Alveringems commissaris Fonteyne maakt balans op van nieuwe werking

Vorig jaar rond deze tijd was dit hét gespreksonderwerp op café en in de winkel: politiezone Spoorkin had een nieuwe inspecteur aangeworven en die voerde een terreurbewind in de straten van Alveringem. De ware toedracht was dat de politie door de aanwerving van zes nieuwe krachten voor het eerst echt zichtbaar kon zijn. Wat zijn de resultaten van de nieuwe manier van werken één jaar later? Commissaris Toon Fonteyne gunt ons een blik in het jaarverslag van 2018.

“Het jaarverslag 2018 van Spoorkin wordt op de politieraad van dinsdag 23 april voorgesteld”, vertelt commissaris Toon Fonteyne. “Daarin worden de meest opvallende realisaties belicht, net als de acties die wij in 2018 hebben opgezet. In 2018 hebben wij op het hele grondgebied ruim drieduizend interventies gedaan. Zo’n 75 procent daarvan gebeurt in Veurne, Alveringem is goed voor 15 procent en Lo-Reninge voor 10 procent, cijfers die overeenkomen met het bevolkingscijfer en DNA van de respectievelijke gemeenten. In Alveringem vormen overlast, huiselijke moeilijkheden en verkeersongevallen de top drie. De meest opvallende conclusie? Wellicht toch de spectaculaire daling van ongevallen in onze zone. Van 142 in 2017 naar 71 in 2018. Dat is positief. Al kan het mijns inziens ook zijn dat mensen ons tegenwoordig minder snel bellen. Wij moedigen het ook aan: om het onderling te regelen met een aanrijdingsformulier indien er geen discussie of slachtoffers zijn.”

Spoorkin telt nu 38 inspecteurs en daarmee is het personeelskader volledig ingevuld. Is dat voldoende om goed werk te kunnen leveren? Of moeten er in de toekomst nog mensen bijkomen?

Toon Fonteyne: “Voor een hedendaags goede politiewerking is dat voldoende. Al merken wij ook dat er geen taken wegvallen, maar eerder bijkomen. Als lokale politie hebben wij een algemene vaststellingsbevoegdheid. Maar ook gespecialiseerde inspectiediensten zijn vaak overbelast. En zo komt er wel eens werk binnen dat strikt genomen geen politionele taak is. Een aantal problemen zijn nu reeds zone-overschrijdend. Mijns inziens is schaalvergroting in de toekomst de oplossing. Zonder daarbij in te boeten op onze autonomie en dienstverlening op maat! Of ik een fusie in deze legislatuur al mogelijk acht? Wel, het zou me verbazen mocht het nieuwe federale regeerakkoord daar niets over zeggen.”

Mijns inziens is schaalvergroting in de toekomst de oplossing

Een jaar geleden was het gespreksonderwerp in Alveringem het zogenaamde terreurbewind van Spoorkin. Dat is stilgevallen en in de plaats kwam het gevoel dat Spoorkin achter elk hoekje zit om te flitsen of te beboeten. Klopt dat gevoel met de realiteit?

“In 2018 hebben we in onze zone dubbel zoveel mensen betrapt op rijden onder invloed. Dat is op zich een straf gegeven en het bewijst dat we hier verder streng moeten op inzetten. Aan de andere kant hebben we ook 43 procent meer controles gedaan dan in 2017 en is een ademtest ondertussen een standaard procedure geworden bij elke verkeerscontrole. Het mag net zo gewoon aanvoelen als het feit dat een rijbewijs wordt gevraagd. Alcohol in het verkeer betekent voor ons sowieso een nultolerantie! In 2018 noteerden we ook 15 procent meer snelheidsovertredingen dan het jaar er voor. Controleren doen we met de onbemande camera’s aan de Nieuwe Herberg en Hoogstade, met onze bemande flitswagen en met onze meest recente aanwinst: een digitale flitscamera die los van een voertuig kan worden opgesteld. We schreven 400 waarschuwingen zonder proces-verbaal uit voor zeer lichte overtredingen. Bellen achter het stuur leverde ook een verdubbeling van het aantal boetes op. Op het grondgebied Alveringem waren het er vijftig. Wij doen dat niet omdat wij mensen graag stressen of beboeten, maar omdat bellen in de wagen leidt tot verkeersonveilig gedrag en ergernissen.”

En toch kan je de baan niet op gaan, zonder dat je automobilisten ziet bellen. Vijftig boetes op het Alveringems grondgebied in een heel jaar, lijkt weinig. Is bellen achter het stuur dan wel een even grote topprioriteit als jullie beweren?

“Toch wel! Ik besef ook dat dit cijfer inderdaad niet overeenkomt met het aantal gevoerde telefoongesprekken in de wagen. Dat komt omdat we geen voorstander zijn van ‘schrijven in de vlucht’. Toch kan iedere automobilist maar beter beseffen dat een telefoontje in de wagen hem of haar zonder pardon 116 euro kan kosten.”

Het is een utopie om te denken dat wij als politie alles zullen oplossen

Ervaren jullie dat mensen stilaan mee zijn en het belang erkennen van het feit dat jullie nu veel zichtbaarder zijn op straat?

“Zoiets vraagt tijd. Maar ik denk het wel. Ik hoop het alleszins! We hebben het voorbije jaar onze zichtbaarheid en controles opgedreven omwille van één reden en één reden alleen: een mentaliteitswijziging. Of je het nu wil geloven of niet: drinken en rijden, bellen en rijden, en onaangepaste snelheid en rijden, zijn gevaarlijk en gaan niet samen. Iets anders krijg je niet uitgelegd aan bijvoorbeeld ouders van verongelukte kinderen.”

Ondanks jarenlange acties lijkt het soms alsof de weg alleen maar gevaarlijker wordt. Je wordt vaak geconfronteerd met chauffeurs die opgefokt en ongastvrij rijden. Is dat iets wat jullie ontmoedigt?

“Het is een utopie om te denken dat wij als politie alles zullen oplossen. Wij kunnen immers inderdaad lang niet iedereen vangen die onveilig rijdt. Het verkeer veiliger maken, is dan ook een taak en verantwoordelijkheid van elke burger. We moeten mekaar durven aanspreken, als iemand te snel rijdt of onder invloed in de wagen wil stappen. We zijn immers allemaal verbolgen als iemand wordt doodgereden… Neem dus zeker je verantwoordelijkheid! Ondertussen zetten wij politiemensen, ons werk gedreven verder. We geloven er immers in dat sensibiliseren waar kan en bestraffen waar nodig de samenleving verkeersveiliger maakt.”

(AB1)