Gewerkt voor een Venezolaanse miljonair, maar ook de tuinaanleg bedacht voor pakweg Madonna en Bruce Springsteen, en tussendoor zelf in twee jaar tijd de wereld rond gezeild. Maak kennis met An Decock, afkomstig uit Rekkem, maar al vele jaren verknocht aan Portugal.
Een inleiding die het beste doet vermoeden, zoveel is zeker. Laat ons even beginnen bij het begin: je studies architectuur. Want die hebben je leven toch wel behoorlijk op zijn kop gezet.
“Zeker. Na mijn studies interieurarchitectuur in Gent vulde ik die nog aan met de opleiding tuinarchitectuur in Brussel. Voor die laatste opleiding moest ik ergens stage lopen. Die wou ik niet in België doen, en net toen had ik een vriendin op Erasmus in Portugal, die me altijd vertelde hoe fantastisch dat land wel was. Ik traceerde drie Portugese bureaus in tuinarchitectuur en de eerste die ik belde was prijs. Vier weken later stond ik al met mijn valies in Portugal.”
Kon je er als jonge vrouw meteen je draai vinden?
“Ik was er nog nooit geweest en kende er niemand. Maar de stage duurde drie maanden en viel heel goed mee. Nog voor ik terug naar België moest om mijn afstudeerproject voor te stellen, had ik al een vaste job te pakken. Ik ben toen nog mijn eindwerk gaan voorstellen en de dag daarna zat ik terug op het vliegtuig naar Portugal.”
“Ik had geluk dat ik in een bedrijf was terecht gekomen dat in volle expansie was. Het bedrijf telde toen 250 werknemers. Onmiddellijk werd ik het hoofd van de ontwerpafdeling en niet veel later startte ik een tweede ontwerpbureau op in Lissabon. Kort daarna verhuisde ik even naar Marbella, om ook daar een divisie op te richten, én even naar Angola om er een plantenkwekerij op te starten.”
Wat hield je job toen precies in?
“De projecten waar ik aan werkte waren fantastisch. Van shoppingcentra, tot de groenaanleg van de voetbalstadions en rotondes tijdens Euro 2004 in Portugal, tot zelfs privétuinen voor Madonna, Bruce Springsteen, Sean Connery en heel wat voetbalsterren uit de Premier League, de Engelse eerste klasse. Ik reisde de wereld af op zoek naar de beste kwaliteit van planten, want de klanten waarvoor ik de tuinen tekende wilden alleen het beste en het grootste. Dus ging ik palmbomen selecteren in Miami, olijfbomen in Italië, nog palmbomen in Egypte, en noem maar op…”
Hoe lang ben je dat blijven doen?
“Drie jaar. Toen was het voor mij welletjes geweest en besloot ik iets helemaal anders te doen: de wereld rondzeilen! Enkele maanden later haalde ik mijn kapiteinsdiploma in Zuid-Afrika en kon ik vertrekken voor een tocht van twee jaar, per zeilboot rond de wereld.”
Maar nog was je opvallende levensverhaal niet helemaal geschreven.
“Tijdens mijn reis ontmoette ik een miljonair uit Venezuela. Hij bood mij een job aan als ‘privé-architect’, om alle huizen die hij had over de hele wereld, te renoveren of nieuw te bouwen. Er was wel altijd ergens een huis waaraan hij iets wou verbouwen of een nieuw huis dat hij wilde neerpoten.”
“Ik vestigde mij in Londen, omdat ik van daaruit gemakkelijk kon reizen. Er zijn immers vijf luchthavens op 30 minuten van het centrum van London. Ik reisde van Canada over New York naar Ierland en Zweden, en noem maar op. Opnieuw reisde ik de wereld af om de beste zaken uit te kiezen.”
Maar uiteindelijk kwam je toch – opnieuw – in je geliefde Portugal terecht?
“Ik had ondertussen ook mijn eerste huis in Portugal gekocht – Praia da Luz – want ik dacht toch dat ik daar ooit wel weer terug zou gaan wonen. Na een paar jaar nooit thuis te zijn besloot ik dat het vele reizen toch wel genoeg was en ik besloot in 2003 om terug naar Portugal te keren. Ik heb nog altijd mijn zaak in Londen, maar ik kan die goed runnen vanuit Portugal. Hier ben ik drie jaar geleden dan begonnen met mijn ‘Casa da Praia’ project. Ik verhuur hier nu intussen al zeven huizen, het achtste zit er straks aan te komen. In plaats van zelf te reizen, onvang ik nu de mensen. Het is nu omgekeerd! (lacht)”
Wat moeten we ons bij die huizen voorstellen?
“Alle huisjes zijn door mezelf ingericht met stukken die ik verzamelde tijdens mijn reizen doorheen de wereld. Het grootste huis heeft zeven slaapkamers en zeven badkamers, een privézwembad en een ‘games room’ met biljarttafel. Het is geschikt voor 16 personen. Het kleinste huis is voor 2 personen. Het zijn allemaal ‘self catering’ huizen, wat betekent dat de mensen een huis huren maar zelf in hun eten voorzien. Voor lakens en handdoeken zorg ik dan weer wel.”
“Zelf woon ik alleen, in een huis vlakbij de zee. Aan de geluiden van de zee kan ik goed horen welk weer het die dag zal worden.”
Wat maakt het zo aangenaam leven in Portugal? Wat kan je daarentegen wel eens ferm tegensteken?
“Het weer is hier zeker de grote troef! In januari kan je nog perfect naar het strand. Het gevoel van vrijheid is hier groot. De Algarve – zeker het westelijk gedeelte waar ik woon – is nog authentiek. Mensen zijn er vriendelijk en ongecompliceerd. In het westen van de Algarve zijn de dorpjes klein en iedereen kent er iedereen. De tijd staat hier soms nog stil.”
“Ze zijn gelukkig met het weinige dat ze hebben en dat delen ze ook graag met anderen. Iedere dag komt er een herder voorbij mijn huis, met zijn koeien of geiten. Rond mij staan vijgebomen en nog andere fruitbomen waar je ongevraagd kan van plukken. Dat vrije gevoel is leuk hier.”
“Het trage leven kan soms wel een negatief punt zijn als je iets gedaan wilt krijgen. Vooral als je iets moet verbouwen… Afspraken worden soms niet nageleefd. Daar moet ik soms, zelfs na al die jaren, nog aan wennen.”
Heeft het verhuizen je als mens veranderd? Heb je al Portugese gewoontes overgenomen?
“Ik merk toch wel als ik naar België kom, dat ik ‘minder Belg’ begin te worden. Als ik zie hoe jachtig mensen er leven en hoe vaak er geklaagd wordt over benulligheden! Hoeveel aandacht er in België wordt gegeven aan uiterlijk of bezittingen die niet van belang zijn. Mensen in België beseffen écht niet in wat voor een luxelandje ze leven.”
Wat doe je er in je vrije tijd?
“Het strand is ‘ons café’. Met vrienden komen we daar samen en blijven er soms tot de zon weer opkomt. We nemen drank of de barbecue mee en maken plezier op het strand. Simpel, maar meer moet dat niet zijn.”
Wat moeten onze lezers zéker bezoeken of doen bij een reisje in jouw regio?
“De Algarve is een heel jaar door de perfecte vakantiebestemming. Ook in de winter kan het hier heel aangenaam zijn. Er is wel een groot verschil tussen het westen en het oosten van de Algarve. Rond de luchthaven van Faro moet je zijn voor het toerisme. Het westen van de Algarve bestaat grotendeels uit het natuurpark van de Costa St. Vincente. Hier vind je geen grote hotels of resorts. De Portugese overheid doet haar best om alles nog authentiek te houden. Hier kom je voor de prachtige natuur, de vele stranden, de kleine dorpjes, het rustige leven, het lekere eten, de verse vis én de vriendelijke mensen.”
“Ik zou zeker het dorpje Bordeira aanraden aan de westkust. Het is een heel klein dorpje met een kerk en één klein cafeetje. Daar kan je de lokale ‘medronje’ drinken. Een drankje van het huis, gemaakt van de bessen van Monchique. Lekker, maar straf: 50 procent alcohol!”
(Frederik Jaques)
Reis rond de wereld - 2016
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier