in de benen. “Waarom met de tandem? Omdat ik fysiek veel meer getraind was dan Kristien. Zeker in het hooggebergte is de tandem handig, omdat je dan samen boven op de berg aankomt. Als je met twee individuele fietsen op stap gaat, zit daar toch een behoorlijk verschil op. De eerste jaren hebben we een tandem gehuurd. We besloten dat dit onze manier van reizen is – omdat je compleet onafhankelijk bent – en dan hebben we vervolgens een tandem op maat laten maken. Het is nog steeds met die tandem dat wij altijd tsjoolen.”

Van Kerstmis tot 13 januari zaten ze deze keer in Ivoorkust in West-Afrika. “We reizen altijd naar landen waar we nog nooit geweest zijn. Eigenlijk kiezen we zelf onze bestemmingen niet meer, maar hangt het af van Brussels Airlines. Dat is de enige vliegtuigmaatschappij die tandems meeneemt. Ondertussen hebben we bijna hun hele gamma aan bestemmingen uitgeput. Ivoorkust was een van de weinige bestemmingen waar we nog niet geweest zijn.”

Ivoorkust fietsland

“Het was compleet onvoorbereid”, vervolgt Bart. “We boeken onze vliegreis naar de hoofdstad, regelen daar een hotelletje en ter plekke beslissen we hoe de reis er verder uitziet. Eerlijk gezegd kenden we amper iets van Ivoorkust, maar we waren daar zodanig op ons gemak dat we gewoon vertrokken. Ik wist het niet vooraf, maar Ivoorkust is eigenlijk wel een fietsland. Je ziet geen toeristen, maar om de 70 tot 80 kilometer tref je wel een hotelletje dat goed is: warm en koud water, wc, airco… Dat is niet het beeld dat wij meestal ophangen van Afrika.”

Als je onvoorbereid naar Afrika trekt, kom je bijna onvermijdelijk voor verrassingen te staan. “Je kan het moeilijk voorbereiden, want je weet niet in welke staat de wegen zijn, of je een lekke band zal krijgen… De maximale afstand die we op een dag aflegden was 133 kilometer. Toen zaten we net geen negen uur op de fiets. Dat was zo ver, omdat we ons mispakt hadden. We moesten een meer oversteken met prauwen, maar die waren er niet. Dus moesten we een omweg doen van 40 kilometer. Als je weet dat je maar 15 kilometer per uur rijdt, dan weet je ook dat je er drie uur langer over zal doen.”

Hoofd op de grond

“We zijn die dag bovendien zwaar op onze smikkel gegaan. Het was ook de eerste keer dat we dit tegenkwamen. In principe rijden we nooit in het donker, maar door die omweg hadden geen andere keuze. Op een bepaald moment reden we met ons voorwiel in een diepe put en gingen we tegen dek. Kristien is met haar hoofd hard op de grond terechtgekomen. Ze was even groggy en hield haar elleboog vast, waardoor ik al vreesde dat haar sleutelbeen gebroken was. We moesten dan nog 25 kilometer fietsen in het donker. Kristien heeft uiteindelijk heel de reis last gehad van haar arm… Maar bon, het kon ook erger geweest zijn. Het was toch even schrikken.”

In totaal legden Bart en Kristien 1.250 km af met de tandem, toch een gemiddelde van 78 km per dag. “Kristien doet dat heel goed. Ze is taai en volhardend. Fysiek ben ik dan wel beter dan haar, maar je mag dat niet overdrijven. Als zij moe is, ben ik ook moe. Het is niet dat ik altijd zeg om nog een duw te doen. Als Kristien voorstelt om te stoppen en een koffietje te drinken, dan klinkt dat altijd wel als muziek in mijn oren”, knipoogt Bart.