Alexander Demuynck revalideert nog altijd na zware val van dak: “Operaties aan hoofd, handen en benen”

Leontien Verstraete en Alexander Demuynck bij het wiegje dat al klaarstaat. (foto FODI) © FODI
Patrick Depypere
Patrick Depypere Medewerker KW

Woensdag 24 maart zal altijd in het geheugen van Alexander Demuynck gegrift staan. Die dag viel hij tijdens werkzaamheden op een dak in Izegem liefst acht meter naar beneden en pas op 12 juli mocht hij het ziekenhuis verlaten. Enkele dagen na de val ontdekte zijn partner Leontien dat ze zwanger was. Op 7 oktober stapte ook nog een neef van Leontien uit het leven. “Ik sta niet graag meer stil bij wat geweest is. Ik hoop dat de geboorte van ons kindje een mooi moment is waarmee we alles toch positief kunnen afsluiten”, zegt Leontien.

Alexander Demuynck (29) uit de Bruggestraat werkt met zijn ADM Service-bedrijf als zelfstandig elektricien voor zowel bedrijven als particulieren. Op woensdag 24 maart was Alexander, samen met zijn broer Thomas, aan de slag op een dak van een loods in Izegem. Hij raakte verblind door de zon en viel acht meter naar beneden. De hulpdiensten brachten het slachtoffer met heel zware verwondingen over naar AZ Delta in Roeselare.

“Van die val herinner ik mij niets meer”, zegt hij. “Pas dagen later ontwaakte ik uit een kunstmatige coma. Ik liep tal van verwondingen op: zware hoofdwonden, beide polsen gebroken, mijn been was praktisch af, breuken aan mijn oogkas, neus, kaken…”

Alexander verbleef eerst op de intensieve afdeling van AZ Delta in Rumbeke, daarna revalideerde hij in het vroegere Stedelijk Ziekenhuis in Roeselare. “Ik ben nog altijd bezig met revalideren. Ik moet nog drie dagen per week telkens twee uur voor revalidatie van mijn hand naar het ziekenhuis. Ik zal misschien nog een jaar moeten revalidatie volgen, maar mijn hand zal nooit meer volledig genezen. Al willen ze er wel het maximale uit halen.”

Ontwaakt uit coma

Leontien Verstraete (28) – die als leerkracht in het derde leerjaar in Menen werkt – zat die dag thuis toen haar schoonvader aanbelde. “Hij zei dat Alexander door het dak was gevallen. Toen dacht ik: moet hij daarvoor langskomen? Alexander liep immers af en toe wel eens een verwonding op. Zijn vader weende, zei dat hij met de ambulance was weggebracht.”

Leontiens ouders brachten haar toen naar AZ Delta in Roeselare. “We zaten in een kamertje met de sociale dienst. De spoedarts kwam erbij. Ik vroeg meteen of Alexander erdoor zou komen. Dat kan ik niet voorspellen. Bereid je voor op ‘t slechtste, maar hij maakt nog een geluid, een bewijs dat hij niet zonder zuurstof zat, zei de spoedarts ons. Ik voelde mij duizelig worden… Alexander werd meteen met succes geopereerd aan zijn hoofd. Na een stabiele nacht zonder drukverhoging mocht ik een dag later even bij hem. Zijn ogen waren precies pingpongballetjes en Alexander verslikte zich. Toen zei de verpleger dat zijn gehoor wellicht nog goed was.”

Vijf dagen na zijn zware val kwam ik tot de vaststelling dat ik zwanger was

Leontien ging elke dag op bezoek. “Op zaterdag trok hij zelf al zijn zuurstofbuis uit en op zondagmiddag ontwaakte hij uit de coma. De verpleegster belde en zei dat hij alles begreep en dat hij ook mijn voornaam had gezegd. Toen voelde ik dat het toch oké was. We wisten ook al dat hij zijn handen, tenen en voeten kon bewegen. De woensdag erop werd hij geopereerd aan zijn polsen. In totaal ging hij acht keer onder het mes: aan zijn hoofd, polsen en benen.”

Sneller moe

Amper vijf dagen na het ongeval, op maandag 29 maart, stelde Leontien vast dat ze zwanger was. “Enkele dagen later deed ik nog een tweede test om zeker te zijn”, zegt ze. “Diezelfde dag vroeg ik aan de verpleegster op intensieve of ik het nieuws mocht vertellen aan Alexander. Ze zei me dat het goed was, maar dat hij het waarschijnlijk niet zou kunnen onthouden. Tien dagen na elkaar sprak ik hem over mijn zwangerschap. Pas dan onthield hij het en begon hij erover te praten met de verpleegkundigen…”

“Weet je, aan die periode wil ik niet meer terugdenken. Het draaide gelukkig positief uit, maar toch wil ik zo weinig mogelijk eraan terugdenken en erover praten. Vandaar dat je ook even moest aandringen voor dit interview.”

Alexander pikt in: “Ik lag meer dan drie maanden in het ziekenhuis. Dat viel mee, maar door corona was het niet gemakkelijk. Ik mocht enkel mijn vriendin zien. Op zaterdag 9 mei mocht ik voor het eerst een dagje terug naar huis. Ik werd ‘s morgens om 9 uur opgehaald, om 17 uur moest ik alweer in het ziekenhuis zijn. Thuis slapen mocht niet, want ik moest immers nog een hoofdoperatie ondergaan. Wat als er ‘s nachts iets zou voorvallen? Eens ik geopereerd was, mocht ik elke week op zaterdag naar huis.”

“Ik weet het: ik kroop door het oog van de naald. Het kon veel slechter zijn afgelopen. Ik mag er niet aan denken dat ik mijn verdere leven in een rolstoel zou moeten doorbrengen. Ik ben blij dat ik nu weer kan wandelen, zonder wandelstok.”

“Twee weken geleden begon ik opnieuw als zelfstandige te werken. Ik kreeg de goedkeuring om tien uur per week te werken. Ik doe voorlopig enkel herstellingen, want mijn lichaam moet alles weer gewoon worden. Ik voel dat ik sneller moe ben. Ik kan nog wel een pintje drinken, maar veel minder dan vroeger. Plaatsen met veel lawaai, zoals een fuif of een discotheek, zijn ook niet aan te raden. En mensen die door elkaar praten, dat is precies een kiekenkot, daar word ik gek van. Ik ga me moeten aanpassen aan mijn nieuwe gezondheidssituatie.”

Hersenvliesontsteking

Alexander en Leontien hopen dat met de geboorte van hun zoontje het jaar goed zal eindigen. “Want de voorbije maanden beleefden we nog tegenslagen”, vertelt Leontien. “Eind september de week voor het huwelijk van mijn zus Jozefien werd Alexander met een hersenvliesontsteking weer opgenomen in het ziekenhuis. Dat was een gevolg van de vele operaties. Toen had ik ook heel veel schrik en was ik emotioneler dan na zijn val. Gelukkig kon hij één dag na de hersenvliesontsteking al opnieuw goed praten. Hij lag wel een week lang in het ziekenhuis.”

Op 7 oktober stapte Leontiens neef uit Izegem uit het leven. “Hij was even oud als Alexander. Ze waren al jaren goede vrienden, voetbalden samen en gingen nog samen uit voor Alexander en ik een koppel werden. Ook die klap kwam er nog bij.”

“Het mag nu stoppen, dat 2022 maar snel begint…”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier