Annelies Deltour brengt cultuur en kunst naar Ieper: “Je kan van de ene galerie naar de andere”

Frock Gallery is al aan de vierde tentoonstelling toe. Het project dat Annelies Deltour met Matthew Frock in mei begon, groeit uit tot een netwerk in Ieper. “Ieperlingen zijn blij dat ze niet naar Brussel moeten om kunst te zien”, zegt Annelies, die ook co-ceo is van Paneltim, een bedrijf met 75 werknemers.

Tijdens het interview in knalgele designzetels in Frock Gallery komt de vierjarige dochter van Annelies Deltour (41) ons af en toe een nieuwe tekening tonen. Of ze het talent heeft van haar in Philadelphia geboren vader en beeldend kunstenaar Matthew Frock is nog niet meteen te merken. “Matt leerde ik zeven jaar geleden kennen tijdens een groepsreis, een hike rond de Mont Blanc met vooral veel Britten, maar dus ook een Belg en een Amerikaan. Dat werd een date van tien dagen”, vertelt Annelies.

Was je al geïnteresseerd in kunst voor je Matthew leerde kennen?

“Ja, maar nu ook niet zo diepgaand. Als student was ik wel iemand die naar musea ging, maar het was niet dat ik de namen van alle kunstenaars kende. Het was meer op buikgevoel. Op reis zocht ik ook altijd graag een schilderij als souvenir. Dankzij Matt kreeg ik een beter oog voor kunst. Hij bracht ook kunst in ons huis. Als het daar dan drie weken hangt, nuanceer je je kijk op kunst. Je ziet er andere dingen in of het raakt je op een andere manier. Sowieso ben ik flexibel in mijn denken en dat is ook zo geëvolueerd in mijn kijk op kunst.”

Hoe kwam het idee voor een galerie in Ieper tot stand?

“Matt bleef hangen in België en installeerde zijn studio in het tuinhuis van het huis dat ik aan het bouwen was in de Madonna. Het was wel altijd het plan om de studio naar de stad te brengen, want het is altijd leuker als er passage is. De vraag was: welke stad? Kortrijk en Gent werden ook genoemd, maar dat was niet praktisch met de kindjes en mijn job in Paneltim.

We zagen in Ieper potentieel in het toerisme en de kunstliefhebbers die er wel zijn in de Westhoek. We hoorden ook dat er in de Rijselstraat een Kunsthuis zou opgericht worden met tien studio’s, een expositieruimte en mogelijkheden tot residentie van kunstenaars. Dus we zeiden: we gaan ervoor.”

Welke mensen komen hier over de vloer?

“Het is een mix. Je hebt de Ieperlingen die blij zijn dat ze niet in de auto moeten stappen om naar Brussel of Knokke te rijden om kunst te zien. Je hebt ook de toeristen. Nederlanders, Noord-Fransen, Britten, Canadezen… Ik hoor dat het nog niet zo veel is als vroeger, maar dat kan nog groeien.”

“We zien ook meer en meer kunstliefhebbers van buiten Ieper, maar dat is een groeiproces van minstens drie jaar. We zijn ons daarvan bewust. Het is goed dat er hier nu een netwerk is van galerieën. Nu zijn er al drie in de Rijselstraat, namelijk Frock Gallery, Reichmanns Art Gallery en Little Art Gallery. Tegen eind november komt er een vierde bij, namelijk R121.

Kan kunst naast WO I en de middeleeuwse geschiedenis ook een troef worden voor Ieper?

“De galerieën zijn ook open op zondagnamiddag en zijn vrij toegankelijk. Als je de verplaatsing maakt naar Ieper, dan is het niet voor één galerie, maar kun je van de ene naar de andere gaan. Je kunt er een namiddag van maken. Zo krijg je wel mensen van verder naar Ieper.”

“Het staat nog in zijn kinderschoenen, maar dat is een balletje dat aan het rollen is. Ik zeg altijd dat het in Ieper bruist van de cultuur en kunst. Vanuit de stad zijn er ook af en toe verschillende initiatieven: muren die beschilderd worden, beelden, tentoonstellingen in het cultuurcentrum, op de Vestingen… Nu is in het Yper Museum Louise Dehem het thema.”

Zien jullie elkaar niet als concurrenten?

“Uiteindelijk toon je niet dezelfde kunst. Dezelfde stoel kan je niet in beide galerieën kopen. Je selecteert de kunstenaars en elk heeft zijn concept en smaak. Het is dus vooral versterkend. We willen allemaal het publiek op de been brengen. Zo merk ik ook de wil bij de verschillende galerieën om samen evenementen te organiseren.”

“Bijvoorbeeld: vrijdag openen wij een nieuwe expositie, maar ook Reichmanns aan de overkant. Mensen kunnen die avond over en weer gaan. Er komt daar positieve feedback op. In de Rijselstraat is er bovendien nog potentieel. Er staan hier nog huizen leeg die interessante pop-up locaties kunnen zijn, bijvoorbeeld voor galerieën uit andere steden of mensen die het zien zitten om er galerie te starten.”

Werk je soms met lokale kunstenaars?

“Dat is zeker de bedoeling. We hebben al gewerkt met de Ieperse kunstenaars Peter Lerooy en Palieter Hillewaere… In onze nieuwe expo is Liliane Demeester uit Menen een van de kunstenaars die werken toont, naast Katja Gramann uit Duitsland en Brigitte Kratochwill uit Oostenrijk. Voor lokale kunstenaars die ambitie hebben zijn de galerieën in Ieper nu wel een zegen. Voor gasten die een kunstopleiding volgen in Gent of Antwerpen is het de moeite om terug te keren naar Ieper.

Voor lokale kunstenaars die ambitie hebben zijn de galerieën in Ieper nu wel een zegen

We zitten weliswaar nog allemaal in ons startjaar, maar er is zeker potentieel en het geeft wel moed. Het kan ook een bijdrage leveren aan de economie. Kunstliefhebbers gaan ook heel graag lekker uit eten. Mensen die in de stad wonen, hebben graag dat er een aanbod is van kunst en cultuur. Dat is een meerwaarde en dat kan de braindrain tegengaan. De bal is aan het rollen. Het lijkt toevallig, maar dat is het eigenlijk niet. De stad heeft erin geïnvesteerd. Wij hebben erin geloofd.”

Hoe combineer je de galerij met de job van co-ceo bij Paneltim?

“Paneltim groeit ook internationaal. Om de volgende groeistap te maken, willen we dichter bij de markt zijn. Daarom plannen we om volgend jaar een productie in de Verenigde Staten op te starten. Dat is een grote uitdaging. We willen ons team versterken en de rollen verdelen. Omdat ik een aanwezige mama wil zijn, ben ik co-ceo.”

“Een tweede element is dat ik begon te helpen met de galerie en dat ik het zodanig graag doe, dat ik zei: ik wil de twee doen. De combinatie van een industrieel product dat wereldwijd verkocht wordt, in een groot team en alle afdelingen die bij een groot bedrijf horen, versus iets van nul uit de grond stampen, dat vind ik heel tof.”

Zit die ondernemerszin er altijd al in?

“Ik wist vroeger eigenlijk nooit wat ik echt wou doen, maar één ding wist ik wel en dat was dat ik zelfstandig wilde zijn. Ik denk dat ik daarmee bedoelde dat ik wou ondernemen. Maar je krijgt niet altijd de gelegenheid om iets nieuws te starten. Met de kunst kwam die gelegenheid er dus wel. De renovatie van het pand, het contacteren van de kunstenaars, het verhaal vertellen en vertrouwen creëren, relaties aangaan met je klanten… Dat vind ik zo geestig.”