Het 4-jarige meisje dat twee weken geleden levensgevaarlijk gewond raakte bij een ongeval in Jabbeke doet het verbazend goed. Het leven van Babette hing een week aan een zijden draadje, maar ze mag al bijna weer naar huis. “Onze Power-Babette.”
Ze lacht haar melktandjes bloot. Ze babbelt honderduit. En ze speelt en lacht met haar pluchen hond. Enkel haar kortgeschoren kopje en een wonde op haar hoofd verraden dat Babette (4) enkele dagen geleden nog voor haar jonge leven moest vechten. Want toen raakte ze betrokken bij een zeer zwaar ongeval. Het meisje zat op de achterbank bij haar grootouders toen een achterliggende vrachtwagen hen ter hoogte van de verkeerslichten aanreed. “Als we nu naar haar kijken, vergeten we de bange momenten even. Maar we hadden echt nooit durven dromen dat ze hier zo goed uit zou komen”, zeggen haar ouders.
Ongeloof
Kort terug naar het ongeval: 10 juli, amper 16 dagen geleden. Het is vakantie en de kleine Babette heeft goeie vooruitzichten. Ze mag die dag samen met haar grootouders naar de zee. Ze waren op weg naar De Haan toen het langs de Expresweg in Jabbeke fout ging. Haar oma stopte voor het rode licht ter hoogte van de Spanjaardstraat. Een achterliggende vrachtwagen merkte dat niet op en reed zonder remmen op de Renault Scenic in. Haar grootouders raakten lichtgewond, maar de brandweer moest Babette uit het wrak bevrijden. Ze was nog amper bij bewustzijn en werd met de MUG-helikopter naar het ziekenhuis gebracht. “De piloot heeft mij geholpen, hé”, zegt ze met een schattig stemmetje. Niet dat ze het zich herinnert, maar ze zegt het met kinderlijke trots.
Mama Emma Glorieux (30) en papa Pieter Tesse waren op dat moment allebei aan het werk. Elk in een ander ziekenhuis. “Plots kwam het telefoontje dat geen enkele ouder ooit wil krijgen. Eerst geloof je zoiets zelfs niet“, zegt mama Emma. “Mijn nonkel bracht me naar het ziekenhuis in Brugge. De langste rit van mijn leven. En daarna nog eens de langste uren. Want ze lag al op de operatietafel toen ik toekwam. Die onzekerheid, die schrik. Dat is eigenlijk met geen woorden te omschrijven.”
Een week lang zweefde Babette tussen leven en dood. Toen ze daarna eindelijk weer wakker werd, kon het meisje niets meer zien. Ze zei amper iets. “Enkel het broodnodige. En een paar keer dat ze bang was”, zegt mama Emma. “Dan breekt je hart uiteraard. Zoiets zou een kind niet moeten doormaken. Ik wou niets liever dan het allemaal van haar overnemen.”
Power-Babette
Maar de kleuter zette geweldige stappen en kreeg haar zicht grotendeels terug. En terwijl haar ogen opnieuw beelden kregen, kreeg haar mond opnieuw een glimlach. “Ze keek ons aan. Eindelijk keek ze ons weer aan. En ze lachte. Die lach is letterlijk twee dagen niet van haar gezicht gegaan. Op dat moment durfden we voor het eerst een beetje opgelucht zijn”, zegt papa Pieter. Hij is zelf hoofd van de Intensieve Zorgen in AZ Delta in Roeselare is en is wel wat gewoon. “Maar op dat moment zit je daar enkel en alleen in je rol als ouder. Je verstand lijkt zelfs weg te vallen. Je kan alleen maar hopen. En je bereidt jezelf op het ergst voor, net om jezelf te beschermen.”
De vrolijke Babette dartelt momenteel nog rond in haar ziekenhuiskamer, maar mag normaal snel terug naar huis. En naar het huis van haar grootouders, want daar wil ze nog iets zien: de urne van Basiel, hun hondje. Hij zat in zijn bench in de koffer en overleefde het ongeval niet. “Basiel zit daar nu in een potje. Hij is dood, maar ik wil hem wel nog eens zien“, zegt ze, niet beseffend waar ze zelf aan ontsnapt is.
Er wacht Babette nu wel nog een intensieve revalidatie. En de komende zes maanden worden belangrijk voor haar zicht. Mogelijk komt dat weer helemaal goed, mogelijk ook niet. “We moeten dat allemaal nog een beetje afwachten. De kans bestaat dat er later nog zaken zullen uitkomen als gevolg van het ongeval. Maar momenteel zijn we zielsgelukkig met de manier waarop ze het nu al doet. Enkele dagen geleden zong ze een kinderliedje van vroeger. En dat op zich was al een overwinning: ze heeft haar geheugen nog. We noemen haar allemaal “Power-Babette”.” Haar oogjes blinken nog een klein beetje meer als Babette haar bijnaam uit de mond van haar moeder hoort komen.
Helikopter speelde cruciale rol: “Onbegrijpelijk dat De Block steun voor Brugse mugheli opzegde”
Babette heeft het op haar kamer vaak over de “piloot”. En daarmee verwijst het meisje naar de piloot van de mughelikopter die haar naar het AZ Sint-Jan in Brugge vloog na het ongeval. Volgens haar ouders – die allebei zelf in een ziekenhuis werken – had de helikopter een heel groot aandeel in het herstel van hun dochter. “Dit ging nooit op deze manier uitgedraaid zijn zonder tussenkomst van de helikopter. Dankzij de snelle interventie kon Babette nog op tijd geholpen worden. Dit zou zonder helikopter een heel ander verhaal geweest zijn”, klinkt het.
Zij kunnen dan ook niet begrijpen dat Maggy De Block (Open VLD) als minister van Volksgezondheid de steun voor de Brugse mugheli opzegde. De helikopter kan nu dankzij privé-sponsoring bestaan, maar dat is uiteraard duur. De ouders zijn van plan om zelf ook wat op poten te zetten om geld voor de heli in te zamelen. “We weten nog niet precies wat. Maar dit mag niet verdwijnen. Al doet hij maar één interventie zoals met Babette per jaar. Dit maakt echt het verschil tussen leven en dood.”
(TL)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier