Net voor de lockdown in België werd Senna Dewulf door zijn ouders vanuit Rusland, waar hij aan de balletschool studeert, terug naar België gehaald. Ondertussen zit het schooljaar er op en kijkt hij uit naar september. Of hij dan ook opnieuw naar Sint-Petersburg kan afreizen, is nog altijd niet zeker.
“Normaal gezien zou de balletschool weer opengaan in september, maar dat zal volgens ons afhangen van hoe de situatie daar zal evolueren. Dus honderd procent zeker ben ik natuurlijk niet”, opent de 17-jarige Senna. “Ondertussen probeer ik mijn conditie op peil te houden door iedere dag zelfstandig oefeningen te doen en live lessen te volgen. Ik hoop in ieder geval dat ik in september terug naar Rusland kan, maar daar heb ik voorlopig geen idee van omdat ik de situatie daar niet goed kan inschatten.”
“Moeilijk gehad”
“Mijn eerste jaar in Rusland is niet verlopen zoals ik verwacht had. Ik moest me aanpassen en heb het moeilijk gehad, maar het is wel al beter geworden. Toch is het nog altijd niet makkelijk. Ik hoop dat het volgend jaar beter zal gaan. Maar ik denk wel dat ik technisch al veel verbeterd ben in vergelijking met vorig jaar en dat is voor mij toch het belangrijkste.”
Senna heeft ook al mooie momenten beleefd. “Toen ik eind december een voorstelling mocht dansen in het Mariinsky-theater, waarvan het altijd mijn droom was om er later te dansen. We hebben toen De Notenkraker gebracht. Dat was wel het moment waarop ik dacht: dit is het. In december moest ik mijn examen afleggen, waarvoor ik behoorlijk wat stress had. De directeur, die daar een groot figuur is, kwam kijken. Die twee momenten blijven mij het meeste bij.
“Russen zijn totaal niet onvriendelijk, maar er is wel een taalbarrière”
De leerkracht heeft aangegeven zeer tevreden te zijn over mij. Als ik zo blijf doorwerken zal ik zeker mooie resultaten behalen en mag het geen probleem zijn om af te studeren. Dat wil uiteraard niet zeggen dat ik er al ben. In een gesprek met mijn ouders hebben ze ook wel laten blijken dat ze tevreden zijn over mij.”
taalbarrière
“Er zijn nog twee andere buitenlanders: een Amerikaan en een Japanner. Verder zijn er nog een acht- of negental Russen. Daardoor zijn we voornamelijk met ons drieën wat apart in een groepje. Het is niet dat de Russen ons er niet bij willen, maar er is er slechts één die goed Engels kan en daar hebben we dan ook meer contact mee. Ze zijn zeer vriendelijk, maar het contact is wat moeilijker door de taalbarrière.
De mentaliteit van de Russen is niet zoals Europeanen vaak zeggen. Ze zijn totaal niet onvriendelijk, maar je voelt wel dat ze op een andere manier naar school gaan en een andere manier van lesgeven hebben. Maar eens je er in zit, word je het gewend en past je je aan.”
Senna leert er ook zelfstandig worden. “Na de lessen moet ik het alleen doen, maar dat zie ik als een goede voorbereiding op wat later zal komen. Eten wordt voorzien op het internaat, maar het is anders dan hier. De voeding is enorm aangepast aan wat we doen, dat is wel erg goed. Toch ben ik blij dat ik nu eens thuis ben om te eten”, besluit Senna. (RV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier