Ann Staelens, de vrouw die je vooral niet de ‘First Lady’ van Brugge moet noemen

“Ik zal toch niet weer ‘First Lady’ genoemd worden, hé?” Aan het woord is Ann Staelens, de echtgenote van Dirk De fauw en dus sinds 1 januari van de burgervader van Brugge. “Dirk is nu nog minder thuis dan vroeger. Maar ik heb ook mijn eigen leven.”

Ann Staelens (60) heeft er op enkele dagen na haar eerste jaar op zitten als echtgenote van de Brugse burgervader. Natuurlijk is ze al veel langer getrouwd met Dirk De fauw, sinds 1982 al, maar het was op 1 januari 2019 dat de gewezen OCMW-voorzitter de burgemeesterssjerp voor het eerst mocht omgorden. Maar de titel van First Lady van Brugge, daar moet Ann niks van weten. “Dat past niet bij me. Ik ben nogal nuchter en zelfrelativerend. En bovendien, echtgenote van de burgemeester zijn is slechts een van de rollen die ik vervul. Mijn man en mijn familie zijn belangrijk, maar ik heb ook een eigen professioneel en sociaal leven”, vertelt Ann, die altijd is blijven werken als docente in de lerarenopleiding van hogeschool Vives in Brugge.

Geen karaktermoord

Ann speelde een belangrijke rol in de verkiezingscampagne van Dirk De fauw, zij het van achter de schermen. In de luwte. Ze las teksten na, koos mee de foto’s en zorgde ervoor dat het de plakploegen aan niks te kort kwam. “We hebben wel eerst ernstig gepraat alvorens Dirk voor de tweede keer zijn kans waagde. Het was immers ook een risico. Een tweede nederlaag tegen Renaat Landuyt zou voor hem echt een mokerslag geweest zijn. Ik wilde niet dat hij verbitterd zou geraken. Ik was dan ook bijzonder blij en eigenlijk vooral opgelucht met zijn overwinning. De grote voorsprong in voorkeurstemmen (15.289 voor De fauw tegenover 8.633 voor Landuyt, red.) maakte de smaak van het succes nog zoeter. Renaat heeft Dirk verweten dat er een karaktermoord op hem werd gepleegd, door hem zogezegd als afstandelijk en kil af te schilderen. Maar dat is nooit de bedoeling geweest. Dirk heeft gewoon zijn eigen eigenschappen in de kijker gezet: luisterbereidheid, nabijheid, verbindend willen werken…”

Sinds de eedaflegging van Dirk als burgemeester van Brugge is er toch wel een en ander veranderd ten huize De fauw. “Hij wordt nu nog veel vaker aangesproken en toegezwaaid op straat”, zegt Ann. “En zoals te verwachten viel, is hij nog minder thuis. En hij komt zelden thuis voor 23 uur. Dat doet mij denken aan een grappige anekdote. Op een dag stond hier een wat verwarde man aan de deur. Hij wilde de burgemeester spreken. Ik liet hem weten dat Dirk niet thuis was en dat het weinig zin had om hier aan te bellen, omdat hij quasi nooit voor 23 uur thuis is. Wat later, om 23.45 uur, ging de bel opnieuw. We openden het raam van de slaapkamer en ik zag die man staan. Aangezien u zei dat uw man zelden voor 23 uur thuis is, ben ik na dat tijdstip gekomen, vertelde hij”, lacht Ann.

Belofte verbroken

Ann herinnert zich ook een wat bizar gesprek met Hilaire, de vader van Dirk en gewezen provinciaal gedeputeerde. “Hij vroeg me of ik er echt wel zeker van was dat ik met Dirk wilde trouwen”, vertelt Ann. “Dirk gaat echt de politiek in. Hij zal vaak weg zijn en je zult dikwijls alleen thuis zijn, zei hij. Ik vond dat toen bijzonder vreemd en vertelde hem dat dat geen probleem vormt als je elkaar graag ziet.”

Ann belandde na haar huwelijk snel in de wereld van de politiek, want Dirk De fauw werd al in 1982 verkozen tot gemeenteraadslid. “De CVP zat toen nog in de oppositie en de politiek was in ons gezin toen nog niet zo prominent aanwezig. Dirk was toen vooral actief als advocaat. Dat veranderde wel toen hij in 1995 schepen werd in de ploeg van Patrick Moenaert. Dirk was toen onder meer bevoegd voor openbare werken en er was hem beloofd dat hij in de volgende bestuursperiode die bevoegdheden zou mogen behouden. Maar die belofte werd verbroken. Dat deed hem wel pijn. Als echtgenote maak je dat van heel dichtbij mee. Dirk koos ervoor om naar de deputatie te gaan en legde zich vooral toe op welzijn, een van zijn stokpaardjes. Voor mij was dat ook een mooie periode, want de deputatie vormde een hecht team. De gedeputeerden kwamen geregeld samen met de partners er bij.”

Zure nederlaag

In 2012 werd De fauw aangeduid als lijsttrekker voor CD&V, maar hij slaagde er niet in om Patrick Moenaert op te volgen als burgemeester. CD&V haalde 163 stemmen te weinig voor de cruciale zetel en Renaat Landuyt van SP.A werd burgemeester. “Dat was natuurlijk bijzonder zuur. Zeker omdat het zo nipt was. Kort na die verkiezingen zijn we bewust een paar dagen weg geweest uit Brugge. Gaan uitwaaien in Nederland”, vertelt Ann. “We hebben toen veel gepraat, maar Dirk heeft nooit overwogen om helemaal te kappen met politiek. Hij koos voor het OCMW-voorzitterschap en heeft zich daar met plezier heel hard voor ingezet. Dirk gaat graag en goed met mensen van allerlei slag om en daar kon hij dat ook aantonen. Hij werd dankzij die rol een pak zichtbaarder in Brugge.”