Astrid is de stammoeder van 12 viergeslachten

Astrid Deman is 84, maar voelt zich nog zo kwiek als een 17-jarige. © Christophe Lefebvre
Christophe Lefebvre
Christophe Lefebvre Medewerker KW

6 kinderen, 14 kleinkinderen en 27 achterkleinkinderen. De oudste van de nakomelingen heeft al 66 lentes op de teller, de jongste slechts enkele maanden. Astrid Deman (84) uit Wevelgem staat aan het hoofd van een riante familie en die telt ondertussen al twaalf viergeslachten. Doordat de mensen ouder worden, komen viergeslachten vaker voor. Een twaalfvoudig viergeslacht blijft echter uniek.

Het is een jaarlijkse traditie, de voltallige familie inclusief partners, zakt af naar Wevelgem om er samen met Astrid Nieuwjaar te vieren. Voor de gelegenheid wordt steevast gebruik gemaakt van een feestzaal. “Ik ben een ‘gestampte’ Wevelgemnaar dus vieren we ook Nieuwjaar in mijn thuisgemeente. Maar bij mij thuis? Dat is niet meer mogelijk.”

Lees verder onder de video

Het feest krijgt de allures van een groot evenement want wanneer de volledige troep samenkomt, gaat de teller vlotjes over de 70 aanwezigen. “Onze familie hangt stevig aan elkaar!” Een trotse Astrid kijkt naar de kleinsten die druk heen en weer lopen. “Ik heb zes kinderen: vijf dochters en een zoon. Sommigen zie ik iedere dag, anderen dan weer één keer per week of zelfs wat minder maar ik hoor ze wel allemaal bijna wekelijks. Eén van mijn dochters woont zelfs in Tongeren, waar ze via het leger terecht is gekomen. Die kan natuurlijk niet iedere dag op en af rijden maar we bellen wel altijd. Ik leer nu zelfs werken met een smartphone om te kunnen videochatten. Je moet een beetje meegaan met je tijd natuurlijk. Eén keer per jaar huren we dan een zaal waar we iedereen samen krijgen om te feesten. Dit jaar werd het natuurlijk iets speciaals met de komst van de kleine Laura.”

Astrid is de stammoeder van 12 viergeslachten
© Roularta

De geboorte van een achterkleinkind is natuurlijk altijd een heugelijke gebeurtenis maar bij de familie Deman krijgt dat andere proporties. “Met de geboorte van de nieuwste spruit hebben we nu maar liefst 12 viergeslachten in de familie. Ik denk niet dat er ons dat veel gaan nadoen.”

Gendarme

Astrid glundert wanneer ze spreekt over haar familie en hoewel de zonen en dochters ondertussen al allemaal het huis uit zijn, is de pittige oma nog altijd het centrale aanspreekpunt. “Als we iets nodig hebben, dan gaan we eerst altijd te rade bij ons moeder”, vertelt Yvonne, haar oudste dochter. “Ze heeft trouwens nooit een ‘zittend gat’ gehad en stond altijd klaar voor iedereen. Zelfs toen we nog klein waren, zorgde ze voor onze grootouders hier in huis en toen de dame van wie ze het huis hadden gekocht, ziek viel, zorgde ze ook voor haar. Toen ik een linedance club uit de grond stampte, vroeg ik ze ooit eens of ze wilde helpen met soep maken. Het resulteerde in een unieke ‘cowboysoep’ waar ze nog altijd over spreken. Ook zit ze standaard klaar aan de kassa wanneer we iets organiseren. De Gendarme noemen ze haar. Ze weten dat ze mama geen toer moeten lappen want ze heeft altijd alles in de smiezen.”

Op Nieuwjaar kwamen 22 van de 24 vrouwen van 12 viergeslachten bijeen.
Op Nieuwjaar kwamen 22 van de 24 vrouwen van 12 viergeslachten bijeen.© Christophe Lefebvre

Spreken met iemand die aan het hoofd van een grote familie staat, staat gelijk aan het horen van sappige verhalen. Astrid vormt hierop geen uitzondering. “Het waren ‘doendigaards’ onze kinderen, maar ze hielpen wel allemaal mee in het huishouden. Dat kon ook niet anders, ik was iedere dag al in de weer vanaf 4 uur.” De discrete glimlach op het gezicht van Astrid verklapt dat de anekdotes nog altijd erg levendig aanwezig zijn. “Ooit had ik een hele hoop handdoeken gewassen en die lagen allemaal op de machine. Door wat weg en weer te lopen vielen ze op de grond en ik dacht van ‘ik raap ze straks wel op’. Ondertussen vond ik ook mijn dochter niet meer. Ik zocht en ik riep maar ze was nergens te bespeuren. Bleek dat ze onder de hoop handdoeken zat en ze het daar gezellig vond”.

Mensen helpen

Wanneer we vragen met wat we een dame van haar kaliber nog kunnen plezieren, moet Astrid niet echt lang nadenken om een antwoord te formuleren. “Ik ben altijd graag bezig geweest met mensen helpen.” Terwijl ze iedereen nog van wat koffie voorziet, gaat Astrid verder. “Ik denk ook dat dit ervoor heeft gezorgd dat ik dan wel de fysiek heb van iemand van 84 maar met de geest van iemand van 17,5 jaar. Ik heb al veel mooie dingen mogen meemaken en niets maakt mij gelukkiger dan te zien hoe onze familie nog altijd zo’n hechte band heeft. Als we kijken naar de wereld, dan is dat minder en minder zo, maar hier rekenen we nog op elkaar. Dit jaar ben ik dan ook 25 jaar samen met Julien. Na de dood van mijn echtgenoot vonden we elkaar en al 25 jaar zorgt hij voor mijn kinderen alsof het de zijne zijn. Ik hoop dan ook dat we dit dit jaar nog eens allemaal samen gaan kunnen vieren. Meer moet dat voor mij eigenlijk niet zijn. Oh ja, misschien koop ik dit jaar toch nog een smartphone. Julien zegt dat ik de stap moet zetten maar ik weet het zo nog niet. Misschien toch eerst nog maar wat beter leren werken ermee.”