Nauwelijks tien weken oud prijkt baby Arthur Struelens samen met zijn papa, opa en overgrootvader in politie-uniform op de foto op het politiekantoor van politiezone Westkust, naast korpschef Nicholas Paelinck en burgemeester Marc Vanden Bussche. Die eer viel Arthur te beurt als jongste telg van een uniek viergeslacht in een politiefamilie.
Voor de gelegenheid werd de kleine Arthur uitgedost in een body met het politielogo erop. Of Arthur in de voetsporen van papa Pieter (33), opa Marc (56) of overgrootvader Paul (83) zal treden, is nog koffiedik kijken. Maar zowel Paul als Marc en Pieter zijn trots op hun beroep waarover ze urenlang gepassioneerd kunnen vertellen.
Ook op zijn 83ste klinkt overgrootvader Paul nog altijd even enthousiast over ‘zijn tijd als politieman’: “Ik ben in 1962 begonnen bij de toenmalige gemeentepolitie in Koksijde, maar ook twee van mijn broers waren bij de politie. Dat was in Etterbeek. Oorspronkelijk is mijn familie van Sint-Lambrechts-Woluwe, maar in 1931 zijn mijn ouders naar de kust gekomen.”
Taks innen
“Toen Paul zich in 1962 kandidaat stelde in Koksijde moest hij zich presenteren bij zowel de meerderheid als bij de oppositie van het gemeentebestuur. Het waren de politici die de politieagenten benoemden. “In het begin waren we met elf politieagenten en geleidelijk aan kwamen er elk jaar enkele mensen bij. Ik ben altijd politieagent gebleven, waarvan 14 jaar als wijkagent in Sint-Idesbald, tot mijn pensioen in 1999”, blikt hij terug. “Mijn job was boeiend, maar we moesten vroeger ook heel wat dingen doen die vandaag niet meer mogelijk zouden zijn. Zo moest ik als wijkagent soms langsgaan bij tweedeverblijvers die ‘vergaten’ hun taks te betalen. Ik moest dan die taks gaan ontvangen en hen uitleggen dat ze anders de deurwaarder mochten verwachten.”
In de jaren 60 en 70 trok er ook elke zondag muziek door de straten. “Als politieagent moest je dan het verkeer in goede banen leiden en uren postvatten op een kruispunt”, weet Paul nog. “Eigenlijk was je dan meer afgevaardigde van de dienst Toerisme dan politieagent, want mensen kwamen je de gekste dingen vragen. En ja, ook mijn zoon Marc is uiteindelijk bij de politie gestart. Eerst werkte hij bij de gemeente, maar dan heeft hij gesolliciteerd voor een functie bij de politie.”
Carrièreswitch
“Dat klopt”, vult zijn Pauls zoon Marc aan. “Ik ben begonnen als hulpagent in 1993. In 2000 heb ik de opleiding voor inspecteur gevolgd, waarvoor ik slaagde. In 2001 startte ik als inspecteur bij de interventiedienst van PZ Westkust. In 2014 koos ik voor een carrièreswitch bij het kersvers opgerichte VIP-team (Very Irritating Police-team voor overlastplegers of Very Interested Police voor burgers die zich aan overlast ergeren en waarderen dat de politie controle uitoefent, red.). Later werd dat omgedoopt tot SRT-team, het Snel Respons Team. Dit team is speciaal opgeleid om onmiddellijk en accuraat te handelen bij gevaarlijke situaties waarbij de veiligheid van de burgers of collega’s in gevaar is.”
Marcs interesses liggen bij het werk op de straat. “Het mooie is dat iedereen bij de politie wel zijn gading vindt. Er zijn zo veel verschillende diensten waar je naartoe kunt. Als Arthur later bij de politie wil, dan zal het volledig zijn eigen beslissing zijn. Niets moet, maar als hij wat groter is zal hij zeker over de vele mooie en soms minder mooie kanten van de job horen. Want waar het hart van vol is, loopt de mond van over.”
Marc heeft ook nog twee dochters, Jolien en Beau. Alleen Pieter is in zijn voetspoor getreden. “Zowel ikzelf als mijn zoon hebben nooit onder druk van thuis gesolliciteerd bij de politie, maar de interesse werd wel gewekt door de trots waarmee mijn vader elke dag zijn uniform aantrok. Een job bij de politie bleek ook echt iets voor mij. Ik haal er veel voldoening uit.”
Maturiteit
Pieter Struelens is al even gedreven. “Op mijn 18de deed ik een poging om bij de politie te beginnen, maar er werd me gezegd dat ik nog wat meer maturiteit moest krijgen. Dan heb ik zes jaar bij een wegenbouwbedrijf gewerkt. Met de hulp van mijn vader heb ik me dan goed voorbereid om opnieuw te solliciteren en ik ben door de selectie geraakt”, zegt hij.
“Na de aanslagen in Zaventem – ik zat toen nog op de West-Vlaamse politieschool – moest iedereen kiezen voor een afdeling in Brussel. Ik startte bij de interventiepolitie op de luchthaven van Zaventem en dat was een boeiende, speciale omgeving. Ik kwam in aanraking met diplomaten, wereldleiders, speciale interventies. Dan mocht ik mee in het onderzoeksteam starten, onder meer rond diefstallen op de trein tussen Brussel en Zaventem.”
Wat later kreeg Pieter de kans om te solliciteren voor de federale gerechtelijke politie in Brugge, dat zijn zeer gegeerde functies. Daar is hij in juni 2019 gestart. “De jacht op de grote drugsbaronnen is heel boeiend. Je overlegt met het buitenland, je werkt samen met de POSA-eenheden om criminele organisaties in beeld te brengen… Daar kan ik echt mijn ei kwijt, hoewel ik de jongste ben in het team.”
“Of Arthur de vijfde generatie wordt van onze politiefamilie? Dat zien we wel. Ik zal hem zeker niet pushen, maar het is een mooie en boeiende job.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
