KW.be maakt de hele zomer een reis rond de wereld langs 80 West-Vlamingen. Vandaag zijn we te gast bij Annelies Rygole en haar Engelse echtgenoot Peter Tompkins in Newbury, Berkshire.
Annelies (36), afkomstig uit Rumbeke, en Peter (37) wonen met de kinderen Ralf (4), Jack (2) en Nina (1) in Newbury. Het ligt centraal tussen Bristol en London en tussen Oxford en Winchester.
Je bent samen met een Engelsman. Waar leerden jullie elkaar kennen?
“Tijdens een Erasmus-uitwisseling aan de Kingston University in Londen, waar we allebei architectuur studeerden. Peter is daarna een jaar zijn stage komen doen in Gent. Na mijn laatste jaar in Sint-Lucas heb ik mijn stage afgerond in Londen en ben ik er blijven werken.? Uiteindelijk zijn we hier ons eigen architectenbureau opgestart. Een paar jaar terug heb ik wel met Dirk De Meyer uit Kortrijk samengewerkt aan acht laag-energiewoningen in Rumbeke.”
?Heb je lang getwijfeld over verhuizen naar het Verenigd Koninkrijk?
“Een tijdje hebben we getwijfeld tussen België en UK. Toen hebben we wat afstand genomen en zijn we eens 2,5 maand naar Nieuw-Zeeland getrokken om te zien wat dát land te bieden had. Prachtig land, adembenemende natuur, maar daar zagen we geen toekomst. Engeland heeft ook prachtige natuur, maar biedt ons en onze carrière meer kansen. En zo heel erg ver van Vlaanderen is het nu ook weer niet.”
Wonen jullie zelf ook in een architecturaal opvallend gebouw?
“Sinds ik in Engeland woon, hebben we op heel wat verschillende plaatsen gewoond. Van een verbouwde schuur op het platteland en? een kleine rijwoning bij het Kennet and Avon-kanaal, over de tiende verdieping van een flatgebouw in Battersea, Londen tot een piepklein beluikhuisje in Notting Hill. Allemaal leuke, interessante ervaringen, maar telkens misten we ruimte en licht én onze droom was om zelf ooit een huis te bouwen. Maar bouwgrond in Engeland is schaars en wordt meestal opgekocht door bouwpromotoren. Uiteindelijk was de oplossing om een bungalow te kopen uit de jaren ’70 – een stuk buiten het onbetaalbare London – en die af te breken, om dan een nieuw huis te kunnen bouwen. Zo wonen we nu in ons eigen ontworpen, vrijstaande woning aan de rand van de stad, op een boogscheut van het platteland.”
Kan je eigenlijk je architecturale ei kwijt in Engeland of is dat nog zo simpel niet?
“Moderne en eigentijdse architectuur vraagt toewijding en een grote inspanning in Engeland. Niet zozeer in Londen natuurlijk, maar zeker daarbuiten en zeker in West Berkshire, waar wij wonen. Een bouwvergunning krijgen voor onze eigen woning bijvoorbeeld verliep zeker niet van een leien dakje. Het ontwerp voldeed aan alle bouwvoorschriften, maar het werd afgekeurd omdat het te ‘modern’ oogde. Na een jarenlange beroepsprocedure kregen we uiteindelijk toch de vergunning. Ons eigen huis werd trouwens gebouwd met lokale Engelse bakstenen, maar wel gemetst in ‘Vlaams verband’, als een knipoog naar mijn afkomst.”
Over die afkomst gesproken: in welke taal worden jullie kinderen opgevoed?
“Ik praat Nederlands met ze en zij antwoorden meestal in het Engels, maar af en toe zit daar dan een Vlaams woordje tussen. Ik lees hen ook de boekjes van Bumba, Maya de Bij en Piet Piraat voor, en ze zingen graag mee met de liedjes van Kapitein Winokio. Deze zomer gaan onze oudste twee een weekje bij opa en oma in Oostduinkerke logeren. Dan worden ze natuurlijk nog eens goed ondergedompeld in ?een Nederlands taalbad.”
Wat mis je uit ons land?
“Mijn familie en mijn vrienden natuurlijk, maar even goed het lekkere bruine brood van onze vaste bakker in Rumbeke. En niet te vergeten: de veilige fietspaden!”
Maar wonen in Engeland is ongetwijfeld ook best aangenaam.
We wonen hier op vijf minuten van het platteland en de bossen en houden ervan om lange wandelingen te maken. Tijdens de zomer gaan we ook graag een weekendje kamperen in de New Forest. Een prachtig natuurgebied, ideaal om te fietsen en op hooguit veertig minuutjes rijden. En het klinkt misschien cliché, maar de Engelse humor is toch wel iets apart (lacht). In het eenvoudigste gesprek zit er altijd wel een stukje droge? humor verborgen. Een kwinkslag, wat geplaag, ironie of zelfspot. Belgen zijn misschien wat directer en ernstiger?.”?
Hoe bekijken ‘de locals’ jou als Belgische? Of ben je intussen al ‘één van hen’?
“Eerder dan als ‘Belgische’ bekijken ze mij als iemand ‘van het continent’, het vasteland. Ik probeer me goed te integreren en engageer mij in het buurtcomité, de schoolraad en in de vereniging van de lokale architecten. Maar het begrip ‘locals’ is op zich eigenlijk ook al erg relatief. Newbury stelt heel wat mensen tewerk in de telecommunicatie en de farmaceutica en trekt daardoor mensen aan van over de hele wereld. Daarbovenop is Newbury ook een pendelstad voor Londen. ?Wij hebben dan ook een heel gemengde vriendenkring. Echte ‘locals’ worden hier schaars.”
Als je de West-Vlaamse lezers één niet voor de hand liggende tip zou mogen geven voor een bezoek aan jullie regio, wat zou dat dan zijn?
“Wij wonen vlakbij Highclere Castle, de set van Downtown Abbey. Dat is een enorme toeristische trekpleister. Maar wil je eens doen wat de echte ‘locals’ doen op een zondag, parkeer dan je auto bij de Potkiln in Yattendon? en maak een wandeling doorheen het typische ?landschap van Berkshire. Een gratis wandelkaart ‘Yattendon walks’ kan je downloaden . Bij terugkomst kan je op het terras met zicht op de weides en de bossen een lekkere hamburger van hertenvlees eten en er het lokaal gebrouwen bier Brick Kiln Bitter proeven. De pub is klein en rustiek en het eten is lekker maar eenvoudig… ‘A true English experience’, zoals dat dan heet.”
(FJA)
Reis rond de wereld - 2015
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier